عهد بسته بودم که امسال به جای اینکه از پشت قاب تلویزیون نظاره گر خیل عظیم زوارت باشم، خودم در این مسیر قدم بردارم و لحظه به لحظه هوای حرمت را نفس بکشم

قول داده بودم که امسال دیگر برچسب جامانده بر پیشانی‌ام نخورد ولی…

بدقول شدم، باز هم نشد، باز هم من ماندم و یک دنیا حسرت و اشک‌های روان.

از چه باید گفت و چه باید نوشت؟ وقتی جامانده‌ای دیگر حرفی برای گفتن باقی نمی‌ماند

حال یک جامانده را جامانده می‌فهمد فقط…

همسر یک جانباز شیمیایی اعصاب و روان که تا به حال به کربلا مشرف نشده می‌گفت: به دلیل جانباز بودن همسرم و این که نمیتوانستم حتی یک روز او را تنها بگذارم و اینکه اگر حرف از کربلا رفتن شود به دلیل عدم توانایی خود متاثر می‌شود، نتوانسته‌ام تا الان به کربلا سفر کنم اما با امام حسین علیه السلام قرار گذاشته‌ام که یک روز خوب او را زیارت کنم ان‌شاءالله.

این همسر دلسوز ادامه داد: وقتی تصاویر پیاده‌روی اربعین را در تلویزیون میبینم احساس مقدسی به من دست می‌دهد و خوشحال می‌شوم از اینکه اگر من نمی‌توانم بروم زوار آنقدر زیاد هستند که جای ما را پر کنند، ما هم دلمان با امام حسین است و الحمدالله فرزندانم به جای من و همسرم مشرف می‌شوند.

علی که سال‌های گذشته به کربلا سفر کرده اما امسال نتواسته مشرف شود حس و حال خود را اینگونه توضیح می‌دهد: خودم اینجا هستم و دلم کربلا؛ با خودم تمام وقت این مداحی را زمزمه می‌کنم که “جاموندم اما زائر زیاده”، افسوس میخورم از اینکه سالهای قبل کربلا بودم و امسال در حسرت کربلا می‌سوزم  و انشاءالله که ما هم بتوانیم در ثواب زائرانشان شریک شویم.

وی ادامه داد: اربعین همیشه حال و هوای دیگری دارد و این را فقط کسانی می‌فهمند که اربعین رفته‌اند و این حال و هوا را درک کرده‌اند، حس زیارت و پیاده‌روی اربعین نه قابل بیان است برای آنان که رفته‌اند  و نه قابل درک است برای آنان که نرفته‌اند و فقط از دور نظاره گر بوده‌اند، وقتی کربلا هستی اربعین است و حس و حال عاشقی و زمانی که برمی‌گردی اربعین است و یک کوله‌بار خاطره.

یک کارمند که تا الان نتوانسته برای اربعین به کربلا مشرف شود می‌گفت: قبلا کربلا رفته‌ام اما از اینکه اربعین نتوانستم بروم حس و حال بدی دارم، سالهای قبل اینگونه نبود و نمی رفتم و برایم اهمیت زیادی هم نداشت که حتما اربعین بروم، اما امسال خیلی دوست داشتم بروم و نشد و به همین خاطر خیلی حال بدی دارم.

حس و حال اربعین نرفته‌ها و آه حسرتشان همگی از یک جنس هستند، از جنس دلتنگی، از جنس عشق، عشق به امام حسین علیه‌السلام و یارانش آنچنان شوری در دلها ایجاد کرده که هنوز هم پس از گذشت قرن‌ها داغ این مصیبت بزرگ بر دل‌ها سنگینی می‌کند و هیچگاه کهنه نمی‌شود.

انتهای پیام