به گزارش صلح خبر و به نقل از دیلی‌آرت، «مری کسات» نقاش آمریکایی بود که مهارت‌هایش را با تحصیل، کار کردن و زندگی کردن در فرانسه به دست آورد. «کسات» به عنوان یکی از سه نقاش زن امپرسیونیست و تنها آمریکایی کاملا امپرسیونیست شناخته می‌شود. این ستاره به رغم موفقیت‌هایش و تاثیرات شگرفی که در هنر آمریکا به وجود آورد امروزه چندان در اروپا و فرانسه مشهور نیست.
این ستاره در سال ۱۸۴۴ در پنسیلوانیا در خانواده‌ای بسیار ثروتمند به دنیا آمد. او یکی از هفت فرزند این خانواده بود و چند سالی از دوران کودکی را در اروپا زندگی کرد. در این دوران بود که یادگیری موسیقی، نقاشی و زبان‌های آلمانی و فرانسوی را آغاز کرد.
او از همان کودکی به نقاشی علاقه نشان داد. خانواده او با تبدیل شدن او به یک ستاره حرفه‌ای مخالف بودند با این حال او در سن پانزده سالگی تحصیل در آکادمی هنرهای زیبا پنسیلوانیا را آغاز کرد. در آن زمان زنان برای یادگیری نقاشی آموزش می‌دیدند؛ چراکه نقاشی کردن مهارت خوبی برای زنان محسوب می‌شد اما «کسات» قصد داشت که یک ستاره حرفه‌ای شود.
بنابراین در سال ۱۸۶۶ او به پاریس نقل مکان کرد. در آنجا در کلاس‌های خصوصی با اساتید مدرسه هنرهای زیبا پاریس آموزش دید (در آن زمان هنوز زنان نمی‌توانستند در این مرکز آموزش ببینند). او همچنین مدتی را در موزه لوور تمرین کرد و در نهایت در سال ۱۸۶۸ یکی از آثار او به نام «نوازنده ماندولین» برای نمایش در نمایشگاه «سالن پاریس» تایید شد. این تابلو نقاشی یکی از دو نقاشی شناسایی شده مربوط به دهه نخست فعالیت ستاره است.
با آغاز جنگ فرانسه و پروس این نقاش به ایالات متحده آمریکا بازگشت. او برای کسب درآمد تصمیم گرفت آثارش را به نمایش بگذارد اما موفق نشد و حتی با مشکلاتی برای آموزش دیدن مواجه شد. اما پس از مدتی با هموار شدن دوباره مسیر هنری‌اش به اروپا بازگشت. زمانی که «کسات» به فرانسه بازگشته بود هنر فرانسه در حال تغییر و جنبش امپرسیونیسم در حال شکل گرفتن بود.
«کسات» همواره معترض سیاست‌ها و معیارهای «سالن فرانسه» (نمایشگاه رسمی مدرسه هنرهای زیبا پاریس) و مورد غفلت قرار گرفتن آثار هنرمندان زن بود. در سال ۱۸۷۷ هر دو اثر کاندید او برای راه یافتن به این نمایشگاه رد شدند. در نهایت آثار او به دعوت از «ادگار دگا» در کنار سایر امپرسیونیست‌ها به نمایش گذاشته شد و این سرآغاز ورود «کسات» به «امپرسیونیسم» بود.
«ادگار دگا» تاثیر بسیاری در این نقاش آمریکایی ایجاد کرد و «کسات» از مهارت‌ها او بهره برد. در آن زمان «کسات»، نقاشی که محدود به فضای بسته بود به طراحی در فضای باز روی آورده بود.
او برای نمایشگاه بعدی امپرسیونیست‌ها تابلوهای نقاشی خلق کرد. «پرتره‌ای از ستاره»(خودنگاره)، «دخترک در مبل آبی»، «مطالعه فیگارو»(پرتره‌ای از مادرش) سه مورد از تحسین‌شده ترین نقاشی‌های این ستاره هستند که به سال ۱۸۷۸ تعلق دارند.
او در نمایشگاه سال بعد امپرسیونیست‌ها یازده اثر از جمله «در لژ» را به نمایش گذاشت و تا سال ۱۸۸۶ عضو فعال حلقه امپرسیونیست‌ها باقی ماند.
«کسات» در سال ۱۸۸۶ دو تابلو نقاشی را برای نخستین نمایشگاه امپرسیونیست در آمریکا آماده کرد. او همچنین به عنوان مشاور با چندین مجموعه‌دار هنری بزرگ همکاری داشت. برای مثال «لوئیزین الدر» یکی از دوستان او با مشورت «کسات» مجموعه آثار امپرسیونیست‌ها را جمع‌آوری می‌کرد. بسیاری از آثار این مجموعه‌دار اکنون در موزه هنر متروپولیتن نگهداری می‌شوند.
پس از مدتی سبک «کسات» از امپرسیونسیم دور شد. او روند نمایش آثارش در گالری‌های نیویورک را آغاز کرد.
پس از سال ۱۸۸۶ ، «کسات» دیگر خودش را به هیچ جنبش هنری وابسته نمی‌دانست و انواع مختلفی از تکنیک‌ها را تجربه کرد.
پرتره‌هایی از زنان و تصاویر مادران و کودکان در لحظه‌های عادی زندگی از موضوع‌های اصلی آثار «کسات» بودند.
درگذشت برادر «کسات» تاثیر بسیاری بر او داشت، با این حال او به خلق آثار هنری ادامه داد. آثاری از عواطف و احساسات فزاینده‌ای در آثار دهه ۹۰ این ستاره نمود پیدا کرد.
آثار این ستاره در بین مردم و منتقدان محبوبیت داشت اما او دیگر به تجربه سبک‌های مختلف ادامه نداد.
در سال ۱۹۰۴ فرانسه برای تجلیل از تاثیر و فعالیت «کسات» در هنر به او نشان «لژیون دونور» را اهدا کرد.
این ستاره در سال ۱۹۲۶ درگذشت.
انتهای پیام
