به گزارش صلح خبر و به نقل از لایوساینس، کشف دستورالعمل‌های باستانی مومیایی کردن اتفاق بسیار نادری محسوب می‌شود، اما محققان اخیرا موفق شدند قدیمی‌ترین دستورالعمل مومیایی کردن را در یکی از پاپیروس‌های به‌جای‌مانده از ۱۴۵۰ پیش از میلاد کشف کنند.
پیش‌تر فقط دو دستورالعمل باستانی مشابه کشف شده بود که هر دو آن‌ها دست کم به ۱۰۰۰ سال پس از پاپیروس کشف‌شده تعلق دارند.
در این دستورالعمل باستانی اطلاعات بسیاری از جمله نحوه تولید ماده گیاهی برای دفع حشرات و یا نحوه استفاده از کتان قرمز برای کاهش ورم صورت ارائه شده است.
«سوفی شیوت»، استادیار دانشگاه کپنهاگ این دستورالعمل را در جریان ترجمه پاپیروسی که بخشی از پایان‌نامه او بود کشف کرده است.
نیمی از این پاپیروس در بین مجموعه پاپیروس‌های این دانشگاه نگهداری می‌شود و نیم دیگر آن در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود. پیش‌تر هر دو بخش این پاپیروس در مجموعه‌های خصوصی نگهداری می‌شدند که در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۰۶ توسط دانشگاه و موزه لوور خریداری شدند.
در سال ۲۰۱۸ بود که کارشناسان برای نخستین‌بار متوجه شدند این دو قطعه پاپیروس بخش‌هایی از یک پاپیروس هستند.
وقتی دو بخش پاپیروس کنار هم قرار بگیرند یک طومار شش‌متری شکل خواهد گرفت که بر روی هر دو سمت آن نوشته‌هایی وجود دارد. این پاپیروس دومین پاپیروس بلند با موضوع طبی، دارویی مصر باستان محسوب می‌شود.
این پاپیروس شامل پنج بخش است. در بخش نخست دستورالعمل‌های دارویی کوتاه نوشته شده و در بخش دوم درباره مرهم‌های گیاهی سخن گفته شده است. بخش بعدی که طولانی‌تر است به بیماری‌های پوستی اختصاص دارد و پس از آن به دستورالعمل مومیایی کردن جسد پرداخته شده است. بخش پایانی نیز به دستورالعمل‌های درمانی کوتاه دیگری اختصاص دارد.
فقط بخش کوچکی از این پاپیروس یعنی حدود سه پاراگراف به روند مومیایی کردن اختصاص دارد. با این‌که مطلب کوتاه است اما این روند با جزئیاتی توضیح داده شده است که برخی از آن‌ها در دستورالعمل‌های پیشین وجود نداشت.
«شیوت» می‌گوید: «دستورالعمل‌های مختلفی درباره نحوه استفاده از مرهم‌های ترکیبی در این پاپیروس نوشته شده است.»
با این حال بخش‌هایی از روند مومیایی کردن از جمله خشک کردن جسد با استفاده از «ناترون» در این طومار به تفصیل توضیح داده نشده است.
بر اساس اطلاعاتی که در این پاپیروس نوشته شده است روند مومیایی کردن حدود ۷۰ روز طول می‌کشد و این روند باید در کارگاه مخصوصی که در نزدیکی قبر جسد قرار داشت صورت می‌گرفت.
به گفته «شیوت» یکی از نکات قابل توجه این پاپیروس، ارائه دستورالعملی درباره نحوه مومیایی کردن صورت جسد است. این دستورالعمل شامل نحوه ساخت ترکیب‌های گیاهی است که به صورت مایع و با استفاده از کتان‌های قرمز مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
در روزهایی که روند مومیایی کردن با وقفه روبه‌رو شده بود، بر روی جسد حصیرهای آغشته به روغن‌های ترکیبی استفاده می‌شد که حشرات و جانوران را دور نگه می‌داشتند.
به گفته «شیوت» مومیایی کردن جسد معمولا تا روز شصت‌وهشتم به پایان می‌رسید و روزهای بعدی به انجام مراسم‌های تشریفاتی برای آماده کردن فرد برای زندگی پس از مرگ اختصاص داده می‌شد.
انتهای پیام
