چند نکته راجع به جدا كردن اتاق كودک

خواباندن کودک در اتاق خودش، باعث تفویت اعتماد به نفس کودک می شود

مساله جدا کردن اتاق خواب کودکان هنوز هم بحثی است که بین روانشناسان و پزشکان مورد اختلاف است برخی روانشناسان معتقدند پیش از شکل گیری ترس های خیالی کودک بایستی اینکار صورت گیرد و برخی بهترین زمان جدا کردن اتاق خواب کودک را بین، ۱۲ تا ۱۸ ماهگی می دانند زیرا در این  سنین کودک، هنوز به والدين وابسته نشده و مهمتر اینکه، ترس از تاريکی  برايش مفهومی ندارد.

بعضی دیگر پیشنهاد می دهند که کودک تا دو سالگی در اتاق پدر و مادر و در تختی جداگانه خوابانده شود هیچ ایرادی ندارد و حتی می گویند برای کودکانی که مادر شاغل دارند این مساله می تواند تا سه سالگی ادامه داشته باشد.

تاثیر جدا کردن اتاق خواب کودک
جدا کردن اتاق خواب کودکان در سنین  تا چهار سالگی دو تاثیر مهم را بر روی کودک خواهد گذاشت:
تاثیر اول: اعتماد کودک به والدین محکمتر می گردد. به اینصورت که پدر و مادر حتی در زمانی که کنار کودک نیستند اما همیشه در دسترس هستند و امنیت مناسبی را برای او برقرار می کنند و به خواسته هایش اهمیت خواهند داد.

تاثیر دوم: تفویت حس استقلال و اعتماد به نفس در کودک:  با این روش  کودک احساس می کند فضای شخصی  و مخصوص به خود را دارد. و می تواند خود مستقلا در اتاق خود بخوابد.

جدا کردن اتاق خواب کودک پیش  از شش ماهگی ممنوع است
اتاق خواب کودک را قبل از شش ماهگی جدا نکنید زیرا  کودک سن  زیر ۶ ماهگی. احتیاج مداوم به تغذیه از شیر مادر حتی در طول شب دارد و بدین وسیله، احساس امنیت می کند و همچنین  آسیب پذیر بودن نوزاد در ماه های ابتدایی پس از تولد، بهترین دلیل برای بودن او در کنار پدر و مادر است.

پس از شش ماهگی بهتر است جدا کردن تخت کودک از تختخواب پدر و مادر صورت گیرد و تختخواب کودک با فاصله ای مناسب نسبت به تختخواب پدرو مادر قرار گیرد.

جدا خوابیدن کودکان، به تولد اجتماعی کودک کمک  شایانی می نماید  و اگر این اتفاق در زمان مناسب نیفتد باعث ایجاد وابستگی بیمارگونه ای به کودک می گردد.

جدا کردن اتاق خواب برای کودکان بالای ۳ سال
بهتر است برای جدا کردن اتاق خواب کودک سه ساله تان صبوری بخرج دهید و با صحبت کردن  و توضیح دادن شرایط،  او را قانع کنید در اتاق خواب خودش  بخوابد. چنانچه  نصف شب به اتاق شما آمد دوباره  او را به اتاق خواب خودش برده  و کنار تخت  او بنشینید تا بخوابد. اگر این کار را هر شب چند بار انجام داد، هر بار با تاخیر به اتاقش بروید.

در کنار این قانون که اتاق کودک باید جدا باشد، می توانید هفته ای یکبار به او اجازه دهید به اتاق خواب  شما بیاید.

 کودک را برای خوابیدن در اتاقش تشویق کنید و با هر بار خوابیدن به او جایزه دهید
جدا کردن اتاق خواب برای کودکان بالای ۵ سال
این کار بایستی بتدریج صورت گیرد ابتدا فاصله او را از تخت خودتان  بیشتر نمایید  و سپس او را به اتاقش منتقل کنید.

کودک را برای اینکار  تشویق کنید و با هر بار خوابیدن در اتاقش به او جایزه بدهید. در مقابل اصرار کودکان به خوابیدن در اتاق خودتان بایستی مقاومت کرده و سعی کنید با سرگرمی‌های مختلف او را به اتاقش ببرید.

اگر قانونی وضع می شود باید در خانه اجرا شود اما پیش از هر چیز دقت کنید که این قانون چه تاثیر روانی روی کودک دارد. در بعضی خانواده ها سابقه مشکلات روانی وجود دارد و بنابراین احتمال بروز این مشکل درکودک هم هست و با جدا کردن او این حالت در او تشدید می شود

مواردی که بایستی برای جدا کردن اتاق خواب کودکتان در نظر داشته باشید:
* مادر از لحاظ روحی باید آماده باشد. اولین چیزی که برای جدا کردن اتاق کودک نیاز است، همراهی والدین بخصوص  مادر است. آرامش داشتن مادر در این زمینه  بدون شک به حل هرچه سریعتر این مشکل کمک خواهد کرد.

* شرایط روحی کودک خود را در نظر بگیرید. جدا کردن اتاق خواب برای کودکانی که دچار اضطراب جدایی شدید می باشند بهتر است تحت نظات یک مشاور صورت گیرد و کودک بخاطر این مساله تحت فشار قرار نگیرد. برخی والدین تصور می کنند اضطراب جدایی با جدا کردن اتاق خواب کودک ممکن است بهبود یابد درصورتیکه در بیشتر موارد اینکار باعث تشدید اضطراب جدایی در کودکان میگردد.

* در خواباندن کودکان به هیچ وجه مو یا دست خود را در اختیار کودک نگذارید و اجازه دهید راه اینکه خودشان به خواب فرو روند را بیاموزند.

*  هنگام خوابیدن کودک در اتاق خواب  بهیچ وجه  کنارش یا در تختخوابش دراز نکشید، بلکه کنار تختش بنشینید و با قصه گویی و هر کاری که فکر می کنید علاقه دارد، به او کمک کنید تا بخوابد.

* برخی والدین می گویند با کودک ۵-۶ ساله خود در یک اتاق می خوابند وبا این قضیه  مشکلی ندارند اما اتفاقا این یک اشکال بزرگ است که باید بررسی شود.

منبع: koodakonline.com