برترین‌ها: متاکریتیک پایگاه تخصصی نقد فیلم، سریال، آلبوم‌های موسیقی و بازی‌های ویدئویی، لیستی از فیلم‌های سینمایی با کمترین امتیاز از سوی منتقدین را منتشر نموده است. این لیست محدود به فیلم‌هایی می‌شود که بین اول ژانویه تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ در ایالات متحده اکران شده اند.

فیلم‌ها بر اساس معیار Metascore (میانگین امتیازات داده شده از سوی منتقدین حرفه ای) رده بندی شده اند و فیلم‌هایی که کمتر از ۷ نقد برایشان نوشته شده، حذف شده اند. همه امتیازات از تاریخ ۲۲ دسامبر ۲۰۱۹ هستند.

جن زدگی شارون تیت

عنوان اصلی: The Haunting of Sharon Tate

محصول: ۲۰۱۹

این فیلم رسماً بدترین فیلم سینمایی سال به زعم متاکریتیک است. در حالیکه کوئنتین تارانتینو از قتل‌های واقعی تیت-لابیانکا به عنوان منبع الهام برای فیلم “روزی روزگاری در هالیوود” بهره گرفت و فیلمی اوریجینال و به شدت تحسین شده ساخته است، این فیلم از دنیل فاراندز، به زعم منتقدین، ماجرای قتل‌ها را تبدیل به یک فیلم ترسناک چیپ و بدساخت کرده است.

انتخاب هیلاری داف برای نقش تیت نیز، هیچ کمکی به قضیه نکرده است. به نظر می‌رسد که فاراندز برای خودش فرمولی درست کرده و طبق آن پیش می‌رود و فیلم بعدی اش با عنوان “قتل نیکول براون سیمپسون به زودی اکران می‌شود.

ویلیام بیبیانی از پایگاه The Wrap می‌نویسد: «جن زدگی شارون تیت فیلمی بینهایت بی سلیقه است و تولید آن سمبل کاری بوده و ساختی بی ملاحظه و غیرهوشمندانه دارد.»

برنامه ریزی نشده

عنوان اصلی: Unplanned

محصول: ۲۰۱۹

بدترین درام امسال درباره مخالفت با سقط جنین و باروری برنامه ریزی شده از کمپانی پیورفلیکس است و بودجه آن را مایک لیندل تأمین کرده است. هنرپیشه ها آن مشهور نیستند و خود فیلم نیز معنی و فحوا ندارد و این باعث شده که بدترین نقد‌های منتقدین را بدست آورد.

بَری هرتز از گلوب اند میل می‌نویسد: «با تماشای “برنامه ریزی نشده” لحظات شکنجه آمیزی را تجربه می‌کنید که دلیلش ورود فیلمی با اهداف مذهبی و سیاسی با صورتی زشت، کینه توزانه و خطرناک به این دنیا است.»

تندرو

عنوان اصلی: The Fanatic

محصول: ۲۰۱۹

چه اتفاقی می‌افتد وقتی قدرت ستاره‌ای مانند جان تراولتا را با نویسندگی و کارگردانی فرد دِرست بیامیزیم؟ بله، درست حدس زدید، سومین فیلم بد سال رقم می‌خورد. این فیلم مهیج روانشناسانه تراولتا را در نقش مردی با مشکل اوتیسم به تصویر می‌کشد که به دنبال گرفتن امضا از یک ستاره فیلم‌های اکشن (دوون ساوا) است. این فیلم به زعم هالیوود ریپورتر در روز اول اکران فروش بسیار کمی داشته است.

نوئل ماری از لس آنجلس تایمز در نقد آن می‌گوید: «شاید بهترین اتفاق برای “تندرو” همین باشد که به شدت افتضاح است. اگر واقعاً با دقت و با حوصله ساخته شده بود، به جای اینکه فقط احمقانه باشد، اهانت آمیز نیز می‌بود.»

قطبی

عنوان اصلی: Polar

محصول: ۲۰۱۹

این فیلم مهیج اکشن از نتفلیکس که عمیقاً فراموش شدنی است، مدس میکلسن را در نقش آدمکشی بازنشسته به تصویر می‌کشد که حالا هدف کارفرمای قبلی اش قرار گرفته است. منتقدین به هیچ وجه تحت تأثیر این فیلم قرار نگرفته و حتی از آن بیزار هم شده اند.

رابرت ابل از لس آنجلس تایمز می‌نویسد: «تن‌ها هیجانی که از همه خون و خونریزی‌های این فیلم می‌گیرید این است که می‌دانید هر مرگ کارتونی در این فیلم شما را به تیتراژ آخر نزدیکتر می‌کند.»

کپی‌ها

عنوان اصلی: Replicas

محصول: ۲۰۱۹

فیلم مهیج علمی-تخیلی مزخرف “کپی ها” که یک سال بود روی قفسه مانده بود بالاخره در ماه ژانویه سال میلادی گذشته اکران شد و در این فیلم کیانو ریوز نقش دانشمندی را بازی می‌کرد که می‌کوشد همسر و فرزندانش را پس از مرگ در تصادف با اتومبیل، زنده کند. متأسفانه منتقدین این فیلم را بینهایت خسته کننده و حوصله سر بر توصیف کردند.

امیلی یوشیدا از والچر می‌گوید: «”کپی ها” آنقدر در نحوه ارائه داستان به مخاطب غرق شده که دیگر هیچ اکسیژنی برای تحت تأثیر قرار دادن مخاطب با داستانش ندارد. اگر اینقدر خسته کننده و بی معنی نبود، می‌توانست در دسته فیلم‌های آینده گرایانه بدرخشد.»

بازی با آتش

عنوان اصلی: Playing with Fire

محصول: ۲۰۱۹

در بدترین فیلم کمدی و خانوادگی امسال، جان سینا، کیگان-مایکل کی و جان لگوئیزامو در نقش آتش نشانانی ظاهر شده اند که ناگهان مجبور می‌شوند از یک دسته بچه مراقبت کنند. ظاهراً این بچه‌ها زیادی باهوشند که از نتیجه لذت ببرند.

راجر مور از مووی نیشن می‌نویسد: «هر چروکی در داستان این فیلم به وضوح عریان شده و هر دیالوگی در خلأ ناپدید می‌گردد. شاید بچه‌ها از بعضی صحنه‌ها خنده شان بگیرد، ولی حتی آن‌ها هم می‌تواند بدبویی فیلمی با عنوان “بازی با آتش” را استشمام کنند.»

خونسرد

عنوان اصلی: Cold Blood

محصول: ۲۰۱۹

برایان تالریکو (منتقد) می‌گوید: «”خونسرد” یک فیلم مهیج ناشاد و کاملاً فراموش شدنی دیگر درباره آدمکشی (با بازی ژان رنو) که تمرین خسته کنندگی است نه با داستانی بی معنی که با نویسندگی و دیالوگ‌های بد و ناشیانه.»

رکس رید از آبزرور اینطور این فیلم را نقد می‌نماید: «فیلم‌های بد مخصوص تابستان هستند، ولی به ندرت فیلمی به بدی “خونسرد” دیده ام.»

فیلم سینمایی پلی موبیل

عنوان اصلی: Playmobil: The Movie

محصول: ۲۰۱۹

با تماشای برادرزاده ۴ ساله تان که اسباب بازی‌های پلی موبیلش را در لیوان شیر می‌اندازد، احتمالاً بیشتر از تماشای فیلمی که قرار بوده رقیب سری فیلم‌های لگو باشد، لذت می‌برید. این فیلم چند وقت پیش، با ۵ سال زمان برای ساخت، بدون سر و صدا در آمریکای شمالی اکران شد و به نقل از باکس آفیس موجو، فقط دو فیلم در تاریخ بدترین افتتاح آخر هفته را نسبت به این فیلم داشته اند.

رابی کالین از تلگراف می‌گوید: «هیچ بچه‌ای لایق آن نیست که مخاطب این نوع بمباران احمقانه و گوشخراشانه برندینگ باشد. در مورد بزرگسالان نیز، من حس کردم که دائماً کاتالوگ آرگوس را به سرم می‌کوبند.»

رمبو: آخرین خون

عنوان اصلی: Rambo: Last Blood

محصول: ۲۰۱۹

در حالیکه سیلوستر استالونه با احیای کاراکتر راکی بالبوآ (در فیلم‌های اخیر “کرید”) شاهد موفقیت‌هایی در سال‌های اخیر بوده است، اولین فیلم رمبوی او پس از ۱۱ سال و پنجمین فیلم رمبوی او در کل، با نقد‌های منفی منتقدین روبرو شد که آن را زشت، بدقواره و نارضایتبخش توصیف کردند.

ریچارد روپر از شیکاگو سان تایمز می‌نویسد: «این فیلم نیست. این ویدئویی از قطع عضو‌های متعدد است. این کار بسیار خشونت آمیز و پولکی و سادیستیک است، یک فیلم آشغال تهوع آمیز که هیچ ویژگی کیفی نجات دهنده بجز زمان کوتاهتر از ۹۰ دقیقه‌ای اش ندارد.»

ملکه جنگجوی جانسی

عنوان اصلی: The Warrior Queen of Jhansi

محصول: ۲۰۱۹

این فیلم که تولید انگلستان است، درامی تاریخی درباره شخصیت الهامبخش قرن نوزدهم، رانی لاکشمیبای، یا ژاندارک هندوستان، است که مردمش را بر ضد اشغالگران انگلیسی می‌شوراند. منتقدین قطعاً تحت تأثیر نحوه روایت این داستان قرار نگرفته اند.

مارک جنکینز از واشینگتن پست در نقد آن می‌گوید: «داستان یک زن هندی شورشی قطعاً در سال ۲۰۱۹ جای دارد. ولی حیف که نحوه روایت طغیان این زن به اندازه فیلمی از سال ۱۹۵۸ خسته کننده و خالی از لطف است.»

پاتریک

عنوان اصلی: Patrick

محصول: ۲۰۱۹

این فیلم که با عنوان Patrick the Pug هم شناخته می‌شود، یک کمدی خانوادگی ساخته مندی فلچر است درباره سگ‌ها است و در این فیلم شاهد کلوزآپ‌های متعددی از صورت یک سگ پاگ هستید، اگر از این نوع فیلم‌ها خوشتان بیاید. ولی منتقدین بر این باورند که این فیلم حتی از یک روز پیاده روی یک سگ معمولی هم کمتر داستان برای تعریف کردن دارد.
جوردین گیونز از Film Threat می‌گوید: «این فیلم بدون شک و بحث یکی از نارضایتبخش‌ترین فیلم‌هایی است که تابحال بدبختی تماشایش را داشته ام.»

کاغذ‌های اسپرن

عنوان اصلی: The Aspern Papers

محصول: ۲۰۱۹

این فیلم بلند که اولین تجربه کارگردانی جولین لاندس است، اقتباسی از رمان هنری جیمز با همین عنوان است. با آنکه تیم هنرپیشه ها آن خوب است (ونسا ردگریو، جاناتان ریس-میرز و جولی ریچاردسون) و نیمی از تیم تولید مرچانت-آیووری در آن حضور دارند، نتیجه به گفته منتقد‌ها بی حس و حال و مبالغه آمیز است.

دیوید لوئیس از سان فرانسیسکو کرونیکل درباره آن می‌گوید: «این فیلم با فلش بک‌هایی شرم آور، روایت دردناک و سکانس‌های رویای پوچ و توخالی، حتی بدتر هم شده است.»

مرگ و زندگی جان اف. داناوان

عنوان اصلی: The Death and Life of John F. Donovan

محصول: ۲۰۱۹

زاویه دولان، کارگردان فرانسوی-کانادایی، گاه می‌تواند آثاری گیج کننده بسازد. فیلم‌های وی اغلب در جشنواره کن رقابت می‌کنند و بیشتر اوقات نقد‌های مثبتی دریافت می‌کنند. اولین فیلم کاملاً ناامید کننده اش، امسال در قالب اولین فیلم انگلیسی زبانش، در سینما‌ها اکران شد که سال گذشته با اکران نخستش در تورنتو، از سوی منتقدین نامنسجم و خودگرایانه خوانده شد. متأسفانه تیم قوی هنرپیشه ها آن شامل کیت هرینگتون، جیکوب ترمبلی، ناتالی پورتمن، سوزان ساراندون، تندی نیوتن و کثی بیتز، هدر رفته است.

بنجامین لی از گاردین درباره اش می‌گوید: «هیچ چیز این فیلم به هیچ وجه درست نیست و اصرارش بر به تصویر کشیدن این همه صحنه در چنین درجه بالایی، باعث می‌شود که تماشایش بینهایت شکنجه آمیز باشد.»

زیروویل

عنوان اصلی: Zeroville

محصول: ۲۰۱۹

جیمز فرانکو در دهه گذشته تبدیل به فیلمسازی بسیار پرکار شده است –، ولی این اصلاً خوب نیست. وی فقط یک فیلم دارد که به عنوان کارگردان فیلمش از سوی منتقدین تحسین شده است و آن هم “ستاره فاجعه” بود که در سال ۲۰۱۷ ساخته شد. دیگر فیلم‌های بلند او یا فاجعه بوده اند یا بی اهمیت و ناچیز. فیلم امسال وی “زیروویل” نام دارد که بیشتر فاجعه است تا بی اهمیت. این درام-کمدی که ۵ سال بود روی قفسه خاک می‌خورد، در همان زمان و مکانی که آخرین فیلم کوئنتین تارانتینو رخ می‌دهد (تابستان ۱۹۶۹ در هالیوود) اتفاق می‌افتد، و در این فیلم فرانکو با ست روگن همبازی شده است. نتیجه آن یک صفر کامل نیست، ولی بیست هم نیست.

دیوید اهرلیک از ایندی وایر در نقد آن می‌گوید: «”زیروویل” در قالب کتاب، داستانی عمیق و مسحورکننده داشت که شاهدی بر قدرت افسانه‌ای تصاویر بود. در قالب فیلم، “زیروویل” یادآور خوبی برای آن است که زمان بیشتری را باید برای خواندن بگذاریم.»

نژاد بزرگ آلاسکایی

عنوان اصلی: The Great Alaskan Race

محصول: ۲۰۱۹

اولین تجربه کارگردانی بد شگون برایان پرسلی (که ستاره هم هست) فیلمی درباره سفر یک سگ سورتمه از نژاد آلاسکایی است که الهامبخش ایداتارود بود. منتقدی پیشنهاد کرده بود که بهتر است فیلم بالتو را ببینید که انیمیشنی با موضوع سفر یک سگ سورتمه است.

دنیس هاروی از ورایتی می‌گوید: «با لحن کلی شادی الهامبخش که بیشتر در دیالوگ‌ها شنیده می‌شود تا اینکه حس شود، فیلم “نژاد بزرگ آلاسکایی” همان نسبتی را با سرگرمی ایمان-محور دارد که با سینمای اکشن-ماجرایی دارد: به آن سمت اشاره می‌کند، ولی در واقع به آن متعهد نیست.»

بدترین فیلم افتخاری!

گربه ها

عنوان اصلی: Cats

محصول: ۲۰۱۹

بار آینده که گفتگویی درباره اینکه چقدر سال ۲۰۱۹ سال خوبی برای سینما بود دیدید، این را به یاد داشته باشید: ۲۴ فیلم در سال ۲۰۱۹ ساخته شد که امتیازشان حتی از فیلم “گربه ها” هم پایین‌تر بود! مخاطبین در هفته آغازین اکران این فیلم، نسبت به موزیکال‌هایی با کاراکتر‌های پشمالو (با جلوه‌های ویژه) آلرژی پیدا کردند و این فیلم تبدیل به یکی از بزرگترین شکست‌های باکس آفیس در سال جاری شد، مضاف بر اینکه تبدیل به سوژه تمسخر و جوک برای همه شد.

تای بر از بوستون گلوب در نقد “گربه ها” می‌نویسد: «به نظر من، این فیلم، ملت چند سلیقه‌ای ما را متحد کرده و نفاق بین آن‌ها را از بین برده، چون این موزیکال یا فیلم، در واقع یک فاجعه است. چشم هایم از تماشای این فیلم می‌سوزد!»

منبع: metacritic