به گزارش صلح خبر، ایران کشوری است که تنها ۷ درصد از مساحت کل آن را پوشش جنگلی تشکیل می‌دهد و این مساله بر اهمیت اکوسیستم‌های جنگلی کشور که دارای انواع گونه‌های جانوری و گیاهی هستند، می‌افزاید.
در متن زیر به نکته ۸ درباره زراعت چوب اشاره شده است:
* پتانسیل مصرف چوب در ایران حدود ۱۳ میلیون متر مکعب برآورد شده است بنابراین از سال ۱۳۸۴ زراعت چوب در دستور کار قرار گرفته است.
* زراعت چوب یکی از بزرگ‌ترین طرح‌های سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور برای حفاظت از جنگل‌ها و منابع طبیعی است که بر مبنای توسعه کشت درختان سریع‌الرشد و زودبازده مانند صنوبر و اکالیپتوس است.
* به گفته برخی مسئولان، زراعت چوب طرح راهبردی توسعه پایدار زیست‌محیطی و به سبب محدودیت واردات چوب و اجرای طرح تنفس جنگل، انتخاب طرح زراعت چوب، بهترین مسیر برای تامین نیازمندی‌ها است.
* گرچه طرح زراعت چوب به‌نظر راهکار مناسبی برای تامین مواد اولیه، اقتصاد، اشتغال، معیشت و کاهش تخریب جنگل‌ها می‌رسد اما هر از گاهی شاهد قطع درختان زراعی در فصل‌هایی مانند بهار و تابستان هستیم.
* در فصل زمستان باید از درختان بهره‌برداری شود چراکه برداشت درختان در فصل زمستان باعث می‌شود آفات و بیماری‌های کمتری طغیان کنند و به درختان صدمه بزند در حالی‌که احتمال گسترش این آفات در فصل‌هایی مانند بهار و تابستان بیشتر است.
* درختانی از جمله صنوبر که برای زراعت چوب کاشته می‌شوند بیش از ۱۰ تا ۲۰ سال زمان می‌برد تا قابلیت بهره‌برداری را داشته باشند. در منطقه‌ای که توده‌ای از درختان در سطح وسیعی کاشته و بیش از ۲۰ سال در آنجا رشد می‌کنند اکوسیستمی ایجاد می‌شود که محل زندگی بسیاری از موجودات و حیات وحش است. بهره‌برداری این درختان در فصل‌هایی مانند بهار و تابستان علاوه‌بر اینکه باعث طغیان آفات می‌شود صدمات بسیار مخربی به حیات وحش و پرندگانی منطقه که این توده درختان را به‌عنوان اکوسیستم خود برگزیده‌اند، وارد می‌کند.
* به‌دلیل اینکه تصور می‌شود درختان مربوط به زراعت چوب را هر زمان می‌توان برداشت کرد متاسفانه به بهره‌برداری درختان در بخش زراعت چوب نظارت کافی نمی‌شود.
* زراعت چوب در کنار واردات چوب گرچه راهکاری‌های مناسبی برای تامین چوب مورد نیاز کشور در مقابل قطع درختان با ارزش و محدود کشور به حساب می‌آیند اما به نظر می‌رسد که لازم است نظارت‌ها در این زمینه افزایش پیدا کند.
انتهای پیام
