یک مستندساز و عضو هیات انتخاب جشنواره سینما حقیقت با بیان اینکه برخی از فیلم‌هایی که جایزه پژوهش این رویداد را گرفته‌اند اطلاعات اشتباه تخصصی منتقل کرده اند، معتقد است که  روند اهدای جایزه پژوهش در جشنواره حقیقت چالشی جدی است که باید در آن بازنگری شود. 

پژمان مظاهری‌پور در گفت‌وگویی با صلح خبر بیان کرد: جایزه پژوهش در جشنواره حقیقت، جایزه پیچیده‌ای است چون آنچه در یک فیلم در حوزه‌های علمی، تاریخی، باستان‌شناسی و … روایت می‌شود به نوعی تخصصی به حساب می آید و باید راستی‌آزمایی شود و برای این کار هم باید اشراف بر موضوع وجود داشته باشد تا مشخص شود آیا متریال علمی‌ که به مخاطب ارائه می‌شود با واقعیت‌های علمیِ مورد تاییدِ متخصصان تطابق دارد یا خیر. طبیعتاً اعضای هیات داوری ما اگرچه در امر فیلمسازی دارای تبحر و تخصص و تجربه لازم هستند ولی جامع‌العلوم در تمام زمینه‌ها نیستند. این مسئله را براساس دست‌کم دو بار تجربه شخصی خودم در حوزه تاریخ و باستان شناسی مطرح می‌کنم چرا که جایزه به اشتباه داده شد، به طوری که اگر آن فیلم را به یک باستان‌شناس و متخصص تاریخ نشان می‌دادند، پاسخ می‌گرفتند که محتویات علمی فیلم و درواقع ادعای آن، اشتباه بوده است.
وی با تاکید براینکه برای سنجش پژوهش‌های یک فیلم حتماً باید از افرادی متخصص در رشته‌های مربوط به فیلم استفاده شود تا صحت آنچه روایت شده بررسی شود، ادامه داد:‌ نکته قابل تامل دیگر در روند بررسی و اهدای جایزه پژوهش این است که وقتی به پژوهش یک فیلم جایزه داده می‌شود، چرا پژوهش مکتوب آن را تحویل نمی‌گیرند؟ یعنی جای سوال است که وقتی فیلمی در جشنواره (سینما حقیقت) شرکت می‌کند و در بخش پژوهش هم حاضر است، اگر فیلمساز برای فیلم پژوهش کرده، چرا به صورت مکتوب تحویل نمی‌دهد؟ البته ممکن است فیلمسازی بگوید به صورت اورجینال تحقیق کرده و در طول کار به اطلاعات و دانایی رسیده است، اما به هر حال همان را هم می‌تواند حتی در حد پنج صفحه به صورت مکتوب در آورد.
کارگردان مستندهای «هگمتانه» و «بر کرانه‌های کاسپین» درباره موضوع دیگری که در بررسی فیلم‌ها در بخش پژوهش مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد، گفت:‌ نکته بعدی درباره فیلم‌هایی است که فیک هستند؛ یعنی یک فیلم ساخته شده  و عناصر و شخصیت‌ها و روابطی در آن وجود دارد اما واقعیت این است که همه چیز “چیده” شده و ما با فیلمی طرف هستیم که جزئیات آنچه می‌بینیم واقعیت ندارد و فیلم صرفاً کارگردانی شده است.
مظاهری‌پور با اشاره به اینکه «این یک چالش بزرگ در حوزه مستندسازی است»، در  پاسخ به اینکه در جشنواره‌های دیگر دنیا چطور راستی‌آزمایی صورت می‌گیرد؟ بیان کرد: این کار به شکل‌های مختلف انجام می‌شود؛ یکی از آن‌ها همان شیوه مکتوب است. همچنین از افراد متخصص همان رشته بهره گرفته می‌شود یا حتی ممکن است درباره فیلم تحقیق کنند تا ببینند آیا شخصیت یا اتفاق تصویر شده در فیلم، اساسا وجود دارد یا خیر.
وی در پایان گفت: بنابراین با توجه به مواردی که به آن‌ها اشاره شد ما با یک چالش مهم در بحث «داوری» روبرو هستیم، بویژه آنکه وقتی برای داورها فیلمی را یک بار نمایش می‌دهند و قرار است همزمان بهترین تصویر، بهترین کارگردانی، بهترین متن، بهترین تدوین و بهترین پژوهش را ارزیابی کنند و سپس سراغ فیلم بعدی می‌روند قطعا ضریب خطا بالا می‌رود. همین اتفاق در هیات انتخاب هم ممکن است رخ بدهد، همانطور که در پروسه انتخاب با فیلم‌هایی مواجه بودیم که مخدوش بودن روایت‌شان در بخش پژوهش مشخص بود.
انتهای پیام