آگهی های تجارتی برای اولین بار در ایران توسط روزنامه اطلاعات در دهه اول سال 1300 هجری شمسی منتشر شد. در این زمان تبلیغات تجاری در كشور چندان شناخته شده نبود. صاحبان فروشگاه‌ها و كالاها در تنها رسانه مطبوعاتی تبلیغاتی آن زمان یعنی روزنامه اطلاعات آگهی‌های ساده خود را چاپ می كردند. گروه های تئاتری و بزم‌های خانوادگی نوعی آگهی دستی به شكل اعلامیه نیز تهیه می‌كردند و در خیابانها به دست مردم می‌دادند و یا روی دیوارها نصب می‌كردند.

در آگهی‌های روزنامه‌ای به ندرت تصویری دیده می‌شد، در صورت وجود تصاویر بسیار ابتدایی و ساده بودند. گرچه می‌توان این دوره را كه تا سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم ادامه داشت روزنه‌ای دانست برای شروع، اما فعالیت‌های تبلیغاتی آن دوره تا تبلیغات بازرگانی به معنای امروزی فاصله بسیاری داشت.

در آن زمان آگهی‌دهندگان، برای تبلیغ كالای خود نه خط مشی تبلیغاتی از پیش تعیین می‌كردند، نه بودجه تبلیغاتی تنظیم می‌نمودند، نه ایده تبلیغاتی داشت و نه حتی رسانه‌ای را می‌توانست انتخاب کنند.

در این دوره مؤسسات تبلیغاتی به شکل امروزی وجود نداشتند، رسانه‌ها نیز محدود به روزنامه اطلاعات و یكی دو روزنامه كم اهمیت تر بود و استفاده بسیار كمی از پلاكارد به عمل می‌آمد.

رادیو تهران در آن دوره یك وسیله صرفاً خبری و ارتباطی بود و به پخش آگهی‌های بازرگانی نمی‌پرداخت. در سینماها اصولاً فعالیت بخش آگهی دیده نمی‌شد. تهیه فیلم‌های تبلیغاتی در ایران عملی نبود و تهیه اسلاید گرچه ممكن بود ولی مدیران و صاحبان سینماها هنوز با این نوع تبلیغ و منبع عملی درآمد آن آشنایی نداشتند. در روزنامه‌های قدیمی گهگاهی نوشته‌ها یا اعلامیه‌هایی برای فروش زمین یا خانه،‌ آگهی‌هایی مربوط به قوانین دولتی و همچنین اطلاعیه درباره ورود نمایندگان بازرگانی به چشم می‌خورد.