بالخصوص از این جهت برای این بنده مراسم تحلیف هیجان انگیز است که جامعه ما و مردم ما، از صدر تا ذیل در طول این دو سال و نیم ، مخصوصاً‌در طول این یکسال اخیر صحنه ای از وفای به عهدها و پیمان ها را مجسم کرده اند و ترسیم افتخار آمیزی در مقابل چشم مادائماً‌قرار دارد. واقعاً‌درست است این آیه که :‹‹من المؤمنین رجال صدقوا ماعاهدو الله علیه››، مخصوصاً‌به اینکه وفای به عهد و پیمان . آن هم بشکل خونین ودر دشوار ترین شکل هایش مخصوص طبقات پائین جامعه ما نشد . همه جا معمولا طبقات بالا از درگیری با مشکلات بزرگ معافند. فرماندهان معمولا کمتر در جنگها شهادت نصیبشان می شود، سران و بزرگان و پیشروان و اداره کنندگان و مسؤولان کشور کمتر معمولا دچار حوادث سخت و خونین میشوند. در جامعه ما اینجور نبوده .

ما افتخار می کنبم که کسی مثل مرحوم آیت الله بهشتی را در عداد شهدامان داریم ، این چیز کمی نیست ، افتخار می کنیم که در میان مسؤولان دولتی و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی تعداد معتنابهی شهید داریم، افتخار می کنیم که رئیس جمهوری و نخست وزیری در لیست شهدا  نامشان هست.

این نشان دهنده این است که درجامعه ما وفای به عهد و پیمان اجتماعی مخصوص یک قشر خاصی نبوده، حالا در یک چنین جوی با این حماسه ، با این شور، با این صدق در پیمان ودر عمل به عهد، بنده بعنوان رئیس جمهور د رمقابل بک ملت متعهد و مسؤولم و امروز د رمقابل شما که خلاصه آن ملت هستید و نمایندگان آن ملت هستید ، میخواهم این عهد را در الفاظ مشخصی بر زبان بیاورم .

…حق مطلب برمن اینست که من به اعتماد مردم و به امانتی که مردم به من سپردند پاسخ مقتضی و مساعد بدهم ، این چیز کمی نیست ، ۱۶ میلیون وقتی رای در صندوق می اندازند اگر بطور متوسط فرض کنیم که درکنار هر رای دهنده بالغ یک آدمی هست که به دلیلی نمیتواند رای بیندازد یا بالغ نیست یا از کار افتاده است ، این میشود ۳۲ میلیون، یعنی دریک جامعه ۳۶ میلیونی ۳۲ میلیون اتفاق نظر بریک امری دارند. این یک پدیده شگفت آور است . اصلا غیر قابل توصیف است .

ما در مقابل این پدیده شگفت آور چه خواهیم کرد؟ … اول کاری که باید بکنیم اینست که ببینیم مردم به چه رای داده اند؟آیا به شخص مشخصی بنام خامنه ای رای دادند ؟ یا به یک جریان رای داده اند؟واضح است که به شخص مردم رای نمیدهند . واضح است که مردم شخص را درست نمی شناسند . به شخص اطمینانی برا ی همیشه ندارند، تعهدی در مقابل شخص ندارند. مردم به یک جریان را ی دادند، این جریان به روشنی می تواند شناخته بشود در وجود یک روحانی علاقمند به مبارزه و دست اندر کار انقلاب و متعهد به اصول اسلام .

وقتی یک روحانی اینجوری را ما پیدا کردیم و دیدیم مردم به او رای دادند، مشخص است به چه رای دادند . به روحانیت اطمینان دارند، می دانند آنکه میخواهند اسلام ،  استقلال ،عدم گرایش به شرق و غرب ، تسلیم نشدن در مقابل تطمیع هاو تهدیدها ، بازی نخوردن در مقابل ترفندهای سیاست بازان جهانی این خواسته ها در روحانی تامین شده و تامین می شود . تاریخ صد ساله . صدو پنجاه ساله ما شاهد بر این معنااست . خود این مبارزه هم شاهد دیگری براین معنا است ، لذا است که به روحانی رای میدهند .

پس رای به روحانیت ، رأی به استقلال ،رأی به اسلام ،رأی به هویت اسلامی این انقلاب است . رأی به کور کردن خطوط انحرافی است . تحت هر نامی ، اعم از لیبرالیسم و چپ روی های در حقیقت آمریکائی و تمایلات فلسفی الحادی و غیر ذلک .مردم به این رأی دادند…. مردم رأیشان به این حجم بالا ، صرف اطلاع از این بود که یک کاندیدای اینجوری وجوددارد.

… رأی دادن،با آن شور و شوق، حاکی از این است که مردم این شور و شوق را نسبت به اسلام و نسبت به قرآن و نسبت به انقلاب و نسبت به خط نه شرقی و نه غربی و مبارزه با ابرقدرتها و همین حرفهائی که ما ها تا حالا می زدیم ، همین حرفهائی که در خطبه های نماز جمعه ، در سخنرانیها از ماها صادر شده ، و از ما شنیده اند و حالا هم که ما مطرح میشویم . فکر می کنند که ما وجود خودمان تبلور حرفهایمان است، برخلاف حرفمان که لابد عمل نمی کنیم ، به ما رای میدهند.

…تعهد ما است که اینها را حفظ کنیم ، این جریان رانگهداریم ، این مربوط به من . آنچه که در این سوگند نامه هم آمده در حقیقت همین است ، سوگند نامه  حفظ خطوط اصلی این انقلاب است و این به عهده رئیس جمهور است و من امیدوارم که خدای متعال به من کمک کند و بتوانم این خطوط اصلی را حفظ کنم.

… در تاریخ کوتاه جمهوری ما متاسفانه دوره ای بر این جمهوری گذشته که رئیس جمهور در فهم معنای ریاست جمهور اشتباه میکرده و تصور میکرده که ریاست جمهور یعنی سلطنت. ما یکسال وخرده ای از عمر جمهوریمان را مبتلا به این درد با درمان بودیم (که الحمدلله درمان شد ، یکوقتی خیال میکردیم بی درمان است بعد دیدیم نخیر خدای متعال وقتی بخواهد درمانش خیلی هم آسان است ) رئیس جمهور فکر میکرده که به مجرد اینکه یک تعدادی از مردم که پنجاه درصد کمتر از این رأیی است که امروز به رئیس جمهور داده اند . پس رئیس جمهور مالک الرقاب این مردم است و مالک الرقاب همه دست اندرکاران و تصمیم گیرندگان است . این تصور در ذهن یک آدم بی اطلاع از فرهنگ اجتماعی ما وبی اطلاع از فرهنگ سالم حاکم بود.