به گزارش مجله فرهنگی صلح خبر فرهنگ > هنر – آرش نصیری:«عزیزم بندریوم، بندریوم/ ستم بر من نکن که رفتنیوم/ از اینجا تا به بندر خیلی راهه/ همه‌ش کو و کتل دریا سیاهه/ من همدم تو/ تو گل نرگسی من شبنم تو/ آخی نگارم، مو بیقرارم…» اين آخرين پيام صوتي است كه شب قبل از درگذشت براي محسن آقايي، […]
به گزارش مجله فرهنگی صلح خبر 
فرهنگ > هنر – آرش نصیری:
«عزیزم بندریوم، بندریوم/ ستم بر من نکن که رفتنیوم/ از اینجا تا به بندر خیلی راهه/ همه‌ش کو و کتل دریا سیاهه/ من همدم تو/ تو گل نرگسی من شبنم تو/ آخی نگارم، مو بیقرارم…»
اين آخرين پيام صوتي است كه شب قبل از درگذشت براي محسن آقايي، سرپرست گروه موسيقي «آواي موج» فرستاد تا تنظيم شود و قرار بود قطعه پاياني كنسرت ١٩ مرداد تالار وحدت به خوانندگي استاد محمود جهان باشد. اين كنسرت حالا لغو شده است؛ مثل كنسرتي كه قرار بود عصر دهم مرداد به مناسبت ولادت امام رضا(ع) در بندر ماهشهر اجرا كند و بندر گرم را طوري ديگري گرم كند. اجل البته مهلت نداد. استاد دچار عارضه قلبي شد و پس از انتقال به بيمارستان صنايع پتروشيمي بندرماهشهر از دنيا رفت.
حالا همه كنسرت‌هاي او لغو شده است. اين لغو البته از آن لغوها هم نيست كه در اين سال‌ها بارها شاهدش بوده‌ايم. اين بار مشيت الهي بر اين قرار گرفت كه خواننده خونگرم و مهربان در سرزميني كه عاشقش بود آرام گيرد. محمود جهان در تهران زندگي مي‌كرد اما عاشق جنوب و مردمش بود.
لابد هيجان دارند وقتي مي‌خواهند روي صحنه بروند. نمي‌شود بي‌هيجان و انرژي روي صحنه رفت و آن همه هيجان را به مردم منتقل كرد. استاد جهان پير اين هنرمندان بود كه آمدن و اجرايش در جمع همراه بود با شادي شريف بندري. آنها اصل شادي هستند، چرا كه ريتم و شعف‌شان دروني است. خوانندگان ديگر آهنگ‌هايي شاد را هم در آلبوم و كنسرت‌شان مي‌گنجانند كه شنونده از آنها راضي باشد؛ گرچه سليقه خودشان همان غمناله‌هايي است كه در فضاي موسيقي امروز ما پر است اما اغلب خوانندگان و نوازندگان جنوب شادي را زندگي مي‌كنند. براي همين است كه اين شادي، حتي در شادترين ريتم‌ها كه بندري است هم نوعي آيين به‌نظر مي‌رسد تا صرفا تحرك و حركات موزون.
از سال ۱۳۶۶ تا پايان عمر ۳۲ كاست و آلبوم منتشر كرد كه هله دان، ياد كارون، پرياي دريا، اي ولله، فانوس بندر، خليج‌فارس، بندرگاه عشق، مباركه، سبزه قبا و… از آن جمله‌اند. محمود جهان استاد موسيقي مقامي و محلي ايراني بود، مثل حاج‌قربان، مثل پورعطايي، مثل اسحاقي و… ساز مي‌زد و مي‌خواند. دريايي از ملودي‌هاي پرتحرك جنوب در او زندگي مي‌كرد اما موسيقي‌اش بندري بود و بندري، شادي و هيجان و تحرك را به ياد مي‌آورد و به اين خاطر است كه شايد جايگاهش به اندازه ديگر استادان بزرگ موسيقي مقامي ايران جدي گرفته نمي‌شد. لابد براي همين هم بود كه آخرين ملودي حنجره‌اش نوايي غم‌انگيز بود.
روحت شاد مرد بزرگ و مهربان. تسليت به همه اهالي جنوب و همه جويندگان شادي. تسليت به خانواده‌اش به‌ويژه تنها پسرش اميد كه در سبكي ديگر مي‌خواند اما او هم رسالتش را شادي مردم مي‌داند و لابد اين بزرگ‌ترين درس پدر است.
- مدير و مجري برنامه «هزار صدا»
Let’s block ads! (Why?)
اگر خبر یا گزارشی دارید از بخش خبریار صلح خبر برای ما ارسال نمایید.
قوانین خبریار صلح خبر
- در صورت تمایل اعلام نمایید تا اخبار و گزارش ها با نام خود شما منتشر گردد.
- شما می توانید از بخش خبریار صلح خبر، اخبار و گزارش های خود را ارسال نمایید.
- شما می توانید اخبار و گزارش ها را به ایمیل solhkhabar@yahoo.com ارسال نمایید.
- لطفا در ارسال اخبار و تصاویر و گزارش های خود قوانین و مقرارت را رعایت فرمایید.
- از ارسال مطالب خلاف عفت عمومی اکیدا خودداری فرمایید.
- از ارسال کاریکاتورهای توهین آمیز یا تصاویر موهن اکیدا خودداری فرمایید.
- رعایت کپی رایت در مطالب ارسالی الزامی است.
- در صورت مشاهده تخلف پس از تذکر ، حساب کاربر خاطی بلافاصله حذف می گردد.
گروه وبگردی و خبریار صلح خبر
