ماندولین با مضراب یا زخمه انگشتان نواخته می‌شود
آشنایی با ساز ماندولین
ماندولین سازی است کوچک‌تر از گیتار و تا حدی گلابی شکل، دارای هشت سیم است که دو به دو به هم جفت شده‌اند که چهار زوج‌سیم تشکیل می‌دهند و رایج‌ترین کوک برای این سیم‌های جفت، فاصله پنجم درست است.
این ساز از خانواده لوت است و از حدود سال ۱۶۰۰ به ایتالیا برده شد. ماندولین با مضراب یا زخمه انگشتان نواخته می‌شود. نه فقط قادر به اجرای نت‌های کوتاه جدا است، بلکه سیم‌های زوج آن امکان تعادل بسیار سریع بین دو نت هم فاصله را به وجود می‌آورد به طوری که افهٔ نسبتاً طویل با نوعی ترمولو منتج می‌گردد. صفحه انگشت‌گذاری آن پرده‌بندی شده‌است.
ساختمان و صدا دهندگی ساز ماندولین
شکل ماندولین اشک مانند، دایره‌ای و یا تخم‌مرغی است و سوراخ صدای آن می‌تواند شبیه F یا دایره‌ای شکل باشد، دسته آن پرده‌گذاری شده و قسمت پشتی آن یا مسطح و یا دایره‌ای شکل است.
ساز ماندولین گاهی در ارکسترهای اپرایی به کار رفته است
سیم‌های دست باز ماندولین
معمول‌ترین شکل کوک این ساز همانند ویلن از بم به زیر به صورت سل-ر-لا-می است. این ساز توانایی تولید صداهای طولانی که از ویلن تولید می‌شود را ندارد و این مشکل به وسیله نواختن ترمولو (همان تکنیکی که در تا و سه تار به آن ریز گفته می‌شود) برای نواختن آکوردها ونت‌های طولانی حل شده‌است.
آثار عمده برای ماندولین
ساز ماندولین گاهی در ارکسترهای اپرایی به کار رفته است مانند اپرای اتللو اثر وردی. آنتونیو ویوالدی یک کنسرتو برای یک ماندولین (کنسرتو در ر ماژور اپوس ۶ شماره ۳) و دو کنسرتو برای دو ماندولین ساخته‌است. موتسارت در اپرای دون جوان از آن استفاده کرده‌است و بتهوون نیز چند سوناتین برای آن نوشته‌است، پاگانینی هم چند سرناد برای این ساز با همراهی گیتار ساخته‌است.
منبع : fa.wikipedia.org
