حمیدرضا میناروش، مدیر عامل یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در حوزه نرم‌افزارهای توسعه کسب‌وکار در گفت‌وگو با صلح خبر به بهانه مزین شدن امسال به نام «تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع‌زدایی‌ها» گفت: بسیاری از شرکت‌های دانش بنیان که محصولی را تولید کردند، باید به بخش‌های دولتی عرضه کنند چون دولت استفاده کننده اصلی این محصولات است که در این زمینه فرآیندهای برون‌سپاری به شرکت‌ها مقداری جای بهبود دارد.

وی ادامه داد: در این زمینه قوانینی وضع شده مانند ممنوعیت واردات محصولاتی که در کشور تولید شده است که به توسعه شرکت‌های دانش بنیان کمک کرده است، ولی شاهدیم که در برخی موارد گوشه چشمی به شرکت‌های خارجی دارند و این موضوع از جمله مواردی است که باید اصلاح شود.

میناروش، استفاده از روش‌های سنتی را از دیگر موضوعات مطرح در توسعه فناوری کشور نام برد و یادآور شد: مشکل بسیار بزرگی که در حوزه نرم افزار وجود دارد، این است که نگاه مدیران از نظر برآورد هزینه‌ها غیر واقعی است، به این معنا که نرم‌افزارهای تولید شده در کشور با نرم‌افزارهای آماده در بازارهای دنیا مقایسه می‌شود و تفاوت سیستم‌های سفارشی با سیستم‌های آماده به خوبی درک نمی‌شود.

به گفته این فعال حوزه فناوری، یک سیستم آماده که بدون امکان تغییر در آن ممکن است با ۵۰ میلیون تومان پیاده‌سازی شود و در صورتی که این سیستم سفارشی تولید شود و دارای کاربردهای خاص باشد، هزینه‌های پیاده‌سازی آن بیشتر از سیستم‌های آماده است؛ چرا که در پیاده سازی سیستم‌های سفارشی چندین برنامه‌نویس خبره فعال هستند.

مدیرعامل این شرکت دانش‌بنیان، اضافه کرد: از این رو بسیاری از شرکت‌های کوچک و متوسط شدیدا درگیر چانه‌زنی با سازمان‌ها و نهادها هستند و اطمینان دارم که بسیاری از این شرکت‌ها امکان ادامه فعالیت نداشتند و ورشکست شدند و شاهد بودم که برخی از تیم‌های فناوری که در آن ۹ نفر از فارغ‌التحصیلان مقطع دکتری دانشگاه‌ها فعال بودند، در این فرآیند متلاشی شدند و از این تعداد ۷ نفر آنها به خارج مهاجرت کردند.

میناروش، با تاکید بر اینکه این مساله که نهادها و سازمان‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان را یک موجود خارجی می‌دانند، آفت بزرگی به شمار می‌رود، خاطر نشان کرد: در فرآیند چانه‌زنی تلاش می‌شود که کالاهای دانش‌بنیان را با ارزان‌ترین قیمت خریداری کنند که این رویکرد دور از رشد و شکوفایی صنعت کشور است.

وی با اشاره به توسعه برخی از شرکت‌های خارجی و موفقیت آنها در کسب بازارهای جهانی، یادآور شد: تسهیلاتی که در اختیار شرکت‌ها قرار داده می‌شود، به اندازه‌ای نیست که بتوان در بازارهای جهانی رقابت کنیم؛ ولی می‌توان دیدگاه‌های مدیران دولتی در بهره‌برداری از محصولات دانش بنیان داخلی را اصلاح کرد و آنها این موضوع را درک کنند که با خرید محصولات دانشی داخلی، چرخ‌های صنعت داخلی کشور چرخانده می‌شود.

وی مهمترین نیاز شرکت‌های دانش‌بنیان را توسعه بازار دانست و گفت: بزرگترین بازار این شرکت‌ها دولت است و تا زمانی که این بازار اصلاح نشود و به آن سامان ندهیم، سایر حمایت‌ها تاثیری در روند توسعه این شرکت‌ها نخواهند داشت.

میناروش با طرح این سوال که اگر شرکت‌ها بازار مناسبی در اختیار نداشته باشند، چگونه می‌توانند اقساط تسهیلات را پرداخت کنند، یادآور شد: اگر نسبت به ساماندهی بازار اقدام نشود، حمایت‌ها تنها انجام کارهای سطحی است.

وی با اشاره به محصولات این شرکت در زمینه نرم‌افزار، اظهار کرد: اکثر مشتریان ما از بخش‌های خصوصی هستند و ما با قیمت‌های غیرواقعی این نرم‌افزارها را به آنها عرضه کردیم، به گونه‌ای که یکی از نهادها با استفاده از نرم‌افزار ما فعالیت خود را مکانیزه کرده، ولی با قیمت غیر واقعی و سال‌ها است که از خدمات ما بهره‌برداری می‌کنند.

مجری طرح پیاده‌سازی نرم‌افزارهای توسعه کسب‌وکار با بیان اینکه زمانی که اقدام به تولید این نرم‌افزار کردیم، بسیاری از سازمان‌ها با تعجب به ما نگاه می‌کردند، افزود: حرکت کردن در لبه دانش در کشور بسیار دشوار است و باید از بهره‌برداری از فناوری‌های لبه دانش گذشته باشد تا گوش مدیران به فناوری آشنا شود، بعد از آن که به فناوری ایرانی مراجعه می‌کنند، دائم فناوری داخلی با نمونه‌های خارجی مقایسه می‌شود، ضمن آنکه نمونه‌های داخلی با قیمت واقعی به فروش نمی‌رسند که این رویکرد موجب آسیب رساندن به اکوسیستم نوآوری کشور خواهد شد.    

انتهای پیام