به گزارش صلح خبر به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد سعدی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با حضور در پویش «کتابخوانی ملی» که توسط سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در حال برگزاری است، گفت: بنده کتاب‌های متنوعی در حوزه‌های مختلف می‌خوانم. در واقع کتابخوانی تفریح، آسایش و آرامش من است و در این پویش قصد دارم یک کتاب ادبی و دو کتاب زندگینامه تاریخی را معرفی کنم. در حوزه کتاب ادبی، مکتوبات مولانا جلال‌الدین رومی، صاحب «مثنوی» است.
او ادامه داد: شاید بسیاری از اهل علم و ادب ندانند که از مولانا غیر از «مثنوی»، «دیوان شمس»، «فیه ما فیه» و «مجالس سبعه»، مجموعه نامه‌هایی هم موجود بوده است. این نامه‌ها در قدیم گردآوری شده که حدود ۱۵۰ نامه، در کتابخانه‌های ترکیه بوده و در ۱۰۰ سال پیش تصحیح شده و به چاپ رسیده است. در ایران نیز چندین بار به چاپ رسیده و چاپ انتقادی و دانشگاهی این نامه‌ها با تصحیح دکتر توفیق سبحانی بوده و توسط مرکز نشر دانشگاهی چاپ شده است. بنده نیز گزیده‌ای از این نامه‌ها را که حاوی ۶۵ نامه است با شرح و توضیح لغات و عبارات مشکل، همراه با یک مقدمه ۱۳۰ صفحه‌ای منتشر کرده‌ام که می‌تواند کتاب درسی در مقطع کارشناسی ارشد برای رشته‌های ادبیات فارسی باشد.
حداد عادل این نامه‌ها را سندی مهم برای معرفی اوضاع و احوال اجتماعی زمان مولانا دانست.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه از علاقه‌اش به مطالعه کتاب‌های تاریخی گفت و افزود: خواندن کتاب‌های تاریخی از حیث آگاهی نسبت به گذشته تاریخی و تصمیم‌گیری درباره آینده اهمیت دارد. به همین دلیل بر خواندن کتاب‌های تاریخی تاکید دارم. سلسله کتاب‌های «روزنامه خاطرات ناصرالدین شاه قاجار» از جمله کتاب‌ها در باب خواندن تاریخ است که خواندن آن را پیشنهاد می‌کنم.
او که یادداشت‌های روزانه را یک سند معتبر به شمار می‌آورد سپس اعلام نمود: یکی دیگر از کتاب‌های مهم در حوزه تاریخ، اثر دوجلدی «شرح زندگانی من» (تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه) است. مولف این کتاب شخصیتی محترم به نام عبدالله مستوفی است و به نظر من این کتاب یکی از بهترین آثار در حوزه زندگینامه به زبان فارسی است و از جنبه‌های مختلف این کتاب خواندنی است. کتاب «شرح زندگانی من» از حیث نگارش و نثر فارسی یک نمونه عالی در ادبیات و زبان فارسی در دوران معاصر به شمار می‌رود.
غلامعلی حداد عادل در ادامه مطالعه یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی را در «پویش کتابخوانی ملی» پیشنهاد کرد و گفت: این کتاب قبل از انقلاب در دسترس نبوده و فقط خاندان فروغی به این نوشته‌ها دسترسی داشته‌اند، اما بعد از انقلاب چاپ شده است. این یادداشت‌ها یک کتاب دوجلدی است که جلد اول آن به نگارش خاطرات روزانه فروغی از سفرش با هیات ایرانی برای حضور در کنفرانس صلح خبر پاریس اختصاص دارد. در این کنفرانس قرار بود این هیات از حقوق ایران در جهان دفاع کند. فروغی در این یادداشت‌ها نشان داده که دولت‌هایی مثل انگلیس، فرانسه و آمریکا که سردمدار این کنفرانس بودند چگونه با ایرانِ ضعیف‌شده برخورد کردند و چگونه رجال آلوده در حکومت مرکزی با انگلیسی‌ها همراه بودند و در نهایت انگلیسی‌ها پشت ایران را خالی کردند؛ در واقع این یادداشت‌ها جایگاه ایران در عرصه بین‌الملل در آن زمان را نشان می‌دهد. البته بنده از جهت مشی سیاسی موافق فروغی نیستم. بلکه منتقد مشی سیاسی او هستم. ولی انکار نمی‌کنم که فروغی یکی از موثرین چهره‌ها از دوران مشروطیت تا سال ۱۳۲۱ یعنی سالی است که فوت کرد. او نه تنها در عرصه سیاست بلکه در عرصه علم و ادب نیز از چهره‌های موثر بوده است. نثر فروغی بسیار نمونه است یعنی کتاب‌های او مثل «سیر حکمت در اروپا» کتاب مرجع شده است.
او در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم این پویش که توسط کتابخانه ملی در حال انجام است موجب ترویج کتابخوانی به خصوص در جوان‌ها شود و انگیزه‌ای برای آن‌ها شود تا به جای دیدن تلویزیون و خواندن پیام‌های کوتاه در فضای مجازی کتاب بخوانند.
انتهای پیام
