دکتر حمیدرضا برقی، مجری طرح و دانش‌آموخته دکتری رشته بیوتکنولوژی در گفت‌وگو با صلح خبر، تولید ایزواکتان از پسماندها و محصولات جانبی پالایشگاه‌های نفت را از دستاوردهای مطالعاتی خود نام برد و گفت: ایزواکتان به عنوان بنزین رفرنس در دنیا با عدد اکتان ۱۰۰ شناخته می‌شود؛ چرا که از این سوخت به عنوان بهترین سوخت بدون آلایندگی و اثرات زیست محیطی در دنیا یاد می‌شود.
وی با بیان اینکه برای تولید این سوخت از آخرین و پیشرفته‌ترین فرآیندهای روز دنیا استفاده شده است، اظهار کرد: روش “ممبرین راکتور”ها یکی از پیشرفته‌ترین روش‌ها است و ممبرین‌های این راکتور علاوه بر آنکه عمل کاتالیست و انجام واکنش را کامل می‌کنند، عمل جداسازی را هم انجام می‌دهند.
برقی، حذف برج تقطیر را از مزایای این فرآیند ذکر کرد و یادآور شد: ایزواکتان تولیدشده از پرزهای موجود در ممبرین عبور کرده و خالص‌سازی می‌شود و سوخت را به پایه خلوص بنزین تا ۹۶ درصد می‌رساند.
مجری طرح با بیان اینکه ممبرین راکتورها در حال حاضر بهترین راندمان در میان راکتورها دارند، اضافه کرد: در ممبرین این راکتور سوراخ‌ها و منافذی مهندسی شده است که تنها اجازه عبور ذرات با سایزهای خاصی را می‌دهد و از این طریق محصول مورد نظر خالص‌سازی می‌شود.
وی با اشاره به فرآیند خالص‌سازی بنزین تولید شده، توضیح داد: ایزواکتان از طریق حرارت دادن به بخار تبدیل می‌شود و این بخار با استفاده از پمپی با فشار از منافذ این راکتور عبور داده می‌شود و در نتیجه مولکول‌هایی که سایز آنها برابر با قطر منافذ موجود در ممبرین باشد، از آن عبور می‌کنند و مولکول‌های درشت‌تر قادر به عبور از آن نیستند.
برقی، سوخت تولیدشده را فاقد بو دانست و گفت: سوخت‌های رایج از دو منبع تهیه می‌شود؛ یک منبع آن پالایشگاهی است که از تقطیر نفت به دست می‌آید و دیگری بنزین‌های پتروشیمی هستند که بدترین نوع بنزین‌ها به شمار می‌روند؛ چراکه به دلیل عدم انجام فرآیند جداسازی، حاوی ترکیبی از همه مواد سمی و آروماتیک است، از این رو عدد اکتان پایینی دارد.
به گفته وی عدد اکتان، عددی است که میزان مقاوت سوخت در برابر انفجار خود به خودی را مشخص می‌کند؛ در هر سوختی که عدد اکتان بالاتری داشته باشد، احتراق خود به خودی دیرتر صورت می‌گیرد و بر این اساس کیفیت سوخت بر این اساس ارزیابی خواهد شد.
این دانش‌آموخته دانشگاه چالمرز سوئد خاطر نشان کرد: زمانی که عدد اکتان سوختی پایین باشد، احتراق آن ناقص است و استفاده از آن مشکلات زیست محیطی ایجاد خواهد کرد.
این محقق تاکید کرد: با توجه به اینکه خودروسازان کشور تمایلی به سازگاری خودروهای تولیدی خود با سوخت‌های یورو ۵ و ۴ ندارند؛ از این رو پیشنهاد می‌شود از سوخت‌هایی استفاده شود که عدد اکتان بالاتری دارند تا حداقل آلایندگی را ایجاد کند.
وی در عین حال مهمترین چالش نفت ایران را دارا بودن گوگرد بالا ذکر و تصریح کرد: گوگرد نفت باید با استفاده از فرآیندهایی جداسازی شود و نفت بدون گوگرد شود و پس از آن با اضافه کردن “اکتان افزا” به بنزینی با حداقل آلاینده برسد.
انتهای پیام
