علیرضا خمسه مراسم را با یک طنز تلخ درباره مدیا آغاز کرد و گفت:«حال خوبی ندارم من خودم را سفیر شادی می‌­دانم و اکنون در یک دوگانگی و تضاد عجیبی قرار گرفته‌ام. یکی از اشکالات مدیا این بود که اصلاً اهل مراعات نبود مثلاً مراعات سن و سال را نکرد و این همه دوست سن بالا داشت اما مراعات نکرد و خودش زودتر رفت.»

مهدی غبرایی هم با انتقاد از اینکه تا زنده‌ایم قدر یکدیگر را نمی‌دانیم، متنی را با عنوان «به یاد مدیا» در رسای دوست خود با بغض خواند: «مدیا در جمع‌های دوستانه خیلی وقت‌ها مخالف خوان بود.»

او در ادامه از سابقه آشنایی خود با مدیا گفت: «مرگ فرهاد برادرم سبب شد دوستی من و مدیا پا بگیرد با فرهاد و محمد جعفر{پوینده} از فرانسه دوست بودند. وقتی مدیریت جایزه روزی روزگاری را برعهده گرفت چند بار از من دعوت کرد تا همکاری کنیم و ارتباط من و مدیا بیشتر و بیشتر شد.»

غبرایی از دوستی خود و خاطرات دوستانه جمعی با مدیا کاشیگر صحبت کرد. صحبت‌هایی که چند بار با بغض قطع می‌شد و با خوردن جرعه آبی ادامه می‌یافت. وی در پایان صحبت‌هایش از اینکه تمامی دوستانش رفته‌اند و تنها مانده است شکوه کرد.

در ادامه این مراسم، فیلم گفت‌و‌گوی مدیا کاشیگر درباره سانسور پخش شد و سپس «سباستین بیدو» کاردار سفارت فرانسه به همراه «ونسان براکونه» رایزن دوم مطبوعاتی سفارت فرانسه به روی سن رفتند و پیام‌های سفرا و کارکنان قبلی سفارت فرانسه را در تجلیل از مدیا کاشیگر بواسطه یک عمر همکاری دوستانه، قرائت کردند. در این پیام‌ها از مدیا کاشیگر که در جهت تقویت ارتباط فرهنگی میان ایران و فرانسه تلاش بسیار کرده بود، تجلیل و قدردانی شد.

در ادامه برنامه شهرام ناظری به همراه نواختن سه تار، شعری از شفیعی کدکنی را که به یاد منصور حلاج سروده است، خواند و توضیحاتی را درباره کاشیگر گفت و از این موضوع گلایه کرد که فرانسوی‌ها مراتب قدردانی از وی را، بهتر از ما به جای آوردند در حالی که ما ایرانی‌ها شرقی هستیم انتظار می‌رفت بهتر باشیم. وی گفت: «امشب از قدرشناسی فرانسوی‌ها بسیار لذت بردم. کسانی که حتی در سالیان بسیار قبل با مدیا همکاری داشته‌اند. این حس قدرشناسی درمیان ما ایرانی‌ها از بین رفته است. ما کم عاطفه شدیم و قدرشناسی را از دست داده‌ایم. البته با این وضعیت نمی‌شود انتظاری بیش از این داشت. ما ایرانی را می‌شناختیم که همه در دایره مهر و عشق بودند اما اثری از آن باقی نمانده است. از قدرشناسی فرانسوی‌ها سپاسگزارم درود خودم را بر آنها می‌فرستم.»

آخرین سخنران مراسم، محمود دولت آبادی بود. دولت آبادی ابتدا ویژگی عمده مدیا کاشیگر را در «قلندری» و «نگنجیدن در پوست خود» بیان کرد و افزود: «این جنبه کاشیگر را دوست داشتم که قلندر بود. در پوست خودش جای نمی‌گرفت یعنی ظرف و مظروفش همخوان نبود. چه کارهایی که انجام نداده بود و زمینه انجام چه کارهایی را فراهم نکرده بود. همین در خود نگنجیدن به مدیا، روحیه خودویرانگری داده بود. مدیا خودش را می‌زد در حقیقت خودزنی معنای انتحار دارد اما «خود را زدن» متفاوت از آن است. مدیا هدفی جز فرای لحظه را نداشت.»

58241