بر اساس مستندات موجود، در اردوگاه اصولگرايان، هر گروه و دسته‌اي بر طبل خود مي‌كوبد و راه خود را مي‌رود بي‌آنكه كاري به همزاد سياسي خود داشته باشد. همين است كه جماعتي از اصولگرايان مدام بر حمايت از روحاني دم مي‌زنند و عده‌ ديگرشان، از رقابت با روحاني. بازيگراني از اينان قايل به پيروي از جامعتين است و گروهي ديگرشان معتقد به عبور از آن.

از همين اظهارنظرهاي ساده رنگارنگ مي‌شود فهميد تشكيلات سياسي اصولگرايان حتي پس از شكست در انتخابات رياست‌جمهوري ٩٢و انتخابات مجلس دهم هنوز هم كه هنوز است گرفتار تجادل و تصادم استراتژيك است و در اين ميان هم طبيبي پيدا نشده تا راست‌كيشان سياسي ايران را از اين رنج برهاند و نسخه شفابخشي به آنان ارايه دهد تا مجدد بتوانند با انگيزه و قدرت به رقابت سياسي اميدوار شوند.
302