به گزارش صلح خبر، دوم مهرماه ۱۳۵۹ و در سومین روز از آغاز حمله دشمن بعثی به کشورمان، شهید محمد صالحی رییس وقت آموزش و پرورش آبادان و جمعی از معاونان و کارشناسان آموزشی برای تصمیم‌گیری در مورد بازگشایی یا تعطیلی مدارس آن هم در زمان جنگ در محل آموزش و پرورش آبادن جلسه‌ای برقرار کردند که متاسفانه با آغاز حملات هوایی دشمن متجاوز این ۲۵ نفر فرهنگی که از بهترین معلمان شهر بودند به طور یکجا به شهادت رسیدند.
فرهنگ ایثار و شهادت از همان ابتدای جنگ تحمیلی در میان فرهنگیان شهر آبادان نهادینه شد و تا به امروز به نسل های جدید آموزش داده می‌شود.
حسن منتصر یکی از باز ماندگان و شاهد عینی بمباران اداره آموزش و پرورش آبادان است در همین رابطه روایت می‌کند: «صدای الله و اکبر آقای سبحانی آمد و یک لحظه همه چیز تمام شد، از زمین که بلند شدم، دیگر چیزی از اداره نمانده بود. جز تلی خاک و شاخه‌های تیرآهن چیزی دیده نمی‌شد، خاک بود و آوار و پیکرهایی زیر آوار.»
پس این حمله صمد صالحی (رئیس اداره)، صدیقه کاظمی اسفه، نصرالله ذبیحی سامانی، عبدالجلیل هرمزی نژاد، محمد خواستگار، غلامعلی باقرزاده، علی کرم صداقت، عبدالرسول سعیدی، علی صیادی، غلامعلی مسیبی، محمدحسن برمایون، عبدالحسن عوید ثامری، صالح عیدانی، محمدعلی صابری بهبهانی،علی بلخوارزاده، عبدالجبار جلالی، علی تنگستانی پور، یاسین انباء روحله، گودرز باورسا قربانی، حسن امیری، دیانا جم‌نشان، محمود رجب زاده دهاقانی، هرمز کلانتری، عبدالمحسن عسگری و حسین حسینی به عنوان اسامی شهدای آموزش و پرورش آبادان در حادثه دوم مهر ماه سال ۱۳۵۹ اعلام شدند.
همچنین به گفته اعظم قاسمی‌زاده که در کارنامه فعالیت فرهنگی‌اش ریاست اداره آموزش و پرورش آبادان هم به چشم می‌خورد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «متاسفانه به رغم پیگیری‌های فراوان و کسب موافقت وزیر وقت با طرح نامگذاری دوم مهر به نام شهدای فرهنگی آبادان در تقویم ملی و ارجاع آن برای دریافت توافق نهایی به شورای عالی فرهنگی کشور تاکنون هیچ اقدام عملی و پاسخی دریافت نشده است.
در آن بحبوحه خون و آتش علاوه بر شهدای فرهنگی به گفته برخی شاهدان عینی این واقعه برخی از دانش آموزان و والدین آنها که برای انجام امور خود به آموزش و پرورش آمده بودند در این بمباران به شهادت رسیدند که برخی از آنان به دلیل غیرقابل شناسایی بودنشان گمنام دفن شدند. »
انتهای پیام
