به گزارش صلح خبر، این روزها کار پرسنل فروشگاه‌های زنجیره‌ای مثل بسیاری از کارهای دیگر سخت‌تر از گذشته شده و آنها هم مجبورند نسبت به گذشته استراحت کمتری داشته باشند و بیشتر کار کنند. در یکی از این فروشگاه‌ها در تهران، پلاستیکی دور تا دور صندوقدارها کشیده‌اند که برایشان حکم سپر دفاعی را دارد. صندوقدارها، گان، شیلد و ماسک دارند. پول نقد نمی‌گیرند و سعی می‌کنند کار مشتری‌ها را زود راه بیندازند. برخلاف آنان، افرادی که محصولات را در قفسه‌ها می‌چینند فقط یک ماسک و یک دستکش پلاستیکی دارند.
«همکارم که مسئول صندوق کناری من است، حال خوشی ندارد و دو روزی می‌شود که سر کار نمی‌آید. معلوم نیست کرونا گرفته یا نه اما خیلی سرفه می‌کرد. این پلاستیک‌هایی را هم که می‌بینید، چند روزی است که کشیده‌اند تا حداقل جانمان در امان باشد.» این صحبت‌های یکی از صندوقدارهاست.
پرسنل فروشگاه‌ها اجازه مصاحبه ندارند. یکی از آنها می‌گوید: «مافوق ما تاکید کرده که این روزها مصاحبه نکنید اما کار ما خیلی سخته و دغدغه‌های زیادی داریم».
کسانی که در حال چیدن قفسه‌ها هستند هم آنقدر کار دارند که حتی حوصله جواب‌دادن به مشتری‌ها را ندارند و باید هرچه سریع‌تر قفسه‌ها را با محصولاتی پُر کنند که صاحب یک برند خاص برای مدت‌زمان مشخصی از فروشگاه اجاره کرده است. به گفته یکی از کارکنان این فروشگاه زنجیره‌ای، فروش امسال نسبت به سال‌های قبل شگفت‌انگیز بوده و بسیار بالا رفته است.
برخلاف بیشتر کارکنان که از مصاحبه می‌ترسند، یکی از آنان برای صحبت‌کردن تمایل نشان می‌دهد و می‌گوید گفتنی‌های زیادی دارد به شرط آنکه اسمی از او آورده نشود: «هم مشکلات صنفی داریم و هم مشکلات فرهنگی مردم کارمونو زیاد می‌کنه. ما با مشتری‌ها ارتباط مستقیم داریم اما یه سری از اونا اصلا رعایت نمی‌کنن. یک سوالو چند بار می‌پرسن. وقتی هی تکرار می‌کنیم و متوجه نمیشن دیگه جوابشونو نمیدیم. اونوقت شروع می‌کنن به داد و فریاد یا میرن پیش مسئول فروشگاه و زیرآبمونو می‌زنن. فروشگاه ما هواکش نداره و خب این موضوع مشکل کمی نیست. فروشگاه، جایی که مشتری‌ها باید برای حساب‌کردن وایسن رو فاصله‌گذاری کرده. شما چند دقیقه برو سمت صندوق و ببین چند نفر رعایت می‌کنن. مشتری‌هایی هم هستن که وقتی می‌خوان بعضی از اجناسو بخرن درشونو باز می‌کنن در حالی که این کار اصلا بهداشتی نیست. هر بار هم که تذکر میدیم گوش نمی‌کنن. حتی روی یه برگه هم این توصیه رو نوشتیم اما بازم انگار نه انگار. مشتری‌ها خیلی چیزا رو عایت نمی‌کنن. گاهی وقتا که جلوی در هستم و تب مشتری‌ها رو می‌گیرم به اونایی که ماسک و دستکش ندارن تذکر میدم که حداقل دستکش دستشون کنن چون ممکنه اجناس داخل قفسه‌ها آلوده باشن اما اصلا توجه نمی‌کنن و سرشون میندازن پایین میرن.»
میزان تحصیلاتش زیر دیپلم است و حدود سه سالی می‌شود که در فروشگاه مشغول به کار شده است. به امید پیدا کردن کار از شهرستان به تهران آمده: «اگه شهرستانمون کار بود مجبور نمی‌شدم مادرمو ول کنم و برای کار بیام تهران. میدونی چند ماهه که نتونستم مامانمو ببینم؟ حالا هم از شرایط کار و حقوقم راضی نیستم. به اندازه ساعتی که کار می‌کنم حقوق نمی‌گیرم و این انصاف نیست. ما گاهی روزها ۱۲ تا ۱۶ ساعت کار می‌کنیم. فروشگاه ما حدود ۴۰ نفری پرسنل داره که جوون‌ترینشون ۲۰ ساله و سن‌بالاترینشون ۵۰ ساله‌ست. یکی از همکارامون کرونا گرفته و مدتیه سر کار نمی‌آد؛ میگن از مادرش گرفته. ما روزای اول که دستکش و ماسک هم نداشتیم، مجبور بودیم همه رو از جیب خودمون بخریم اما حالا دستکش رو مرتب توزیع می‌کنن و معمولا هر دو هفته یک بار هم ماسک بهمون میدن. خودمون خیلی مراعات می‌کنیم اما با این حال یه سری از همکارامون هم سرما خوردن و چند روزی مرخصی گرفتن که حجم کاری ما بیشتر شده. یه روزایی مجبور میشم ساعت ۵ عصر ناهار بخوریم. پایه حقوق من یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومنه و گاهی دریافتیم به سه میلیون تومن می‌رسه. مدیرهامون هم تا ۶ میلیون تومن می‌گیرن.»
«از روزهایی که کرونا شیوع پیدا کرده روزهای آف ما کم شده. قبل از این یه روز از شنبه تا چهارشنبه رو می‌تونستیم آف باشیم و پنجشنبه و جمعه هم باید می‌اومدیم سر کار و معمولا این دو روز بهمون مرخص نمی‌دادن. اما حالا اصلا اجازه نداریم از چهارشنبه تا جمعه رو آف باشیم. بر خلاف سال‌های قبل، امسال ۱۲ فروردین تعطیل نبودیم. قرار بود ۱۳ فروردین هم بیایم سر کار که دقیقه ۹۰ بهمون اعلام کردن تعطیلیم. امسال تمام روزهای عید سر کار بودیم. ما در حالت‌های عادی از اسفندماه تعطیلی یا مرخصی نداریم. امسال هم با وجود شیوع کرونا حتی در تعطیلات عید هم سر کار حاضر بودیم. با اینکه یه سری از اقلام زود تموم میشن یا اصلا نمیان اما امسال فروشگاه نسبت به سال‌های قبل فروش زیادی داشت. مثلا یه سری مواد غذایی مثل پنیر پیتزا، جوانه گندم و لبنیات خیلی کم عرضه میشه و خیلی زود هم تموم میشه چون بعضی از این مواد غذایی باید از استان‌های دیگه وارد تهران بشن و چون تو روزای کرونایی خیلی از شرکت‌ها تعطیلن یا به صورت شیفتی کار می‌کنن طبیعیه که یه سری اقلام به‌روز رو نداشته باشیم. با وجود اینکه اجناس فروشگاه‌ها نسبت به قبل کامل نیست اما خدا رو شکر وضعیت ما نسبت به خیلی از جاهای دیگه بهتره. چند وقت پیش یه خانم نسبتا مسن اومده بود و از قفسه‌ها فیلم می‌گرفت. بهش گفتم خانم لطفا فیلمبرداری نکن. جواب داد دارم برای یکی از فامیلام که آلمان زندگی می‌کنه می‌فرستم تا بهش بگم اینجا فراوونیه. اما با ادامه تعطیلی واحدهای تولیدی احتمال اینم هست که روزای آینده با کمبود مواد غذایی روبه‌رو بشیم.»
انتهای پیام
