به گزارش صلح خبر، صنعت سلامت از اوایل دهه 1980 میلادی با تغییرات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، محیطی و فناوری زیادی مواجه بوده است. این تغییرات چالش‌هایی برای مدیران سازمان‌های بهداشتی و درمانی به‌ویژه بیمارستان‌ها ایجاد کرده است که با برنامه‌های عملیاتی قابل مدیریت نیستند. بنابراین، مدیران بیمارستان‌ها از دهه 1980 میلادی، برای دستیابی به برتری، به برنامه‌ریزی استراتژیک روی آوردند.

کلمه استراتژی که از واژه یونانی استراتگوس به معنای فرمانده ارتش گرفته‌شده، مجموعه اقداماتی است که مدیران ارشد سازمان برای دستیابی به اهداف استراتژیک و دستیابی به مزیت برتری یا رقابتی با توجه به تحلیل محیط درون و بیرون سازمان به کار می‌گیرند.

برنامه‌ریزی استراتژیک به بیان متخصصان، علم و هنر پیش‌بینی تغییرات محیط داخل و خارج سازمان، آماده‌سازی سازمان و تخصیص بهینه منابع برای پاسخگویی مناسب و بهنگام به تغییرات محیطی است. بنابراین، برنامه‌ریزی استراتژیک شامل تحلیل استراتژیک سازمان و محیط پیرامون آن، تعریف مأموریت سازمان، تعیین دورنما و اهداف استراتژیک سازمان و تدوین استراتژی‌های دستیابی به اهداف استراتژیک سازمان است. مدیران سازمان با پیش‌بینی آینده محتمل، به‌طور هدفمند از منابع موجود استفاده بهینه کرده و با استفاده از نقاط قوت سازمان و فرصت‌های موجود، نقاط ضعف سازمان را برطرف کرده و از تهدیدها اجتناب می‌کنند.

در رابطه با این موضوع، محققانی از دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی زابل پژوهشی را انجام داده‌اند که در آن عوامل موفقیت برنامه‌ریزی استراتژیک در بیمارستان مورد ارزیابی واقع شده است.

این مطالعه کیفی، با استفاده از مصاحبه با ۴۷ نفر از اعضای کمیته برنامه‌ریزی استراتژیک 17 بیمارستان استان تهران انجام شده است.

بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق، تعداد 44 عامل موفقیت برنامه‌ریزی استراتژیک در بیمارستان‌ها شناسایی و در قالب هشت موضوع اصلی و 23 موضوع فرعی دسته‌بندی شدند.

در این خصوص، علی‌محمد مصدق‌راد، دانشیار و پژوهشگر گروه علوم مدیریت و اقتصاد بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران و همکارش می‌گویند: «عواملی چون تقویت مدیریت و رهبری، برنامه‌ریزی صحیح، فرهنگ سازمانی مناسب، یادگیری سازمانی و مدیریت صحیح کارکنان، مشتریان، منابع و فرایندها منجر به موفقیت برنامه‌ریزی استراتژیک خواهد شد».

آن‌ها می‌افزایند: «مدیران باید از مدل متناسب با ساختار و فرهنگ بیمارستان‌ها برای برنامه‌ریزی استراتژیک استفاده کرده، مشارکت فعالی در برنامه‌ریزی استراتژیک داشته باشند، منابع لازم را تأمین کنند و فرایند اجرای استراتژی را مدیریت و رهبری کنند».

مجریان این پژوهش برای افزایش اثرگذاری این یافته‌ها، پیشنهاد داده‌اند که سایر پژوهشگران با استفاده از این مدل مفهومی و طراحی یک پرسشنامه استاندارد، به کمی سازی عوامل موفقیت برنامه‌ریزی استراتژیک در بیمارستان‌های کشور اقدام کنند. چراکه عوامل درون و برون‌سازمانی و درک درست آن‌ها بر موفقیت برنامه‌های استراتژیک اثر می‌گذارند.

این نتایج علمی پژوهشی در مجله «پیاورد سلامت» متعلق به دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده‌اند.

انتهای پیام