در بخشی از وصیت‌نامه این شهید آمده است: از قرآن می‌گویم از کلماتش، کلماتی که به یکایکش ایمان داریم و بر ایمانمان ایستاده‌ایم تا آخرین لحظه و تا آخرین قطره خون و برای همین قرآن است که می‌جنگیم تا پایدار بماند که پایدار می‌ماند که ضامنش و حافظش خداست.

و اما بعد، حالا که ملزم به نوشتن وصیتم شده‌ام می‌خواهم چند جمله‌ای از راهم بگویم و از ارزشی که برای آن قائلم.

شاید این سخن موقعی مؤثرتر واقع خواهد شود که از دهان کسی که تا شهادت فاصله‌ای ندارد شنیده شود.

از جهاد می‌گویم از جهادی اسلامی که برهمه ما واجب شده است و می‌بایست برحسب وسعت و ظرفیتی که داریم برای به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی‌مان کوشش کنیم به امید اینکه انقلابمان طلیعه‌ای باشد برای حاکم شدن عدل الله بر تمام جهان و برچیده شدن بساط تمام طاغوتیان زمان. من وظیفه خودم می‌دانم که در جهاد مسلحانه بر غلیه کفار شرکت نمایم تا از انقلاب، از اسلام و از قرآن و ناموس ملی دفاع کنم و این کار واجب بوده بر هر جوان این سرزمین تا نشان دهد که فرزند خلف این ملت است.

اما فراموش نکنیم که این جهاد تنها در بعد مسلحانه نیست و در ابعاد دیگر نیز همه اقشار ملت باید جهاد خود را شروع کنند تا دسیسه ابرقدرت‌ها عقیم بماند.

جهاد یک روستایی کشت و کار است و جهاد یک کارگر و یک کاسب، زحمات بیشتر کشیدن است و جهاد یک مادر صبر و دعا.

آری باید با همه کوشش و مجاهدت‌ها به یک جنگ تمام عیار برعلیه تمامی کفار و ظالمان عالم دست زد و در این راه مطمئن بود که مردم غیور سختی‌ها را تحمل کرده و تا پیروزی حق بر باطل از پای نخواهند نشست که حق ماندنی است و پیروز.

برادران و خواهران جنگ ایران و عراق جنگ ایدئولوژی متضاد است.

جنگ دو ایده و در طول تاریخ باهم ستیز کرده‌اند.

جنگ حسین و یزید است که اینک کربلایی دیگر و محرمی دیگر تکرار می‌شود.

حسین زمان را می‌بینیم که بر علیه یزیدیان و صدامیان زمان شورش می‌کند و کاخ ستم آنان را به لرزه در می‌آورد.

آری رهبر مسلمانان جهان را می‌گویم که مصمم است با یاری الله و پشتوانه ملت رزمنده جهاد آزادی‌بخش را برعلیه رژیم کافر عراق تا سقوط کامل آنان ادامه دهد.

نیت ما هم باید این باشد که جنگ تا آزادی ملت مسلمان عراق به درازا بکشد و ما هم با این عزم به جنگ آمده‌ایم و مطمئن هستیم که ملت عراق نان و خرما به دست در دروازه بغداد و کربلا منتظر رسیدن برادران ایرانی هستند. برادران و خواهران پیام من این است که به فکر رزمندگان باشید و به فکر کسانی‌که ممکن است از معنویت به دور باشند، با آنان از قرآن بگویید و از اسلام و این مفاهیم را به آنان نشان دهید خواهید دید که اگر اسلام درست عرضه شود کسی نمی‌ماند که به اسلام نگرود.

شهید دکتر محمدجواد چوبکار در سال ۱۳۶۷ در مهران به درجه شهادت نائل شد.

انتهای پیام