به گزارش صلح خبر، هنگامی که چندین مداح خوش صدا یا نوحه‌خوان و منقبت‌خوانان بسیاری در یک مجلس جمع می‌شدند، هر کدام به نوعی با لحنی هنر آوازی ارائه می‌کردند؛ به طوری که دیگر حاضران در مجلس هم در مقام پاسخ به وجد می‌آمدند؛ این شور و حال را «ریزه‌خوانی» می‌گفتند چون هرکس در حد توان یکی دو بیتی را زمزمه می‌کرد.
هوشنگ جاوید در کتاب «موسیقی رمضان در ایران» درباره آئین موسیقایی عید فطر توضیح داده است که در روز عید فطر در مجالس شادی که برپا می‌شد اغلب به صورت «ریزه‌خوانی» چند تن از خوش صدایان قوم یا خانواده اشعاری را به شادیانه فرا رسیدن عید فطر می‌خواندند که در اصطلاح به آن «فطره‌خوانی» می‌گفتند.
البته این رسم دیگر این روزها اجرا نمی‌شود و به کلی از بین رفته است.
انتهای پیام
