صلح خبر – گروه ورزش: هجدهمین دوره بازی های آسیایی برای شمشیربازی ایران با دو مدال نقره و برنز همراه بود که در بخش تیمی و انفرادی اسلحه سابر به دست آمد. اتفاق مهم دیگر پیرامون این رشته در اندونزی مربوط به مجتبی عابدینی بود و خداحافظی که از ورزش قهرمانی داشت.
عابدینی ۶ سال قبل و پیش از المپیک ۲۰۱۲ لندن با حضور در آخرین فرصت کسب سهمیه برای این بازی ها یعنی شرکت در مسابقات زون آسیا، وردیه المپیک را گرفت تا بعد از ۳۶ سال و برای اولین بار بعد از انقلاب، کاروان المپیکی ایران نماینده ای از رشته شمشیربازی هم داشته باشد. عابدینی برای المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو هم کسب سهمیه کرد تا تنها شمشیرباز ایرانی باشد که در دو دوره متوالی المپیک شرکت داشته است.
وی با این پیشینه که باید حضور و مدال آوری در بسیاری مسابقات جهانی و بین المللی را هم به آن اضافه کرد، در جریان بازی های آسیایی ۲۰۱۸ از دنیای شمشیربازی خداحافظی کرد.
خداحافظی عابدینی از شمشیربازی زمانی انجام شد که وی بعد از غلبه بر نمایندگان ویتنام، مالزی، قطر و چین، در رقابت نزدیک با حریف کره ای خود به نام «بون گیل» در مرحله یک چهارم نهایی بازی های آسیایی شکست خورد و حذف شد و از دستیابی به مدال هجدهمین دوره بازی های آسیایی بازماند.
مجتبی عابدینی در گفتگو با خبرنگار صلح خبر ضمن اشاره به عملکردش در بازی های آسیایی تاکید کرد که استرس و خستگی ناشی از حضور متوالی در اردوها و میادین مختلف باعث شد نتواند نتیجه ایده آلی در بخش انفرادی بازی های آسیایی بگیرد. وی همچنین با بیان اینکه ترجیح می دهد فعلا در مورد خداحافظی اش صحبتی نداشته باشد، به پرسش های بی پرده در رابطه با دلایل ناکامی خود و تصمیمی که برای خداحافظی گرفت، پاسخ داد.
* صلح خبر : از بازی های آسیایی بگوئید و عملکردی که در بخش انفرادی و تیمی این بازی ها داشتید.
– مجتبی عابدینی: بعد از المپیک، مهمترین رویداد ورزشی برای آسیایی ها بازی های آسیایی است که با حضور گسترده ورزشکاران تمام کشورهای قاره برگزار می شود. مسابقات شمشیربازی این بازی ها به خاطر حضور تیمی مانند کره جنوبی که رتبه اول رنکینگ جهانی را در اختیار دارد و همچنین چین در سطح جهانی برگزار می شود. خوشبختانه در این شرایط ایران توانست با کسب دو مدال جایگاه خود را در شمشیربازی آسیا نشان دهد و به عملکرد و جایگاه کاروان کشورمان هم کمک کند.
* یکی از مهمترین اتفاقات پیرامون شمشیربازی ایران در بازی های آسیایی به جز دو مدال کسب شده، مربوط به عملکرد شما می شود و تصمیمی که برای خداحافظی گرفتید.
– به هر حال خستگی و فشردگی مسابقاتی که طی ماه های گذشته به صورت متوالی در آنها شرکت داشتیم، تاثیر خود را در بازی های آسیایی روی عملکرد من گذاشت. دو سال است که مدام این موضوع و اینکه در طول سال حضور فشرده در مسابقات داریم را مطرح می کنم. در طول سال حدود ۴۵ بار سوار هواپیما می شویم تا به محل مسابقات مان برویم. فکر می کنم هیچ ورزشکاری در هیچ رشته ای به اندازه ما در رفت و آمد نباشد. با همین شرایط من ۳ ماه پیش در مسابقات گرندپری روسیه مدال برنز گرفتم. در عین حال تلاشم این بود که برای بازی های آسیایی هم به حدی از آمادگی دست یابم که بتوانم مدال بگیرم. اگرچه در بخش انفرادی نتوانستم، اما خدا را شکر می کنم در بخش تیمی صاحب مدال نقره شدیم.
* فکر می کنید در مدال نقره تیمی اسلحه سابر چقدر تاثیرگذار بودید؟
– فکر می کنم حدود ۵۰ – ۴۰ درصد در کسب این مدال سهم داشتم. من همراه با علی پاکدامن و محمد رهبری در بخش تیمی حضور داشتیم که سهم هر کداممان در این حد بود. در واقع پاسخ این سوال را از ۱۵۰ درصد محاسبه کردم. علی و فرزاد خیلی خوب بودند و من هم که ۲۱ سال تجربه حضور در میادین شمشیربازی را دارم، تلاش کردم تاثیرگذار باشم. به هر حال یک کار تیمی بود که منجر به نتیجه هم شد. همیشه کارهای تیمی بهتر جواب می دهد.
* با این شرایط چرا در بخش انفرادی عملکردی در حد مدال آوری نداشتید؟
– فشار رقابتها همیشه در بخش انفرادی خیلی بالا است. در این بخش من و علی پاکدامن همزمان به فکر محمد رهبری و فرزاد باهر ارسباران هم بودیم. چرا که عملکرد ما در بخش تیمی روی رده بندی بخش تیمی تاثیر داشت. همین مسئله استرس و حساسیت کار را بیشتر کرده بود. همه توقع داشتند که مجتبی عابدینی در بازی های آسیایی و بخش انفرادی این بازی ها مدال بگیرد. این موضوع در کنار استرسِ خودِ بازی ها و حساسیت هایی که داشت و همچنین خستگی ناشی از حضور در مسابقات و اردوهای متوالی، دست به دست هم داد تا نتوانم در حد ایده آل حاضر شوم. من در رقابتهای انفرادی روز بدی را سپری کردم و برعکس زمان برگزاری رقابتهای تیمی، روز خوب من بود.
* استرس بازی ها قائدتاً باید برای هر دو بخش انفرادی و تیمی باشد. چرا در این دو بخش عملکرد متفاوتی داشتید؟
– شرایط مسابقه در بخش انفرادی و تیمی کاملاً متفاوت است. در بخش تیمی اگر هم به هر دلیلی اشتباهی صورت بگیرد، هم تیمی ها فرصت جبران آن را دارند اما در بخش انفرادی صفر تا ۱۰۰ کار با خودت است و همین بعضاً باعث استرس و حساسیت کاذب برای ورزشکار می شود. مضاف بر اینکه وقتی بدن هم خسته باشد، کمتر می توان به نتیجه گیری ایده آل نزدیک شد.
* به حضور ۲۱ ساله خود در میادین شمشیربازی اشاره کردید. چرا با وجود تجربه ای که از این حضور دارید، باز هم باید اسیر فاکتوری به نام استرس شوید؟
– استرس چند تعریف دارد و صرفاً به معنی ترس از مسابقه و حریف قدر نیست. بعضاً استرس روز مسابقه به خاطر خستگی جسمانی است نه عامل دیگری. می دانی که خوب هستی و توانایی کسب پیروزی را داری اما به لحاظ آمادگی از شرایط لازم برای رسیدن به این نتیجه دور می شوی، درست مثل شما خبرنگاران که ممکن است مثلاً به خاطر درد دست نتوانید بنویسید در حالی که علم لازم برای نوشتن یک مطلب را دارید. چه بسا اگر این شرایط را داشته باشیم و زمانی را به استراحت بگذرانیم بتوانیم دوباره به روزهای نتیجه گیری برسیم.
* با توجه به شرایطی که به آن اشاره می کنید، بهتر نبود هفته های منتهی به بازی های آسیایی را به لحاظ حضور در میادین مختلف سبکتر پشت سر می گذاشتید؟ یعنی شرایط این کار مهیا نبود؟
– شرایط این کار وجود نداشت. به خصوص اینکه یک ماه پیش از بازی های آسیایی دو رویداد مهم قهرمانی آسیا (تایلند) و قهرمانی جهان (چین) برگزار شد و ما باید برای حفظ رنکینگ تیمی و انفرادی با ترکیب کامل در هر رویداد شرکت می کردیم. فاصله زمانی کم این دو رویداد با یکدیگر و با بازی های آسیایی مشکل ساز بود به خصوص اینکه هر ۳ رویداد در شرق آسیا برگزار شد و ما برای حضور در محل آنها سفرهای هوایی طولانی پشت سر گذاشتیم.
* بازیکنی مثل علی پاکدامن هم در شرایطی مشابه شما به این رویدادها اعزام شد. چرا این شرایط روی وی تاثیر منفی نداشت که اگر غیر از این بود، مدالبرنز بازی های آسیایی را نمی گرفت؟
– این را از خودش بپرسید. من نمی دانم چه بگویم.
* فکر نمی کنید از ورزش قهرمانی دور شده اید و همین مسئله تاثیر خود را روز عملکردتان گذاشته است؟
– نه؛ قبول ندارم. کسی که چنین نگاه و نظری نسبت به من دارد، یا با من مشکل شخصی دارد یا فرافکنی می کند یا اصلاً از ورزش و اصول آن خیلی آگاهی ندارد. اگر من از دوره حرفه ای و قهرمانی فاصله گرفته ام چطور توانسته ام در مسابقات جایزه بزرگ روسیه ۵ نفر از قهرمانان جهان و المپیک را شکست دهم و مدال برنز بگیرم؟ اینها همان حرف و حدیث هایی است که روحیه قهرمانان را خراب می کند.
* به هر حال شما بعد از المپیک روند ثابتی را نداشتید و بعضا متزلزل بودید.
– من بعد از المپیک در جام جهانی ایتالیا مدال انفرادی گرفتم. دو ماه بعد از آن در مسابقات لهستان پنجم شدم. سال گذشته هم در جام جهانی ایتالیا مدال نقره تیمی گرفتم و در مسابقات جایزه بزرگ روسیه هم که بهترین عملکرد ممکن را ارائه دادم و با حذف خیلی از بزرگان شمشیربازی، مدال برنز به دست آوردم. چطور می گوئید از دوران اوج فاصله گرفته ام؟
* اما در کنار همه این موفقیت ها، میادینی را هم با ناکامی به پایان رساندید؟
– به هر حال این شرایط ممکن است برای خیلی از ورزشکاران ایجاد شود. همیشه نمی توان در اوج بود.
* خداحافظی و اعلام آن در بازی های آسیایی تصمیمی بود که از قبل گرفته بودید یا به خاطر عملکردتان در بخش انفرادی این بازی ها آن را اتخاذ کردید؟
– از قبل برای این موضوع برنامه داشتم. در واقع تا حد زیادی از پیش تعیین شده بود.
* یعنی اگر هم مدال انفرادی بازی های آسیایی را می گرفتید باز هم خداحافظی می کردید؟
– شاید باز هم این کار را انجام می دادم. اجازه دهید یک ماه دیگر در مورد موضوع خداحافظی ام صحبت کنم. الان اصلاً نمی خواهم در این زمینه حرفی بزنم.
* چرا الان نمی خواهید صحبتی داشته باشید؟ قرار است تا یک ماه دیگر شرایط فرق کند؟
– نه؛ قرار نیست اتفاقی بیفتد. ترجیحم این است الان که در حال استراحت هستم، حرفی نزنم.
* امکان دارد به هر دلیلی از تصمیم خود منصرف شوید و مجدداً به میادین شمشیربازی بازگردید؟
– شاید هم اینگونه شود. گفتم که فعلاً نمی خواهم حرفی بزنم. بعداً در مورد این موضوع و اینکه دلایلم برای اعلام خداحافظی چه بوده است، مفصل صحبت خواهم کرد.
* سوال آخر؛ مجتبی عابدینی چه برنامه ای برای خود دارد؟
– فعلاً فقط به فکر استراحت هستم و اینکه کنار خانواده ام باشم. هر تصمیمی لازم باشد بعداً می گیرم.
