پدرهایی که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارد. مدتی است پخش سریال نفس گرم تمام شده است ولی چهره آقا مرتضی هنوز در ذهنمان باقی مانده است.پدری که خودش صاحب فرزند نبود ولی دنیای پدرانه خود را داشت.  یا پدر شهرزاد که این روزها همه از آن یاد می‌کنند. پدری سخت گیر که دخترش را وارد به ازدواجی مصلح خبرتی می کند.

  و حالا حسین آقا سریال پریا که پاک نیت مدتی است بازی در این نقش را آغاز کرده است و قرار است سال آینده شاهد نقش آفرینی آن در این سریال باشیم. با پاک نیت درباره پدرهای مختلفی که این روزها بازی کرده است گفت و گو کردیم.

سه پدر متفاوت در یک سال

در این یک سال اخیر من نقش سه پدر را بازی کرده ام. سریال “نفس گرم ” و “شهرزاد” که دیده شده است و “پریا” که هنوز در حال بازی در آن هستم. در “نفس گرم” پدر متفاوتی را دیدیم. پدری که فرزندی از خودش ندارد. و مهر پدری اش را نثار بچه هایی می کند که برای خودش نیستند.

پدر سریال شهرزاد کمی متفاوت تر بود. البته تفاوت چندانی با پدرهای دوره ای که در آن زندگی می کند، ندارد.  پدری که بنا به مناسباتی و حتی به خاطر علاقه به فرزندش مجبور میشود تن به ازدواج ناخوشایندی برای دخترش بدهد.

 پدر سریال “پریا” خیلی دلسوز است و همین دلسوزی شرایط را متفاوت می کند و گاهی دست روی پسرش بلند می کند. شاید با این مسائل مخاطب فکر کند این پدر  اخلاق تندی دارد. ولی آن حس صمیمی پدر و پسری بینشان حاکم است.

 البته برخورد پدر کمی تند است چون وقتی کسی را دوست داریم نسبت به آن احساس مسئولیت می کنیم. در این راه ممکن است آن شخص را تنبیه هم بکنیم. پس کسی که به فرزندش سخت می گیرد الزاما پدر بدی نیست. همانطور که ما در جامعه مان از دیروز تا امروز ما به ازاهای زیادی از پدران مختلف را دیده ایم. و هر کدام ویژگی های اخلاقی خاص خودشان را دارند.

شبیه هیچ کدام از این پدرها  نیستم

 برای خودم هم جالب بود که در این یک سال اخیر نقش سه پدر متفاوت را بازی کردم. ولی بعد از سال ها حضور در عرصه بازیگری هنوز هم معتقدم بازیگری کار سختی است. و سختی اش همین جا نمود پیدا می کند که هنرور در یک سال باید نقش سه پدر را بازی کند. پدرهایی که شاید شخصیت هایشان در فیلمنامه متفاوت باشد ولی هنرور هم باید المان هایی به نقش اضافه کند که این نقش را هم متفاوت کند و هم باورپذیر.

 این باورپذیری را باید هنرور بانزدیک شدن به نقش ایجاد کند. سخت ترین جای ممکن هم آنجاست که خود واقعی ام شبیه هیچ کد ام از این پدرهایی که در این چند ماه اخیر داشته ام نیست. به همین دلیل هیچگاه نتوانستم از دنیای پدرانه خودم در این سه نقش اعمال کنم.

سعی کردم متفاوت باشم

در کنار این سه نقش، در این سال ها نقش های پدر زیادی را بازی کرده ام. البته ما پدرهای مختلفی را در اطرافمان می بیینم. عده ای از پدران هستند که وابسته به خانواده هستند و با عشق و علاقه خودشان را وقف خانواده شان می کنند.

 عده ای از پدران را دیده ایم زندگی خودشان را دارند و در کنار آن سعی می کنند خانواده خودشان را هم داشته باشند. و من با نگاهی به اطرافم سعی کردم پدرهای متفاوتی را بازی کنم.

پدر سریال پریا کمی خشن است

حسین آقا سریال پریا شخصیت متفاوتی دارد. او بعد از مرگ همسرش برای پسر و دخترش هم پدر بوده و هم مادر بوده است. به همین دلیل وابستگی زیادی روی بچه هایش دارد و همین وابستگی حساسیت های را هم به وجود آورده است.

 به خصوص درباره پسرش که با او زندگی می کند. به همین دلیل شاید این شخصیت را کمی خشن ببینم. احساس می کنیم که پدر سختگیری است ولی دلیل آن عشق و علاقه ای است که به خوانواده اش دارد. به خصوص با توجه به شرایط کیوان که به نظر می رسد عصبی تر برخورد می کند.

کیوان هم به دلیل شرایطی که برایش پیش آمده کمی سخت تر با پدرش کنار می آید، به همین دلیل تنش هایی را بین این پدر و پسر می بینیم که گاهی اتفاقات ناخوشایند را برایشان رقم می زند که به نظرم نکات آموزنده ای در آن نهفته است.

پریا پربیننده می شود

سریال پریا نزدیک به چهل قسمت است که فیلنامه آن را سعید فرهادی به نگارش درآورده است. نزدیک به دو ماه است که کار من در این سریال شروع شده است. فکر می کنم پریا یکی از  سریال های پربینده تلویزیون خواهد شد چون فیلمنامه خوبی دارد.

متن ها خوب نیست

مدتی بود که  به دلیل نبود فیلمنامه های خوب کم کار شده بودم. چون واقعا متن خوبی به دستم نمی رسید.

متاسفانه فیلمنامه هایی پیشنهاد می شد که فکر می کردم نباید وقتم را برای بازی در آن ها تلف کنم. کاری که شاید تماشاگر از دیدن آن ها بیزار است. ولی سریال “پریا” متن خوب و گیرایی دارد. گره وتعلیق های زیادی در آن وجود دارد و این یکی از ویژگی های مثبت کار است.

 داستان هم یک کار اجتماعی است  که به نوعی همه خانواده ها با آن سرو کار دارند. در این سریال نقش حسین ، پدر کیوان را دارم.  حسین آقا بازنشسته است که همسر خود را از دست داده است و با پسرش زندگی می کند.

نگارش فصل دوم شهرزاد

در مورد سریال شهرزاد و موفقیتش بسیار گفته شده. به نظرم کاری است که همه اقشار جامعه با آن ارتباط برقرار کرده اند و امتیاز بزرگ این سریال محسوب می شود. احساس می کنم زحماتی که برای این کار کشیده شده است، هدر نرفته است.

 این مدت به دلیل گرفتاری های کاری تماسی با عوامل سریال شهرزاد نداشته ام ولی شنیده ام که مشغول نگارش فصل دوم سریال هستند. حضور من در فصل دوم هم هنوز مشخص نیست.

آرامش عسگرپور را دوست دارم

در این یک سال اخیر با سه کارگردان خوب و متفاوت کا رکردم. آقای عسگرپور آدم آرام و در عین حال به شدت به کارش حساس است. این آرامش و حساسیت زیاد شاید برای برخی کسل کننده باشد. ولی شخصا این دو خصوصیت ایشان را  دوست دارم.

چون معتقدم لیدر یک گروه باید به گروهش آرامش بدهد. آقای عسگرپور این کار را در نفس گرم انجام داد. گاهی می شد دو ساعت سر صحنه بود و سکوت می کرد و همین سکوتش آرامش زیادی به گروه می داد.

فتحی زودتر از دیگران کارش را نقد می کند

شهرزاد چهارمین همکاری ام با حسن فتحی است. ایشان کارگردان فکوری است که قبل از فیلمسازی در حوزه نقد فیلم فعالیت داشته و آشنایی من با ایشان به آن دوره برمی گردد. بعد از آن هم به حوزه تئاتر  و نمایش روی آورند و  در ادامه  کارگردانی در تلویزیون و سینما را تجربه کرد. به نظرم  ایشان سهم بزرگی از موفقیتش را مدیون  دست به قلم بودنش است.

 به همین دلیل هنرور در زمان همکاری با ایشان چیزهای زیادی می آموزد. چون آدم حساس و ریزبینی در کار است. فکر می کنم به عنوان یک منتقد کار خودش را زودتر از دیگران نقد می کند به همین دلیل کارهایش با استقبال مخاطبان روبرو می شود.

انرژی سهیلی زاده، هنرور را سر حال می آورد

 سال 73  اولین همکاری ام با حسین سهیلی زاده بود. البته آن موقع ایشان دستیار کارگردان بودند و در فیلم آرایش مرگ را با هم همکاری می کردیم. آشنایی ما از آنجا رقم خورد. در چندین کار هم قرار بود همکاری کنم که میسر نشد که این اتفاق در پریا افتاد. ولی وقتی بعد از 20 سال ایشان را دیدم تعجب کردم اصلا نشناختمش. آن زمان جوان لاغر اندام و به شدت فعال بود.

 البته در حال حاضر هم انرژی زیادی دارد و همین انرژی پشت صحنه شاد و صمیمی را ایجاد می کند. و به نظرم بسیار کاربلد است. چون کسانی که حوزه فیلم سازی را پله پله از دستیاری و …آغاز کرذه اند، کارگردان های کاربلدی می شوند.