اکبر رضوانیان به صلح خبر گفت: در چندماه گذشته جلسات مختلفی با مسؤولان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی داشتیم. اعضای جامعه اقامتگاه‌های بومگردی در اوج کرونا از کاشان، اصفهان و خراسان رضوی به تهران آمدند تا در این جلسات مشورتی شرکت کنند. چند جلسه درباره نحوه حمایت‌ها از گردشگری در بحران کرونا، معوقات بانکی و امهال قبوض انرژی و تحریک تقاضا برگزار شد. ما هر بار می‌آمدیم که درمانی برای دردی اقامتگاه‌های بومگردی پیدا کنیم. مدام هم تاکید می‌کردیم اینقدر با بومگردی‌ها آماری برخورد نکنید، ولی گوش شنوایی وجود ندارد.

وی ادامه داد: این همه به جلسات دعوت می‌شویم نمی‌دانیم چه نقشی داریم؛ طرفِ مشورت هستیم و نظراتمان در تصمیم گیری‌ها اثرگذار است یا فقط قرار است در جلسات حضور داشته باشیم. این همه حرف زدیم و به نحوه حمایت‌ها اعتراض کردیم و پیشنهاد دادیم، آخر هم تصمیم خود را اجرا کردند. چندبار درخواست کردیم جلسه مشترک با وزارت کار بگذارند تا سیستم پرداخت تسهیلات جبرانی خسارت کرونا، اصلاح شود، چون معتقدیم بسته حمایتی و تهسیلات فعلی فاقد هرگونه اثرگذاری است. با این وضع نمی‌دانیم در جلسات وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شرکت کنیم یا نکنیم، وقتی نتیجه ملموسی را شاهد نبوده‌ایم و نظراتمان لحاظ نشده است.

او اشاره‌ای به مشکلات ثبت این تشکل کرد و افزود: جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بومگردی با مجوز وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تشکیل شده است، ولی دو سال طول کشید تا ثبت شرکت شود، چون تعریف نشده بود! تا پیش از ثبت هم امکان تفویض اختیار وجود نداشت و در مقابل برای اعضای جامعه هم نمی‌توانستیم کاری انجام دهیم. حتی عضوگیری ساده هم نمی‌توانستیم انجام دهیم.

نائب رییس جامعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ادامه با اشاره به حمایت‌های جبرانی خسارت کرونا، اظهار کرد: هنوز نمی‌دانم این تسهیلات را یک کمدی تلخ بدانیم یا یک تراژدی. چند جلسه گذاشتیم که این تسهیلات برای بیمه محورها شاید مناسب باشد ولی برای اقامتگاه‌های بومگردی چون خانواده محور هستند، قابلیت اجرا ندارد.  بومگردی‌ها ممکن است برای ۱۰ تا ۱۵ نفر شغل ایجاد کنند ولی همه آن‌ها از اعضای یک خانواده باشند. بارها درباره این‌که زوایای بومگردی در تسهیلات حمایتی کرونا مشخص شود، جلسه داشتیم. در همان جلسات هم مشخص شد سه گروه فاقد کد کارگاهی بیمه وجود دارند؛ اقامتگاه‌های بومگردی، هنرمندان صنایع دستی و راهنمایان گردشگری. درباره بومگردی ها قرار شد مبنای پرداخت تسهیلات تعداد اتاق‌ها باشد. این پیشنها مصوب شد. بین وزارت کار و گردشگری هم تفاهم شد. اما موقع اجرا با فاجعه روبرو شدیم.

رضوانیان افزود: هر اقامتگاهی که درخواست تسهیلات می کرد، فقط  یک نفر حساب می‌شد. قرار بود ۱۲ میلیون تومان وام بدهند که در روز ثبت نام در سامانه کارا متوجه شدیم مبلغ وام ۶ میلیون تومان شده است. یعنی هر اقامتگاه بومگردی که ۱۰ تا ۱۵ نیروی کار داشت فقط ۶ میلیون تومان می‌توانست وام بگیرد. با کارشناس وزارتخانه‌های کار و گردشگری صحبت کردیم، متاسفانه هدف‌گذاری و مصوبات اولیه به فراموش سپرده شده بود. قرار بود خسارت‌های کرونا جبران شود، اما چگونه قرار است این کار را انجام دهند وقتی شیوه اجرا به سمت دیگری رفته است. احساس ما این است که این وام داده می‌شود تا یک منتی هم بر سر گردشگری و کسب و کارهای آن گذاشته شود. با این رویه صنعت گردشگری بدهکارتر می‌شود، درحالی که هیچ کمکی هم به آن نشده است.

وی ادامه داد: ما در یک شرایط غیرقابل پیش بینی قرار گرفته‌ایم، این تسهیلات برای حفظ بنگاه‌ها و کارگاه‌ها بود، اما اگر قرار باشد به هر نفر این وام داده شود چه کمکی به حفظ کسب و کارها می‌شود، چه دردی را درمان می‌کند. چه ضمانتی وجود دارد نیروهایی که وام گرفتند بتوانند آن را برگردانند.

رضوانیان گفت: متاسفانه هیچ دستگاه اقتصادی و بانکی این مدت از صنعت گردشگری حمایت نکرد. هیچ یک از پرداخت‌های وام و مالیات به تعویق نیافتاد و وزارت نیرو هم تمام قبوض را به موقع دریافت کرد،  اگر هزینه آب و برق را نمی‌دادیم سریع اخطار قطع می‌فرستاد.

وی افزود: گردشگری با بحران مواجه است اما مهمتر از آن، مشارکت نداشتن و دلسوزی نکردن دستگاه‌های دیگر است. فراکسیون گردشگری به جلسه با تشکل‌های خصوصی بگذارد تا حرف‌ها و پیشنهادهای ما را بشنود. خواسته ما به تاخیر انداختن معوقات وام، مالیات و قبوض به مدت یک سال بود، توقع بالایی است؟ نمی‌گوییم اصلا نمی‌دهیم، فقط می‌خواهیم زمان بیشتری به ما داده شود. آن سه ماهی که برای امهال مالیات و قبوض انرژی درنظر گرفتند اشتباه بود، چون داستان رکود گردشگری با کرونا شروع نشد، به قبل از آن و زمان گرانی بنزین برمی‌گردد. بخش گردشگری بویژه کسب و کارهای کوچک فرصت نفس کشیدن نداشتند، چطوری مالیات، قبض آب و برق و اقساط وام را بدهند.

نائب رییس جامعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی به وضعیت این اقامتگاه‌ها در شرایط حاضر اشاره کرد و گفت: اقامتگاه‌های بومگردی زیادی در آستانه تعطیلی کامل هستند یا برای فروش گذاشته شده‌اند، فاجعه‌ای که بعدا صدای آن بلند می‌شود. اگر یکی از این خانه‌ها در روستا بسته شود می‌دانید چه سرخوردگی ایجاد می‌کند. این خانه‌ها فقط یک اقامتگاه معمولی نیستند، باعث مهاجرت معکوس،  اشتغال و ادامه جریان زندگی در روستاها شده‌اند.

رضوانیان گفت: دغدغه‌هایی که مطرح می‌کنم به هیچ وجه شخصی نیست، با این ۶ میلیون تومان وام چه مشکلی را می‌توان حل کرد. تاکید ما روی ۱۲ میلیون تومان بود. فردی در دولت، کمیسون گردشگری مجلس و وزارتخانه‌ای پاسخ دهد مشاغل گردشگری شش ماه آینده را چطور باید بگذرانند، وقتی هیچ کس کوتاه نمی‌آید و حتی حاضر نیستند یک ماه از پول برق و آب بگذرند.