حمید رضا یادگار:بازی با
ماشین سازی پایان 17 سال زندگی حرفه ای فوتبالش بود.حتی اگر قرار باشد بازی
درجوانان پرسپولیسش را هم فاکتور بگیریم 17 سال خیلی است!او ابراهیم صادقی
است.بازیکنی که کمتر کسی به یاد دارد درگیری ای در فوتبال داشته باشد،به کسی پرخاش
کرده باشد و کسی از او کینه ای به دل داشته باشد.ابراهیم یکی بود مثل بوفون.مثل دل
پیرو و مثل خیلی از کسانی که به باشگاه های خودشان وفادار ماندند.کاپیتان از همان
سال 79 که به سایپا آمد دیگر از جایش تکان نخورد.حتی وقتی که روی نیمکت ذخیره ها
می نشست خم به ابرو نمی آورد.مدیران زیادی در این کارخانه خودرو سازی آمدند و
رفتند اما ابراهیم بود.بود تا ثابت کند یکی از وفادارترین ها است.بود تا ثابت کند
که می شود پیشنهاد تیم های قرمز و آبی را رد کرد و فارغ از هر رنگ و لباس و فارغ
از هر کل کل هواداری،فوتبال بازی کرد،بی حاشیه بود و همیشه در سطح اول فوتبال به
میدان رفت.ابراهیم که بالای 400 بازی برای سایپا کرده بود روز گذشته کفش هایش را
آویخت؛در 38 سالگی.شاید بدن او جواب می داد تا باز هم در مستطیل سبز بماند اما تصمیم
او یک چیز بود،باید کفش ها را آویخت.خسته نباشی ابراهیم،خداحافظ وفادار نارنجی.

251 41