به گزارش صلح خبر، موزه‌ها یکی از مکان‌هایی هستند که می‌توان سیر تحول تاریخی را در آن‌ها مشاهده کرد، از پیشرفت حاصل از گذر زمان متعجب شد و گاهی نیز به فکر فرو رفت.

10 آگوست سالروز تاسیس موزه «لوور» است، یکی از مکان‌هایی که می‌توان ساعات‌ها در آن غرق گذشته شد و دنیای پیشرفته خارج از آن را به فراموشی سپرد. «لوور» بنایی کاملا مدرن در دل سازه‌ای کلاسیک است و همین مسئله هر ساله تعداد زیادی را به فرانسه می‌کشاند.

چیزی نزدیک به دو قرن از تاسیس این موزه که در ابتدا از آن به عنوان قلعه برای محافظت از شهر استفاده شده است می‌گذرد؛ این بنا بعدها تبدیل به کاخ سلطنتی می‌شود و پادشاهان زیادی قبل از این‌که «لوور» تبدیل به موزه شود در آن پادشاهی کرده‌اند که می‌توان لویی چهاردهم را آخرین پادشاهی دانست که از این بنا به عنوان اقامت‌گاه پادشاهی استفاده کرد.

ساختمانی که امروزه در پاریس به عنوان موزه «لوور» از آن یاد می‌شود در ابتدای امر به این وسعت و گسترگی نبوده است بلکه  در دوره‌های مختلف تاریخی پادشاهان و هنروران هر کدام بخشی را به این بنا اضافه کردند تا ساختمان موزه به شکل امروزی خود درآید. ناپلئون بناپارت و ناپلئون سوم از دسته افرادی بودند که برای افزایش اعتبار خود بخش‌هایی را به «لوور» اضافه کردند.

برای اولین بار در سال 1974 در جریان انقلاب فرانسه از این بنا به عنوان موزه رونمایی شد و تنها با 537 نقاشی، در دسترس عموم برای بازدید قرار گرفت و از آن روز به بعد موزه «لوور» به عنوان موزه عمومی تا امروز به فعالیت خود ادامه داده است.

«لوور» با مساحتی بالغ بر 200 هزار متر مربع  در کنار رود سن، در مرکز شهر پاریس جا خوش کرده که به عنوان بزرگ‌ترین موزه جهان شناخته می‌شود و مشهورترین نقاشی‌ها را در خود جای داده است.

نمای بیرونی این موزه به سبک رومانسک ساخته شده که کاملا تاریخی و منحصر به فرد است و نمای داخلی آن نیز تماما از سنگ‌های مرغوب ساخته شده است. مساحتی حدود 6 هکتار در موزه «لوور» متعلق به گالری‌هایی است که هفت هزار و 500 نقاشی در آن‌ها به نمایش گذاشته می‌شود و بیشتر آن‌ها متعلق به هنروران فرانسوی است.

 گالری‌های موزه «لوور» به هشت قسمت از جمله آثار کهن شرق نزدیک، مصر، یونان، روم و تمدن اتروسک، هنر اسلامی، مجسمه، هنر تزئینی، نقاشی، چاپ دستی و طراحی تقسیم می‌شود.

از دیگر بخش‌هایی که در سال 1993 در این مجموعه ایجاد شد می‌توان به مجموعه هنرهای اسلامی اشاره کرد که در سال 2002 رئیس جمهور وقت فرانسه تصمیم گرفت بخش هنرهای اسلامی به بخشی مجزا تبدیل شود، به دنبال این تصمیم رئیس بخش کتب فارسی در کتابخانه ملی فرانسه  از سمت رئیس‌جمهور مامور ایجاد بخش هنر اسلامی شد که در این مجموعه بیشترین آثار متعلق به ایران است که جایگاه ویژه‌ای دارد.

موزه «لوور» از معروف‌ترین و حجیم‌ترین موزه‌های دنیا به شمار می‌آید که در چهار طبقه زیرزمینی میزبان 35 هزار اثر تاریخی، فرهنگی و هنری  از کشورهایی هم‌چون مصر، ایران، اروپا و چندین کشور دیگر است.

از مهم‌ترین و معروف‌ترین آثار این موزه می‌توان به نقاشی «مونالیزا»، تابلوی «آزادی هدایتگر مردم»، نقاشی «بانو صخره‌ها»، مجسمه «هرمافرودیت خفته»، لوح حمورابی، مسجمه «نیم‌ تنه‌های پالمیرا»، مجسمه چوبی «مریم مجدلیه»، نقاشی «دختر حرم‌سرا»، نقاشی «عروسی در قانا»، تابوت‌های سنگی فنیقی، «عصای طلایی» شارل پنجم و «پرتره ژان دوم» که تاریخ‌های متفاوتی را به نمایش می‌گذارد اشاره کرد.

اما آثار تاریخی کشور ایران جایگاهی ویژه و مخاطبان خاصی در بین دیگر آثار موجود در «لوور» دارد که در هشت سالن مختلف این موزه قابل رویت است؛ در سالنی که مختص به ایران است می‌توان مجموعه‌های حیرت‌انگیزی از آثار باستانی کشورمان از نقاشی‌های رنگ روغن عصر ناصری گرفته تا تکه‌های عظیم‌الجثه پاسارگارد را مشاهده کرد.

ورودی موزه «لوور» خود یکی از شگفتی‌های این مجموعه تاریخی، فرهنگی و هنری به حساب می‌آید؛ هرمی که در سال 1989 در ارتفاع تقریبی 21 متر و طولی نزدیک به 35 متر از شیشه و فلز ساخته شد و در حال حاضر یکی از معروف‌ترین عناصر پاریس به شمار می‌آید که تنها نیست و سه هرم دیگر با اندازه‌هایی کوچک‎تر حیاط ناپلئون را احاطه کرده‌اند.

این هرم فلزی- شیشه‌ای توسط معماری غیر فرانسوی به نام «آی.ام.پی» ساخته شد که تضاد میان اروپای مدرن و تاریخی در دنیای امروز را بیش از پیش به تصویر می‌کشد و در مقایسه با پروژه‌های معروفی که در پاریس وجود دارد از پویایی بالایی برخوردار است.

این سازه که به هرم «پی» شهرت دارد از شبکه‌های در هم آمیخته فولادی که از داخل به هم پیوسته‌اند و با شیشه‌های منعکس کننده نور پوشانده شده‌اند، ساخته شده و شامل 612 قطعه شیشه‌ لوزی است که از سمت دیگر و در جهت مخالف تا طبقه زیرین ادامه دارد و برای این‌که نور بیشتری را به پایین منتقل کند به شکل لوزی طراحی شده است.

طراح این سازه امیدوار بود که از طریق احداث یک هرم شفاف بتواند در عین ایجاد کم‌ترین مزاحمت بصری در نمای بناهای قدیمی مجموعه به فضای زیرزمینی روشن دست یابد. در جریان تکامل ایده، او توانست فضای زیرزمین را از طریق سه راهرو به ساختمان اصلی مربوط کند؛ «پی» با بهره‌گیری از سه هرم شیشه‌ای کوچک‌تر توانست هم نور را به داخل راهروها هدایت کند و هم راه‌های دسترسی بازدیدکنندگان به داخل راهروها فراهم کند.

افراد زیادی هستند که آروزی سفر به پاریس و بازدید از این مکان تاریخی، فرهنگی و هنری را دارند و  به همین دلیل است که این موزه در اغلب اوقات یکی از پربازدیدترین جاذبه‌های پاریس و جهان به شمار می‌آید و سالانه چیزی نزدیک به سه و نیم میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند.

منبع:

www.louvre.fr

www.britannica.com

www.pariscityvision.com

www.routeyou.com

انتهای پیام