برترین‌ها – سیامک رحمانی: پس از مدت‌ها کشمکش، امروز جشنواره ۳۸‌ام فجر کلید می‌خورد. این که چه کسانی جشنواره را تحریم کردند و چه کسانی با سر آمده‌اند، از همین حالا به اتفاقات تاریخی سینمای ایران تبدیل شده و مطمئنا تا سال‌ها برای مرور سینما و جشنواره، سال ۹۸ را با تب‌و‌تاب اجتماعی‌اش و حوادث آبان و دی‌ماه گره خواهند زد و از سینماگرانی خواهند گفت که دل‌شان با تپش‌های جامعه بود و ترجیح دادند که به این جشنواره روی خوش نشان ندهند.

این که چقدر طاقت می‌آورند و سر و کله‌شان در طول جشنواره پیدا خواهد شد یا نه هم لابد داستانی است و در این روز‌ها درباره آن نوشته خواهد شد.

اما آنچه درباره جشنواره امسال برو برگرد ندارد، یخ بودن جشنواره است. کرختی ملموسی که بخشی از آن به همین بک‌گراند و حواشی برمی‌گردد و بخشی از آن هم به کارگردان‌ها و فیلم‌های حاضر در جشنواره. این که برخلاف تلاش دست‌اندرکاران و پروپاگاندای‌شان، فیلم‌های حاضر در جشنواره ۳۸‌ام تا اینجا آبی را گرم نکرده. امروز روز اول جشنواره است و به نظر می‌رسد خبر‌ها و حاشیه‌ها بسیار کمتر از همیشه است.

این که جشنواره امسال ضعیف‌تر است و فیلم‌ها کم‌نام و نشان‌ترند البته سکه رایج هر سال است. حرف و حدیث‌هایی که معمولا تا اواخر جشنواره هم ادامه پیدا می‌کند و بعد تمام می‌شود. در آخر فقط جوایز می‌مانند و خاطرات جشنواره‌رو‌ها از فیلم‌هایی که دیده‌اند و بعد باید چند سال بگذرد تا بشود قضاوت کرد که کدام سال جشنواره فیلم‌های گردن‌کلفت‌تری داشته و کدام سال سوت‌و‌کورتر بوده.

خلاصه این که امسال تا اینجا هیجان زیادی برای حضور و تماشای جشنواره بین سینمارو‌ها و بچه‌های اهل سینما ندیده‌ام. در جدول پخش سینمای رسانه هم که نگاه می‌کنم، جذابترین و وسوسه‌انگیزترین سانس، بعدازظهر پنجشنبه ۱۷ بهمن است که قرار است دربی را در پردیس ملت پخش کنند! اولین بار هم نیست.

سال ۹۰ و در آن بازی تکرارنشدنی که پرسپولیس ۳-۲ استقلال را نقره‌داغ کرد هم دربی را در برج میلاد جشنواره دیدیم که چه کیفی هم داد. حالا هم تماشای بازی در کنار سینمایی‌نویسان و سینماگر‌ها می‌تواند یکی از بهترین بخش‌های جشنواره امسال باشد.

در آخر به نکته بسیار مثبت جشنواره امسال هم اشاره کنم. این که برخلاف همیشه، نظم جشنواره کاملا به چشم می‌آید. این که ثبت‌نام برای حضور مهمانان سر وقت و با شفافیت انجام شد و کارت‌ها به موقع تحویل داده شد و جدول بخش مسابقه چند روز زودتر در دسترس بود، نشان می‌دهد مدیریت جشنواره به پختگی رسیده و می‌تواند کارش را به شکل حرفه‌ای انجام دهد.

شاید بگویید بعد از ۳۸ سال برگزاری تخم دوزرده‌ای نکرده‌اند، اما دور و برتان را اگر نگاه کنید و بی‌نظمی‌ها و بی‌برنامگی‌های دامنه‌دار را ببینید، اعتراف می‌کنید که همین هم دستمریزاد دارد و خسته نباشید.