صلح خبر – ترجمه از رسول گل‌افلاک: ۱، ۸ میلیارد نفر… این عدد سرسام آور تعداد افرادی است که در حال حاضر در سرتاسر جهان بدون دسترسی به آب آشامیدنی در حال زندگی هستند. یکی از بزرگترین مقصران این قضیه آلودگی آب است. خوشبختانه افرادی شبیه قهرمان داستان ما یعنی رامویر تانوار (Ramveer Tanwar) هستند که می‌توان از آن‌ها به عنوان مثال‌هایی از تلاش و عمل برای رفع این بحران جهانی نام برد.

تانوار ۲۶ ساله در دهکده‌ی کوچک “دادها” در هند بزرگ شد. کودکی اش را با کمک به پدرش که همانند بیشتر اهالی آنجا کشاورز بود، گذراند. تانوار با دوستانش به بازی در اطراف دریاچه‌ها می‌پرداخت. اما هنگامی که در دانشگاه مشغول تحصیل بود، مشاهده کرد دریاچه‌ای که زمانی پاتوقی برای تفریح کودکی اش بود، در حال خشک شدن است. در حالیکه سطح آب‌ها در سراسر هند در حال پایین رفتن بود، بحران در منطقه‌ی دور افتاده‌ای که او زندگی می‌کرد بسیار بیشتر بود.

بسیاری از مزارع و زمین‌ها به محل‌های جمع آوری و دپو زباله تبدیل شده بود و آلودگی فراوانی را ایجاد کرده بود. بسیاری از متخصصان این آلودگی را نه نتیجه مواد شیمیایی بلکه نتیجه زباله‌های خانگی که مردم محلی بدون فکر به عواقب آن دور می‌ریختند، می‌دانستند.

بنابراین تانوار با خود فکر کرد که زمانش رسیده است که تغییر ایجاد شود و مردم باید درباره اهمیت آب پاکیزه آموزش داده شوند.

او با آموزش کودکان در روستا شروع کرد تا این کودکان را درباره نگه داری از منابع آبی که در حال خشک شدن بودند، آگاه نماید. او این کودکان را تشویق می‌کرد تا درباره این مشکلات و آلودگی‌ها با والدین خود صحبت کنند. متاسفانه در ابتدا کسی حرف‌های او درباره به پایان رسیدن منابع آبی جدی نمی‌گرفت.

خوشبختانه تانوار از آن آدم‌هایی نبود که خیلی زود ناامید شود و حرف بقیه بر روی او اثرات منفی داشته باشد. او تصمیم گرفت که خود به طور مستقیم به صحبت با اهالی بپردازد و خانه به خانه و تک تک به صحبت با آن‌ها پرداخت و درباره کاهش و اتمام منابع آب در آینده‌ای نزدیک به آن‌ها هشدار داد. بعد از تلاش فراوان بالاخره موفق شد تا روستاییان را متقاعد کنند و آن‌ها به مقابله با مشکل تشویق شدند.

در سال ۲۰۱۵، تانوار و تیمی از داوطلبان، دانش آموزان و والدین آنها، تمام زباله‌های دریاچه نزدیک دهکده خود را جمع آوری کردند. علاوه بر این آن‌ها تعدادی درخت نیز در اطراف دریاچه کاشتند. بعد از این کار، آنهار از مقامات محلی دعوت کردند تا به دیدن این بازسازی شکوهمند بروند. به زودی اخبار این کار در همه جا پخش شد و افرادی از روستا‌ها و مناطق دیگر برا‌ی استفاده از تجربیات او و درخواست کمک برای بازسازی دریاچه‌ها و رودخانه‌های محل زندگی شان، به نزد تانوار آمدند. به لطف تلاش‌های بسیاری از داوطلبان و مشتاقان، دریاچه‌های بسیاری در سراسر هند از زباله پاک و بازسازی شد.

با حمایت دوستداران محیط زیست، تانوار مجموعه‌ای به نام ” ارتش آّب‌های زیرزمینی” در چندین منطقه ایجاد کرد و داوطلبان زیادی در هر ایالت حالا در این سازمان عضو هستند. هر سازمان به رصد و بررسی دریاچه‌ها و رود‌های موجود در ایالت خود می‌پردازد و سعی در کاهش آلودگی این آب‌ها دارد. متاسفانه به خاطر نبود بودجه دولتی این سازمان نمی‌توانست هزینه‌های زیادی در جهت پیش برد اهداف خود انجام دهد و دامنه فعالیت خود را گسترش دهد.

اما تانوار همچنان استوار و بدون خستگی، خودش با بنر‌هایی در دست شهر به شهر و روستا به روستا می‌گردد و پیامش را منتقل می‌کند. تانوار در تمام طول هفته به کار خود ادامه می‌دهد و می‌گوید که دیدن روستاییانی که مشتاق شرکت در برنامه‌های حفاظت از دریاچه‌ها هستند به او انگیزه می‌دهد.

کمپین دیگری که این دوستدار محیط زیست پایه گذارش بوده است، کمپین “سلفی با دریاچه” است. ایده این کمپین این است که مردم به خصوص جوانان را با دریاچه‌های زیبایی که بر اثر سهل انگاری رفته رفته به مکان‌های انباشت زباله تبدیل می‌شوند، آشتی دهد و اهمیت حفظ و پاکیزه نگه داشتن آب‌ها را به آن‌ها یادآور شود.

در روزگاری که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند پیامی را با سرعت نور به همه برسانند، این کمپین خیلی زود به موفقیت رسید و بسیاری از افراد در سراسر جهان عکس‌ها و ویدیو‌های خود رادر حمایت از این کمپین به اشتراک گذاشتند. این کمپین باعث شد تا دریاچه‌های زیادی در سراسر جهان به وسیله داوطلبان و دوستداران محیط زیست پاکسازی شود.

منبع: brightside