فلور نظری با بیان اینکه زندانی شدن زنان به خاطر جرائم غیرعمد اسف بار است، اظهار کرد: وقتی مدیریت یک بانو از خانه حذف می شود همه چیز بهم می ریزد.

به گزارش صلح خبر، فلور نظری – بازیگر که شب گذشته (یکم بهمن ماه) مهمان برنامه «مهربانو» بود، در ابتدای گفت و گویش در آنتن زنده با بیان اینکه متولد شهر لاهیجان است، گفت: خاطرات خیلی خوبی از مادربزرگ عزیزم دارم که خدا رحمتش کند. من کل سه ماه تابستان را در گیلان بودم. مادربزرگم یک خانه خیلی بزرگ با فضایی سبز داشت و من در مدرسه می گفتم مادرم در پارک زندگی می کند!
وی افزود: مادربزرگم خیلی نازنین و همیشه در حال صلح و صفا دادن فامیل و اقوام و کاری بود. چیزهای خیلی زیادی از او یاد گرفتم.
این بازیگر یادآور شد: مادربزرگم خیلی مهربان و باصفا بود و خیلی راحت گذشت می کرد. وقتی او از دنیا رفت، خیلی بد شد و توازن خانواده بهم ریخت. بعد هم که مادر خودم؛ هر چه در زندگی دارم از مادرم است.
نظری با اشاره به پویش برنامه مبنی بر آزادسازی بانوان زندانی و فعالیت هایی که خودش در این زمینه داشته، تاکید کرد: وقتی مادر در خانه نباشد، انگار مدیریت خانواده بهم می ریزد. خود من هم کار بیرون داشتم و هم کار خانه و ناچار بودم با برنامه ریزی به هر دو برسم.
وی با اشاره به چک های بی محلی که باعث حبس کشیدن بانوان شده، اضافه کرد: در پروسه ای که ما برای آزادی زندانیان طی می کردیم، بعضی خانم ها متاسفانه به نیت حمایت از همسرشان پشت چکی را امضا کرده و گرفتار شده بودند، در حالی که اصلا قوانین را نمی دانستند. ای کاش اگر چیزی را نمی دانیم درباره اش سوال کنیم تا این چنین پیامدهایی گریبانگیرمان نشود.
نظری در حالی که بغض کرده بود درباره خاطرات مادرانه خود گفت: اخلاقم این است که مادرها برایم خیلی مهم هستند. من بچه خیلی دوست داشتم، وقتی پسرم به دنیا آمد همزمان دانشجو بودم. باورتان نمی شود وقتی مریض می شد، من امتحان داشتم، پاشویه اش می کردم و خودم هم طاقت نمی آوردم و حالم بد می شد اما درسم را خواندم. عاشق بچه ام هستم و احساس می کنم عشقی که مادربزرگم و مادرم به من داده اند من هم به پسرم می دهم.
بازیگر «خانه به دوش» تاکید کرد: همیشه احساس می کنم او هیچ وظیفه ای ندارد که کارهای مرا جبران کند، چون من با عشق این کار را کرده ام و اصولا آدمی هستم که دنبال جبران نیستم. من اگرکسی را دوست داشته باشم دنبال ترازو گذاشتن نیستم که یک کیلو محبت کرده ام و باید یک کیلو محبت ببینم! من عاشق بچه ام و اگر بچه دار نمی شدم حتما از پرورشگاه بچه می آوردم. دیدن قد کشیدن بچه خیلی جذاب است و آدم مقیاس کوچکی از خلق شدن را می بیند.
نظری در پاسخ به پورابراهیم که به موضوع فراموش کردن سختی های بچه داری و مادر شدن دوباره اشاره می کرد، اظهار کرد: مادر بودن سخت اما شیرین است. هر لحظه که بچه ات را می بینی خداراشکر می کنی به این مقام رسیده ای و مادر چنین بچه ای هستی.
انتهای پیام