سایت فیلم نت – یاسین محمدی: پدرش پزشک بود و اصالتاً از نسل تاجران ادویه و از گجراتی‌های هند که به زنگبار مهاجرت کرده بودند. چند سالی پیش از آن‌که نامش را به بن کینگزلی تغییر دهد، در کنار بازی در تئاتر نقش‌های کوچکی در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی ایفا می‌کرد. تا چند سال بعد هم به بازی در تلویزیون ادامه داد که ناگهان با نخستین فیلم سینمایی‌ جدی‌اش «گاندی» (۱۹۸۲) به شهرتی عجیب رسید و توانست جایزه‌ی اسکار بهترین هنرور اصلی مرد را از آن خود کند؛ جایزه‌ای که دیگر تا به امروز نتوانسته آن را برای بار دوم به‌دست آورد.

کینگزلی پس از «گاندی»، بدل به یک هنرور پرکار شد و در فیلم‌های مشهور زیادی بازی کرد. در طول این چهار دهه، او در ۱۰۳ فیلم بلند و ۲۵ سریال بازی کرده است.

پیش از این دو فیلم «فهرست شیندلر» و «خانه‌ای از شن و مه» از مهم‌ترین فیلم‌های بن کینگزلی را در میان آثار رِیف فاینز و جنیفر کانلی ستاره ها این آثار، معرفی کرده بودیم. حال به چهار فیلم عالی دیگر او می‌پردازیم:

جزیره‌ی شاتر (Shutter Island) (۲۰۱۰)

 

 

    در این فیلم معمایی و مهیج با درون‌مایه‌ای راون‌کاوانه به‌کارگردانی مارتین اسکورسیزی بن کینگزلی با لئوناردو دی‌کاپریو و مارک روفالو هم‌بازی شد. کینگزلی در این فیلم که ادای دین اسکورسیزی به آلفرد هیچکاک است، نقش «دکتر جان کاولی» مدیر یک بیمارستان روانی را در جزیره‌ی شاتر در سال ۱۹۵۴ بازی می‌کند که دو مارشال امریکایی برای بررسی گم شدن یک بیمار روانی خطرناک به آنجا می‌روند و گرفتار محیط غریب بیمارستان و رفتارهای عجیب «دکتر جان کاولی» می‌شوند. فیلم با نقدهای مثبتی همراه شد و توانست ۲۹۴میلیون دلار فروش داشته باشد و هم‌اکنون در رتبه‌ی ۱۸۰ برترین فیلم‌های تاریخ سینما ایستاده است.

 

---

مرگ و دوشیزه (Death and the Maiden) (۱۹۹۴)

 
این درام مهیج و معمایی اقتباسی از نمایشنامه‌ی معروف آریل دورفمان است که رومن پولانسکی آن را به‌تصویر کشیده است. بن کینگزلی در این فیلم در نقش «دکتر روبرتو میراندا» در ناکجاآبادی در امریکای لاتین را بازی می‌کند که در جاده گرفتار توفان می‌شود و مردی که بعد از انقلاب وکیل مشهوری شده است او را به خانه می‌برد. در خانه همسر مرد، از صدای «روبرتو میراندا» متوجه می‌شود که او همان کسی است که در سال‌های پیش از انقلاب او را در زندان شکنجه می‌داده است و درام پیچیده‌ای که تا صبح به‌طول می‌انجامد در آن خانه بین این سه نفر شکل می‌گیرد. سیگورنی ویوِر و استوارت ویلسون دو هنرور دیگر فیلم هستند. بیژن میرباقری براساس همین فیلم و نمایشنامه در سال ۱۳۸۵ فیلم «روز برمی‌آید» را ساخت که اتفاقات داستان در آن فیلم ایرانیزه شدند.

   

---

 

 

بن کینگزلی در این فیلم جنایی مهیج در نقش یک گانگستر خشن و بی‌رحم به‌نام «دون لوگان» بازی متفاوتی ارائه داد که مورد تحسین منتقدان و جوایز سینمایی قرار گرفت. «دون لوگان» سراغ یک خلافکار بازنشسته که متخصص باز کردن گاوصندوق است می‌رود تا او را مجاب کند در یک عملیات سرقت دیگر مشارکت کند. کینگزلی ۱۲ جایزه و ۱۲ نامزدی از مجموع ۴۴ جایزه و ۶۹ نامزدی دوره‌ی فعالیتش را برای این فیلم به‌دست آورده است که مهم ترین آن‌ها نامزدی در اسکار و گلدن‌گلوب بود که هر دو جایزه را به جیم برودبنت هنرور فیلم «آیریس» واگذار کرد. کینگزلی خودش در جایی گفته که شخصیت «دون لوگان» را از مادربزرگش الهام گرفته؛ او در این فیلم دیالوگ‌ها را با سرعتی عجیب بیان می‌کند تا جایی که در حین فیلم‌برداری در بسیاری موارد ستاره ها مقابلش دیالوگ‌هایشان را فراموش می‌کردند! حتی این هراس از فراموشی دیالوگ، به نمایش ترسی که از «دون لوگان» داشتند، کمک می‌کرد.

 

 

 

---

گاندی (Gandhi) (۱۹۸۲)

 دویست و بیست و ششمین فیلم عالی تاریخ سینما تا به‌امروز بخش مهمی از اعتبارش را بی‌شک مدیون بازی بن کینگزلی با ریشه‌های گجراتی‌اش در نخستین تجربه‌ی جدی سینمایی‌اش است؛ و چه‌کسی فکر می‌کرد این تازه‌وارد، اسکار را از چنگ چهار نامزد قدرتمند آن دوره یعنی داستین هافمن (توتسی)، جک لمون (گم‌شده)، پل نیومن (حکم) و پیتر اوتول (سال محبوب من) برباید؟

 

(به‌ویژه هافمن که دوست داشت در نقش گاندی بازی کند، اما درنهایت پیشنهاد «توتسی» را پذیرفت) به این اسکار ۱۰ جایزه‌ی دیگر هم اضافه کنید، از جمله دو جایزه‌ی گلدن‌گلوب و دو جایزه‌ی بفتا. کینگزلی در این فیلم ۱۹۱ دقیقه‌ای با کارگردانی ریچارد اتنبرا، چهره‌ای واقعی و تأثیرگذار از ماهاتما گاندی رهبر جنبش ضدخشونت استقلال هند ارائه داد.

 

فیلم، زندگی گاندی از ۱۸۹۳ در آفریقای جنوبی تحت حاکمیت آپارتاید تا زمان ترورش در ۱۹۴۸ را در بر می‌گیرد. اسکار کینگزلی یکی از هشت اسکار این فیلم شامل جوایزی چون بهترین فیلم، کارگردانی و فیلمنامه از مجموع یازده نامزدی‌ آن بود. در طول ساخت فیلم در هند، کینگزلی آن‌قدر شبیه گاندی شده بود که برخی از افراد محلی گمان می‌کردند که او روح گاندی است! او برای ایفای این نقش ساعت‌ها و ساعت‌ها فیلم‌های گاندی را تماشا کرد، کتاب‌های نوشته‌ی او یا درباره‌ی او را خواند، رژیم گرفت، وزن کم کرد و یوگا تمرین کرد تا ماندگارترین نقشش را ثبت کند.