«چه کسی گفته آسمان همه جا یک شکل است؟» آسمان گَوَرت، مزرعه‌ای در شرق اصفهان، روزگاری، بوم خیره کننده‌ای از پرواز کبوتران بود؛ برج‌های کبوتر در همین بوم دلربا، باعث شد تا «آنتونی کوئین»، در سفری به ایران در سال ۱۳۵۵، سقف گَوَرت را، چهره‌ی تکرار نشدنی از آسمان بداند.
گَوَرت، مزرعه‌ای در اصفهان است که با برج‌های کبوتر قدیمی و کم نظیر خود، پتانسیل تبدیل شدن به جاذبه گردشگری جهانی را دارد. برج کبوتر، اقامتگاهی برای بیش از ۲۰۰۰ کبوتر است که با هدف تجمیع فضولات(ضل) برای مصرف کشاورزی، بشکل خاصی ساخته شده، لازم به ذکر است که شماری از ساکنین روستا، معتقدند بعضی از این برج‌ها لانه حدود ۲۰هزار کبوتر هم بوده‌اند. برج‌های کبوتر «روستای گَوَرت» به سه دوره، ایلخانی، صفوی و قاجاری تعلق دارند.
در معماری این برج‌های کبوتر، به نکات ظریفی، حتی برای مهار موجودات موذی نیز توجه شده اما در چندسال اخیر، تعداد زیادی از آن ها، در سایه بی‌توجهی‌ها، تخریب و بجای آنها ساختمان‌های آجری بنا شده است؛ به گفته مجید بدیعی-مرمت‌گر برج قلعه گَوَرت، روزگاری ۳۰ برج کبوتر در این روستا وجود داشته و امروز، ۲۲ برج و مخروبه آنها باقی مانده که از این تعداد، تنها ۴ برج ترمیم شده است.
