به گزارش صلح خبر، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، پنجم اوت، دهلی نو وضعیت خودمختاری کشمیر تحت کنترلش را لغو و آن را به دو قلمروی اتحادیه تحت نظارت مرکزی یعنی جامو و کشمیر و لدخ تقسیم کرد.
هندوستان و پاکستان هر دو مدعی مالکیت کشمیر هستند و این قلمرو بین آنها تقسیم شده است. از هشت هفته پیش که این اقدام از سوی دولت هندوستان انجام شد، نیروهای بیشتری به منطقه اعزام شده، سرکوب‌های امنیتی صورت گرفت و ارتباطات قطع شده است.
تنش‌ها برای چندین سال است که در منطقه لدخ هم مرز با چین و واقع در شمال شرق کشمیر وجود دارد؛ منطقه‌ای که بخشی از آن به نام “لیهه” بودایی‌نشین و بخش دیگر به نام “کارگل” مسلمان نشین هستند. این منطقه همچنین مرز پر تنش بین هندوستان و چین است.
۳۱ اکتبر، دهلی نو قرار است به صورت رسمی کنترل مستقیم بر لدخ را برعهده بگیرد که بابت جمعیت کم و منظره های طبیعی، راهبان بودایی و پلنگ های برفی مشهور است.
این اقدام باعث نگرانی درباره آینده میان جوامع بودایی و مسلمان در این منطقه شده چون درگیری‌هایی بر سر اختلافات فرهنگی و سیاسی وجود دارد.
زمانیکه تغییر موقعیت دولتی برای لدخ اعلام شد، بودایی‌ها جشن گرفتند؛ بوداییان، کمی پس از استقلال هندوستان در ۱۹۴۷ خواستار جدایی از کشمیر بودند.
برای دهه‌های متمادی، رهبران بودایی شکایت داشتند که مسلمانان بودجه و مشاغل دولت مرکزی را تحت کنترل خود دارند. این درخواست‌ها زمانی در دهه ۱۹۸۰ به یک حرکت جنبشی تبدیل شد که یک اقدام شبه نظامی علیه حکومت هندوستان در کشمیر شکل گرفت.
اما این شادی برای بودایی‌ها دیری نپایید چون به گفته دبیرکل انجمن بودایی‌های لدخ، هر چیز خوبی یکسری چیزهای بد را هم به دنبال دارد.
در هر دو قلمرو نیروهای هندوستان مستقر هستند و تنش در منطقه بر اقتصاد آن اثری مخرب گذاشته است.
تاریخ ۳۱ اکتبر که دهلی نو قرار است به صورت رسمی کنترل مستقیم بر لدخ را برعهده بگیرد، در منطقه کارگل هم مورد استقبال واقع نشده است چون مسلمانان این منطقه هم می‌خواهند همچنان به کشمیر متصل باشند. ساکنان در این منطقه با اعتراضات اوت در کشمیر همراه شدند.
انتهای پیام
