به هر صورت بریتانیا نیز این کار “سلطان خالد” را دلیلی گستاخانه برای جنگ دانست و پیشنهادی سرسختانه به وی مبنی بر تسلیم کردن خود و نیرو هایش و ترک کاخ داد که “سلطان خالد” نیز در جواب این پیشنهاد گارد سلطنتی را فراخواند و در کنار کاخ نیروهایش را آماده کرد.

 

 

مهلت داده شده بریتانیا در ۲۷ آگوست و در ساعت ۹ به وقت آفریقای شرقی به پایان رسید و با پایان مهلت، نیرو‌های بریتانیایی شامل ۳ ناو جنگی،۲ توپ جنگی و ۱۵۰ سرباز و تفنگ دار دریایی و ۹۰۰ زنگباری طرفدار انگلیسی‌ها در بندرگاه گرد آمدند و آماده جنگ شدند. نیروی دریایی سلطنتی زیر فرمان دریادار “هری راوسون” و نیرو‌های زنگباری نیز زیر فرمان ژنرال “لیود ماتیوس” بودند. نیرو‌های “سلطان خالد” حدود ۲۸۰۰ تن بودند که بیشترشان سربازان تازه وارد از غیر نظامیان بودند. نیرو‌های “سلطان خالد” چندین توپ و ماشین جنگی را در جلوی کاخ و در جلوی دید کشتی‌های جنگی بریتانیا گذاشته بودند، با این حال بمباران که از ساعت ۹:۰۲ دقیقه آغاز شد توپخانه زنگباری‌ها را ناتوان کرد.

 

با یک حمله نظامی دریایی کشتی سلطنتی زنگبار همراه با دو کشتی کوچکتر غرق شدند و با وجودی که تعدادی شلیک بیهوده به سمت انگلیسی‌ها شد آن‌ها پیش رفته، کاخ را گرفتند، پرچم را پایین آوردن و در ساعت ۹:۴۰ دقیقه آتش بس شد که بدین ترتیب این جنگ کوتاه‌ترین جنگ جهان با کمتر از ۴۰ دقیقه شد. نیرو‌های “سلطان خالد” ۵۰۰ نفر تلفات داشتند در حالی که تنها یک سرباز بریتانیایی زخمی شده بود. “سلطان خالد” پس از شکست به کنسول گری آلمان پناه برد و پس از آن به تانزانیا گریخت. بریتانیا پس از پیروزی بی درنگ “سلطان حمود” را به قدرت رسانید.