ایرنا زندگی: اغلب ما تجربه راه رفتن و پیامک زدن را داریم و حتی به این کار فکر هم نمی‌کنیم. اما بهتر است بدانیم که وقتی مشغول انجام کار دوم مانند ارسال پیامک هستیم، مسافت‌های ترافیکی را درست قضاوت نمی‌کنیم، کندتر قدم می‌زنیم، تصمیمات ضعیفی می‌گیریم و از محیط اطرافمان آگاهی نداریم. بسیاری از تصادفات در خیابان‌ها به علت استفاده رانندگان و عابران از تلفن همراهشان بوده است. احتمالاً فکر می‌کنیم که کار خطرناکی نمی‌کنیم، اما آمار‌ها و متخصصان چنین چیزی نمی‌گویند.

در خیابان گشت می‌زنید و ناگهان فکر می‌کنید باید تلفن همراهتان را چک کنید. گوشی را از جیبتان درمی‌آورید و یک پیام می‌نویسید و حتی وقتی در خیابان راه می‌روید هم چشمانتان به صفحه موبایلتان دوخته شده است؛ اغلب ما این نوع پیاده‌روی را تجربه کرده‌ایم.

این رفتار‌ها باعث شده که قانون‌گذاران در مورد پیاده‌روی و پیامک زدن بحث و گفتگو کنند. در برخی از شهر‌ها مانند هونولولو، رکسبورگ و آیداهو، هم که این ماجرا فراتر از بحث‌و گفتگو بوده و این سبک از پیاده‌روی ممنوع اعلام شده است!

با وجود اینکه رانندگان و وسایل نقلیه بزرگ‌تر باعث بسیاری از تصادفات بوده‌اند، اما می‌توانیم بگوییم که عابران پیاده هم در این میانه بی‌تأثیر نبودند. اینکه قربانیان تصادفات با اتومبیل یا وسایل نقلیه بزرگ را مقصر بدانیم کار درستی نیست، اما باید بدانیم که مسئولیت شخصی هم وجود دارد.

یکی دیگر از علائم رفتار «اعتیاد داشتن به موبایل»، استفاده همزمان تلفن همراه و کار دیگر است.

متخصصان روانشناس، اما معتقدند پیامک زدن حین راه رفتن نوعی رفتار اعتیاد آور است. دیرزمانی است که فناوری ما را به کنترل خودش درآورده است. شاید وقت آن رسیده باشد که ما بتوانیم کنترل فناوری شخصی خودمان را به دست آوریم.

چرا حین راه رفتن پیامک می‌زنیم؟

دکتر آدام گزلی در دانشکده علوم اعصاب معتقد است که گرایشات ما در زمینه منابع اطلاعاتی، از رفتار حیوانی ما در مورد بقا نشأت می‌گیرد. مغز ما هنگام دریافت اطلاعات، احساس پاداش می‌کند و همین است که دوست داریم اطلاعات بیشتری کسب کنیم.

در چرخه استفاده از موبایل گیر افتاده‌ایم

به گفته متخصصان استفاده از اینترنت به طور کلی اعتیاد آور نیست و ممکن است نشانه کار‌هایی باشد که مردم مجبور هستند برای آن تلفن همراهشان را چک کنند. اما وقتی افراد موبایل خود را فقط به خاطر افزایش روحیه چک می‌کنند، می‌تواند نشانه‌ای از یک مسأله در حال توسعه باشد.

مطالعات دانشگاه مریلند نشان داده است که صد‌ها مراجعه به اورژانس بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ مربوط به استفاده از تلفن همراه هنگام راه رفتن بوده است.

دکتر سوسمان می‌گوید اگر به کوهستان رفتید و احساس آرامش کردید که هیچ، اما اگر به کوهستان رفتید و احساس کردید می‌خواهید زودتر از آن‌جا خارج شوید و از تلفن هوشمندتان استفاده کنید، به سمت اعتیاد پیش می‌روید.

کمپین آگاهی‌رسانی عمومی درباره خطرات پیاده‌روی و پیام کوتاه یکی از پیشنهادات جیم استایر، مدیر اجرایی «خرد رسانه» بوده است. او معتقد است که هم پیاده‌ها و هم رانندگان حواسشان پرت موبایل شده است و باید با این اعتیاد مبارزه کرد.

چگونه استفاده از موبایل حین راه رفتن را کنترل کنیم؟

۱. دکتر گززلی گفته است که می‌توانید به جای جیب خود، تلفن را در کیف خود بگذارید و بیرون کشیدن آن را مشکل‌تر کنید.

۲. زمانی که عابران پیاده تلفن خود را چک می‌کنند بهتر است دست از راه رفتن بکشند و در یک مکان امن بایستند. همچنین به افرادی که هدفون دارند هم توصیه می‌شود که حین راه رفتن، صدای آن را کم‌تر کنند.

۳. کریس مارچلینو، مهندس سابق اپل که منجر به توسعه آیفون شده است، توصیه می‌کند که وارد تنظیمات تلفن همراه شوید و به غیر ازمواردی که برای شما بسیار اهمیت دارد، اعلان برنامه‌ها (نوتیفیکیشن) را غیرفعال کنید و جلوی بمباران چیز‌های نامربوط را حین راه رفتن بگیرید.

۴. اپلیکیشن‌هایی در آیفون و اندروید وجود دارد که به طور موقت اعلان‌ها (نوتیفیکیشن) را خاموش می‌کند.

۵. در این زمینه متخصصان تمرینات خودکنترلی را توصیه کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند بهتر است از خودمان بپرسیم: آیا من سرنوشت خودم را کنترل می‌کنم یا به فناوری اجازه می‌دهم که آن را کنترل کند؟ و یا آیا می‌خواهم به خودم آسیب وارد کنم؟

ترجمه کوتاه از nytimes