به گزارش صلح خبر، «بنکسی» ستاره گرافیتی‌کار بریتانیایی اهل بریستول است که به واسطه نقاشی‌های دیواری‌اش که سودهای میلیون دلاری به دنبال دارد، شهرت جهانی پیدا کرده است. اگرچه حدس و گمان‌ها درباره او بسیار است، اما هنوز هویت اصلی‌اش پنهان و مبهم است؛ البته کم نیستند تعداد علاقه‌مندان و رسانه‌هایی که دوست دارند بدانند خالق این نقاشی‌های دیواری که اغلب به مسائل سیاسی و اجتماعی می‌پردازد، چه کسی است! هنرمندی که سال‌هاست دیوارهای کهنه و رنگ و رو رفته را با هیچ بومی عوض نمی‌کند، از فروش‌های میلیون دلاری آثارش سود چندانی به جیب نمی‌زند و برای بسیاری از هنرمندان گرافیتی‌کار جهان یک الگوی تمام‌عیار است.
«بنکسی» (Banksy) نام مستعاری است که برای امضای نقاشی‌هایش انتخاب کرده است؛ نقاشی‌هایی که حدودا از سال ۱۹۹۳ جایشان را روی دیوارهای کشور انگلیس باز و به مرور شروع به خودنمایی کردند. حالا دیگر امضایش ارزش شده است. کافی است اثر جدیدی خلق کند و آن را به واسطه انتشار در اینستاگرامش تایید کند تا خبرها، تحلیل‌ها و عکس‌های هنرنمایی جدیدش در رسانه‌های جهان منتشر و در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شود.
در این میان گاهی بخت یار افرادی می‌شود که دیوار خانه یا محل کارشان، دفتر نقاشی بنکسی می‌شود. حالا دیگر او صاحب اثر است و می‌تواند با فروش آن در یکی از حراجی‌های بزرگ و معتبر آثار هنری، ثروتمند شود. یکی از آثار «بنکسی» به نام «عشاق موبایل» روی در یک کلوب در بریستول نقش بسته بود. شورای شهر مدعی مالکیت اثر شد و دعوای بزرگی میان آن‌ها و صاحب کلوب شکل گرفت. گفته می‌شود که در نهایت «بنکسی» در این دعوا مداخله کرد، به کلوب نامه‌ای نوشت و ادعای مالکیت کلوب را درست دانست. «عشاق موبایل» برای صاحب کلوب دیگر فقط یک نقاشی مفهومی و اعتراضی نبود، برگ برنده‌ای بود که هزاران دلار می‌ارزید.
به طور کلی به نظر می‌رسد که «بنکسی» بیش از این‌که برای خودش درآمدزا باشد یا حداقل دغدغه اصلی‌اش این باشد، برای دیگران سودآوری دارد. به عنوان مثال حدودا دو سال پیش بود که به گفته «بنکسی»، یک گالری در مسکو آثار این ستاره را بدون اجازه او به نمایش عمومی گذاشت و بازدیدکنندگان برای دیدن آثار این ستاره مبلغی برابر با ۹ دلار و ۷ سنت، پرداخت می‌کردند؛ این در حالی بود که «بنکسی» همواره آثارش را به صورت رایگان به نمایش عمومی می‌گذارد.
در تمام این سال‌ها بسیاری از رسانه‌های مهم تلاش کردند تا هویت این مرد نقاش انگلیسی را از روی نشانه‌ها و بر اساس گمانه‌زنی‌ها فاش کنند. سال ۲۰۰۷ بود که بی‌بی‌سی پرونده‌ای را به این موضوع اختصاص داد و با به نمایش گذاشتن تصویری، مدعی شد که این عکس بنکسی را به همراه دستیارش نشان می‌دهد که در حال کار کردن روی یک داربست هستند. در این تصویر بنکسی به عنوان «رابین گانینگهام» شناخته شد. گانینگهام در بریستول تحصیل کرده است و حدودا سال ۲۰۰۰ به لندن مهاجرت کرد و در محله‌ای ساکن شد که تعدادی از مهم‌ترین کارهای بنکسی در حوالی همین مکان ظاهر شدند.
البته هنوز هیچ کدام از حدس‌ها و فرضیه‌ها اثبات نشده است و به همین خاطر هم گمانه‌زنی‌ها همچنان ادامه دارد. اما معروف‌ترین آن‌ها همان «رابین گانینگهام» است که بار دیگر در سال ۲۰۱۷ گروهی از محققان انگلیسی مدعی شدند با کمک یکسری مطالعات و بهره گرفتن از علوم ریاضی، جرم‌شناسی و بررسی جغرافیایی هویت «بنکسی» را شناخته‌اند و با توجه به الگوی توزیع آثار این ستاره بسیار قاطع‌تر مدعی شده‌اند که شخصیت حقیقی او «رابین گانینگهام» است. البته با وجود تمام این شایعات، «بنکسی» همیشه پیوندهای مکرر با «گانینگهام» را تکذیب کرده است.
اما در دنیای واقعی حتما افراد بسیاری هستند که او را از نزدیک می‌شناسند، با او دوست بوده و هستند، بزرگ شده، مدرسه رفته و حتی نقاشی کشیده یا حداقل او را به هنگام نقاشی کشیدن دیده‌اند. شاید همان‌گونه که برخی از رسانه‌ها مدعی شده‌اند در پنهان نگه داشتن هویت «بنکسی» یک اراده جمعی وجود دارد که این راز در بریستول باقی بماند.
نقاشی‌های دیواری «بنکسی» بیشتر به موضوع‌های روز همانند گرمای جهانی، جنگ، تبعیض‌های سیاسی و اجتماعی و شرایط سخت کاری می‌پردازد که در ادامه می‌توانید برخی از آن‌ها را تماشا کنید:
در این بخش ویدئویی از حراج و رشته رشته شدن تابلو دختری با بادکنک را مشاهده می‌کنید:
تعداد زیاد بازدیدکنندگان از این نقاشی خیابانی آن‌قدر زیاد بود که پلیس برای حفاظت از آن یک حصار دور آن و یک نیروی امنیتی را نیز مامور حفاظت از آن قرار داد.
این اثر هنری دخترکی را در حال بازی با یک لاستیک دوچرخه نشان می‌دهد که در کنار یک دوچرخه واقعی که فقط یک لاستیک دارد قرار دارد. شورای شهر «ناتینگهام» برای مراقبت از این اثر از یک پوشش پلاستیکی موقتی استفاده کرده و از مردم شهر خواسته به دلیل محدودیت‌های ناشی از ویروس کرونا در محل این اثر هنری تجمع نکنند.
انتهای پیام
