به گزارش صلح خبر، قرارداد خدماتی بیع متقابل طرح توسعه لایه‌های نفتی در سال ۱۳۸۳ با شرکت پتروایران امضا شد. این طرح به عنوان یکی از طرح‌های زیرمجموعه شرکت نفت و گاز پارس مطابق برنامه زمانبندی اولیه قرار بود، در طول ١٩ ماه به بهره‌برداری برسد که به دلایل متعدد، زمان اجرای پروژه به تعویق افتاد. پس از جدا شدن طرح از شرکت نفت و گاز پارس، سازمان مستقل این طرح با نام اختصاری SPOL از ابتدای سال ۱۳۹۳ با معرفی مجری، زیر نظر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران فعالیت خود را شروع کرد.

مذاکرات بی سرانجام با مرسک

در این بین شرکت مرسک که تقریبا تنها شرکتی بود که خواهان توسعه لایه‌های نفتی بود از همان زمان که قراردادهای IPC از سوی وزارت نفت معرفی شد، علاقه خود را به توسعه لایه‌های نفتی آغاز کرد و مذاکرات بین طرفین آغاز شد و تا جایی پیش رفت مسوولان نفتی حتی از احتمال امضای دومین قرارداد IPC با مرسک خبر داند.

امضای قرارداد توسعه این میدان در آینده‌ای نزدیک

البته این خبر با خرید بخش نفتی مرسک توسط توتال هرگز محقق نشد، اما به تازگی رضا دهقان – معاون توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت ایران – درباره آخرین وضعیت لایه‌های نفتی پارس جنوبی گفت:  ١٠ تا ١٥ درصد مخزن لایه نفتی پارس جنوبی در سمت ایران است. طرح توسعه‌ای برای این میدان داشتیم و پس از برجام مذاکراتی با دو شرکت بین‌المللی برای توسعه این میدان داشتیم که پس از آغاز دوباره تحریم‌ها این مذاکرات متوقف شد.

به گفته وی با این‌حال همچنان مذاکراتی در دستور کار داریم و بعید نیست که قرارداد توسعه این میدان هم در آینده‌ای نزدیک امضا شود.

لایه‌های نفتی پارس جنوبی که در فاصله تقریبی ۱۰۰ کیلومتری ساحل ایران در خلیج فارس در مجاورت مرز مشترک آبی ایران و قطر قرار دارد، یکی از منابع نفتی چشم انتظار توسعه ایران است. طرح توسعه لایه‌های نفتی پارس جنوبی  اوایل سال ۱۳۹۶ به بهره‌برداری رسید و تولید آزمایشی از این میدان مشترک اواخر اسفند سال ۱۳۹۵ آغاز شده و طرح آن با ظرفیت تولید ۳۵ هزار بشکه نفت در روز به بهره‌برداری رسید.

انتهای پیام