صلح خبرپلاس:هنرمندان و قهرمانان ورزشی بخش مهمی از خاطره جمعی یک ملت و از این منظر جزو مؤلفه‌های اصلی هویت و وحدت ملی هستند. ایرانی‌های که در سال‌های اخیر به خارج از کشور سفر کرده‌اند اکثراً این خاطره شیرین را داشته‌اند که وقتی خودشان را به عنوان ایرانی معرفی می‌کنند طرف خارجی اولین کلمه‌ای که می‌گفت این بود؛ «علی دایی»؟ و بعد ما با اشتیاق می‌گفتیم، بله. الان هم احتمال زیاد با «مهدی طارمی» و «جهانبخش» و «سردار آزمون» ما را بهتر می‌شناسند. 
در مورد سینما هم همینطور است و از نمونه‌های بارز آن مرحوم «عباس کیارستمی» و «اصغر فرهادی» است. در بعد وحدت ملی وقتی «حسن یزدانی» از خطه مازندران بر بام قهرمانی جهان می‌ایستد همه مردم ایران از فارس و ترک و کرد و بلوچ و عرب و همه خوشحال می‌شوند و به جشن و پایکوبی می‌پردازند، همه ناخوداگاه خود را در یک نام وحدت بخش پرافتخار متجلی می‌بینند. 
این بدیهیات را متذکر شدم که به همه مسئولان کشور به عنوان خادمان ملت یادآوری کنم چقدر در مواجهه محترمانه و عاقلانه با این قشر از جامعه وظیفه سنگینی بر عهده دارند. 
هر کس کمترین آشنایی با فضای فرهنگ و هنر و رسانه داشته باشد، می‌داند که رسانه‌ها وجریان‌های خارج از کشور تمام هم و غم خود را برای فشار همه جانبه به این چهره‌های محبوب ومردمی برای اظهارنظرهای افراطی متمرکز کرده‌اند، اما نمی‌توان چشم بر روی این پرسش مهم بست که چرا نحوه مواجهه مسئولین مملکت با فیلمساز و خواننده و قهرمان ورزشی که به صورت مسالمت‌آمیز اعتراض خود را بیان کرده‌اند، اینقدر غیرمحترمانه و بانگاه از بالا به پایین است؟ به عنوان یک شاهد مثال، مجموعه فرهنگی و امنیتی کشور طبیعتاً باید از انتقاد و اعتراض مسالمت‌آمیز فردی مانند «همایون شجریان» استقبال کند نه آنکه در سالروز وفات پدر، خبر ضبط پاسپورت فرزندی که شاگرد اصلی استاد آواز ایران و دارای شهرتی جهانی است در رسانه‌ها منتشر شود. 
بدیهی است هیچ سیاستمدار و بازیگر میدان سیاست حق ندارد این سرمایه‌های مهم اجتماعی را در جهت اهداف کوتاه مدت سیاسی و حزبی خود هزینه کند و بدتر اینکه اگر این عزیزان با تفکر و مشی سیاسی ما همراه نباشند در معرض آماج حمله‌های ما قرار بگیرند. متاسفانه این روزها هنرمندان و قهرمانان ورزشی ما از همه طرف مورد بی‌مهری و هجمه قرار گرفته‌اند، از طرفی مسئولان کشور رفتار محترمانه‌ای با این عزیزان ندارند و با کوچکترین موضع‌گیری منتقدانه آن‌ها، با اظهارنظرهای قهرامیز انها را نوازش می‌کنند و از طرفی هم رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور و مخالفان جمهوری اسلامی به این عزیزان فشارهای مضاعفی تحمیل می‌کنند و انتظار واکنش‌های بسیار رادیکال از اینها دارند. با این حال جای بسی خوشبختی است که اکثریت قاطع مردم ایران فارغ از گرایشات سیاسی، چهره‌های هنری و ورزشی را دوست دارند و انها را همخانواده خود میدانند،‌ای کاش این عزیزان هم قدر خود را بدانند و با هوشیاری، بدور از بازی‌ها و جریانات سیاسی، همیشه مردمی بمانند.

انتهای پیام