این نویسنده در گفت‌وگو با صلح خبر، درباره بازنشستگی نویسنده اظهار کرد: من که شخصا تاکنون به این موضوع فکر نکرده‌ام؛ اما اگر نویسنده‌ای احساس کند دیگر نمی‌خواهد بنویسد یا آن‌چه را می‌خواسته نوشته است می‌تواند از دلایل ننوشتنش باشد.
او با تاکید بر این‌که نویسنده برای این که بنویسد باید فکرهای تازه داشته باشد، افزود: اگر نویسنده‌ای اعلام بازنشستگی می‌کند خود بهتر می‌تواند درباره دلایلش توضیح بدهد.
نویسنده «قصه‌های علی کوچولو» با بیان این‌که شرایط نوشتن در حوزه کودک و نوجوان با حوزه‌های دیگر فرق می‌کند، گفت: تعداد نویسندگان کودک کم نیست. اما اگر مثلا نیمی از آنان تصمیم بگیرند که دیگر ننویسند در آن صورت باید علت‌یابی کرد تا چرایی آن معلوم شود. این‌جاست که قضیه فرق می‌کند تا این‌که یکی دو نویسنده اعلام بازنشستگی کنند.
او در ادامه گفت: مشکلات در جامعه ما وجود دارد؛ تیراژ کتاب پایین است، شرایط زندگی به گونه‌ای است که کتاب در سبد عموم خانوارها قرار ندارد، توان مالی خانواده‌ها افت کرده و شرایط برای همه از جمله ناشر و نویسنده سخت شده است.
او همچنین تاکید کرد: نویسندگی کاری دلی و ذوقی است و واقعیت این است که درآمد خیلی ناچیزی دارد، اگر تیراژ کتاب ۲۰ برابر شود شاید زندگی نویسنده از طریق نوشتن بگذرد. اما آن‌چه مهم است، فرهنگ، اندیشه، تخیل و امیدآفرینی در سرزمین دل‌ها و ذهن‌هاست. نویسنده با نوشتن به رشد خودش ادامه می‌دهد و کودکان را نیز به شادی اندیشه و رشد و خلاقیت فرامی‌خواند. پس اگر روزی نویسنده‌ای هم خودش را بازنشسته کند، قلم هرگز بازنشسته نمی‌شود! همین مهم است.
انتهای پیام
