فرهاد عشوندی- در بین همه توئیت‌هایی که بعد از بازی استقلال نوشته شده بود، یکی‌شان را یکی از دوستان خبرنگارم نوشته که انگار هنوز باورش نشده انتخابات تمام شده. همانی که قبلا به ازای خون ملت، تیتر زده بود: « قطار شرمساری». 

یکی از همان هایی که هر کاری کردند تا در کشور دودستگی ایجاد کنند. مدام بر طبل 4 درصدی و 96 درصدی کوفتند. تهمت زدند و انگار هنوز صدای نه بزرگ ملت را نشنیده اند. این توئیت که استقلال بدترین شکست تاریخ فوتبال ایران را برابر یک تیم عربی رقم زده، استقلال همان تیمی است که از روحانی حمایت کرد، بی اختیار بازی پرسپولیس و الغرافه در زمان رئیس جمهور محبوب شان را یادم آورد. روزی که 5 گل خوردیم. روزی که البته کسی تیتر نزد این همان تیمی است که چند روز مانده به انتخابات 88 محمود احمدی نزاد گفت واگذارش می کند و بعد بنر چند ده متری در ستاد ورزشکارانش در تقاطع خیابان مفتح و طالقانی زدند و خبر از حمایت و تشکر این باشگاه از رئیس جمهور دادند. 

یاد روزی که چه بد در ورزشگاه آزادی به عربستان باختیم و تحقیر شدیم و اتفاقا رئیس جمهور محبوب دوست عزیز روزنامه نگارم در ورزشگاه بود و ما که کارمان خبرنگاری ورزشی بود، چه حال بدی داشتیم. نمی دانم این خبرنگار عزیز که آن موقع تمام قد وظیفه اش حمایت از احمدی نژاد بود، چه حالی داشت و حالا که باید از قالیباف دفاع کند، چه حالی دارد وقتی چنین توئیت های رادیکالی می کند. اینکه مدام درحال تنش زایی باشی و چنان بی دستاویز بمانی که یک باخت فوتبالی را اینچنین برجسته اش کنی.

 پاسخ شما رای ملت بود در روز 29 اردیبهشت، نه نتیجه این بازی دوست عزیز.