این استاد روزنامه‌نگاری در گفت‌وگویی با صلح خبر، نسبت به تعدیل خبرنگاران و تعطیلی مطبوعات در دوران قرنطینه و کرونا ابراز تاسف کرده و همچنین درباره‌ی بازگشت مطبوعات به پیشخوان‌ها توضیحاتی را مطرح می‌کند. قاضی‌زاده همچنین درباره‌ی عملکرد خبرگزاری‌ها در غیبت مطبوعات و این‌که در این مدت تا چه میزان توانسته‌اند خلا روزنامه‌ها را پر کنند، مطالبی را مطرح می‌کند.
او که روزها در منزلش مشغول ترجمه کتاب است، در این زمینه می‌گوید: روزهای من فعلاً با ترجمه می‌گذرد تا ببینیم چه می‌شود. به تازگی کتابی با عنوان «تالار مرگ» را ترجمه کردم. این کتاب کاری از یک خانم نویسنده به نام هیلاری مانتل است. جلد سوم این کتاب به دوران پادشاهی هِنری هشتم در قرن ۱۶ میلادی انگلستان برمی‌گردد و ماجرای جالبی دارد. خوشبختانه یا بدبختانه دختر من این کتاب را ۱۰ صفحه، ۱۰ صفحه کپی می‌کند، برایم می‌فرستد و من آن را ترجمه می‌کنم. این کار مثبتی است که این روزها در دوران فرخنده قرنطینه انجام می‌دهم.
این استاد باسابقه روزنامه‌نگاری درباره‌ی تعطیلی روزنامه‌ها و این‌که چه تاثیری بر روند اطلاع‌رسانی داشته و حال بازگشت آن چه تاثیری بر رونق اطلاع‌رسانی دارد؟ توضیح می‌دهد: در این روزها از جریانی که کرونا در تعدیل خبرنگاران ایجاد کرد، بسیار متاسف شدم. روزنامه‌نگاری در کشور ما در حال حاضر صد و هشتاد و چند سال دارد و دیگر یک فرهنگ و خرده‌فرهنگ است. روزنامه دست گرفتن و روزنامه خواندن یک فرهنگ جا افتاده و ریشه‌دار است. نمی‌دانم کسانی که این فکر را کردنده‌ا، چه مشکلاتی داشته‌اند و چه چیزی باعث شده که این تصمیم را بگیرند، اما به نظر من این اتفاق یکی از تکان‌دهنده‌ترین و پرضررترین اتفاق‌های سال فرخنده ۹۹ بود.
وی در ادامه درباره بازگشت روزنامه‌ها بعد از تعطیلی اجباری، به تاثیرات فرهنگی تحریم ایران اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: در این شرایط تحریم ما می‌دانیم که دولت و حکومت مشکلاتی دارند و خیلی هم زیاد؛ ولی به نظرم مطبوعات و اطلاع‌رسانی از آن‌جاهایی نیست که بشود آن را تعطیل کرد. شما خیلی چیزها را می‌توانید تعطیل کنید اما آگاهی‌رسانی آن‌هم در این شرایط که خیلی به آن نیاز داریم را، نه.
قاضی‌زاده در همین زمینه می‌گوید: من دولت را در نادیده گرفتن نقش اطلاع‌رسانی مقصر می‌دانم. نه این‌که دولت‌های دیگر درخشان بودند، ولی توقع ما خیلی بیشتر بود و فکر می‌کردیم که دولت آقای روحانی بر اساس امیدی که می‌دادند، نباید این‌طور، با این بخش‌های جامعه خودش و بقیه را درگیر می‌کرد.
این استاد روزنامه‌نگاری در پایان درباره عملکرد خبرگزاری‌ها و این‌که چقدر توانسته‌اند در این مدت خلاء روزنامه‌ها را پر کنند؟ توضیح می‌دهد: دنیا در حال رفتن به این سمت است؛ منتها من هیچ مخالفتی هم با فضای مجازی ندارم. فضای مجازی هم یک پدیده است. خیلی از چیزهایی که در فضای دیگر نمی‌بینیم و نمی‌شنویم، اتفاقاً می‌توانیم در این فضا ببینیم. منتهی هر کدام از این فضاها جایگاه خودشان را دارند. تعطیلی خبرگزاری‌ها هم می‌تواند خیلی مصیبت‌بار باشد. ولی در این دوران که مطبوعات نبودند، خبرگزاری‌ها تنها جایی بودند که توانستیم ببینیم در دنیا چه خبر است و چه می‌گذرد. من فکر می‌کنم خبرگزاری‌ها در این زمینه موثر بودند و خیلی هم کار کردند.
انتهای پیام
