به گزارش صلح خبر، بیماری سرخک دیگر در چهار کشور اروپایی آلبانی، جمهوری چک، یونان و انگلیس ریشه‌کن تلقی نشده و ویروس آن در این کشورها شیوع یافته است.

یک عضو دپارتمان ایمنی‌سازی سازمان جهانی بهداشت این امر را بازگشت به عقب و قرار گرفتن در مسیر اشتباه دانسته است.

سرخک یک بیماری بسیار مسری و بالقوه کشنده با علائمی همچون سرفه، بثورات جلدی و تب است. این بیماری از طریق دو دوز واکسن MMR قابل پیشگیری است که برای همه کودکان خردسال در انگلیس به صورت رایگان در دسترس است.

هنگامی که هیچ انتقال بومی از این بیماری به مدت ۱۲ ماه در یک منطقه جغرافیایی خاص مشاهده نشود، در آن کشور ریشه‌کنی سرخک اعلام می‌شود.

هر چهار کشور اروپایی که وضعیت ریشه‌کنی سرخک را از دست داده‌اند، از میزان واکسیناسیون “بسیار بالایی” برخوردار هستند.

به گفته سازمان جهانی بهداشت این زنگ خطری است که در سراسر جهان به صدا درآمده و نشان می‌دهد که توانایی دستیابی به پوشش ملی بالای واکسیناسیون برای مقابله با این بیماری کافی نیست و این پوشش باید در هر جامعه و خانواده و برای هر کودکی به دست آید.

کارشناسان بهداشت هشدار داده‌اند که انتشار اطلاعات غلط درباره واکسن سرخک امکان شیوع این بیماری را در مناطق یا جوامع خاص فراهم کرده است.

اخیرا همه مناطق جهان شاهد افزایش موارد ابتلا به سرخک بوده‌اند، به جز  قاره آمریکا که شاهد کاهشی جزئی در این زمینه بوده است، اگرچه ایالات متحده آمریکا بیشترین شمار موارد سرخک خود را در ۲۵ سال اخیر به ثبت رسانده است.

به گفته سازمان جهانی بهداشت نزدیک به ۳۶۵ هزار موردِ ابتلا در سراسر جهان در سال جاری میلادی (۲۰۱۹) گزارش شده است که تقریباً سه برابر بیشتر از نیمه اول سال ۲۰۱۸ میلادی محسوب می‌شود.

عضو دپارتمان ایمنی‌سازی سازمان جهانی بهداشت، اطلاعات غلط درباره واکسن‌ها را مقصر این شیوع دانسته و از شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی و رهبران جوامع خواسته تا “اطلاعات دقیق، معتبر و موثق از نظر علمی” ارائه دهند.

جمهوری دموکراتیک کنگو، ماداگاسکار و اوکراین با بیشترین میزان شیوع سرخک مواجه هستند.

شمار موارد ابتلا به سرخک تا سال ۲۰۱۶ میلادی، یعنی تا قبل زمان فعال شدن مجدد ویروس این بیماری به طور پیوسته در سراسر جهان رو به کاهش بود. 

بنا بر گزارش شبکه خبری بی‌بی‌سی، مقامات سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده‌اند که دلایل گسترش مجدد سرخک در هر کشور با کشوری دیگر متفاوت است. در برخی از کشورها افراد به برنامه‌های واکسیناسیون دسترسی ندارند، در حالی که در برخی دیگر در مورد بیماری و نحوه پیشگیری از آن اطلاعات غلطی وجود دارد.

انتهای پیام