به گزارش صلح خبر، این نشانی جدیدِ امامزادگان «عینعلی و زینعلی» در بزرگراه اشرفی اصفهانی، میدان پونک است، مقبره‌ای از خشت و گل که بیش از ۶۰ سال قبل یک بار آن را بازسازی کردند و بعد از آن هر بار طرح جدیدی برای فضای خالی اطرافش که از قضا یکی از قبرستان‌های محلی و قدیمی پونک هم هست، برنامه‌ریزی می‌کنند، اما …
بیش از پنج سال قبل، طرحِ ایجاد شبستان و شاید کتابخانه و مکانِ اداری امامزاده را چند متر دورتر از ساختمانِ قدیمی آن برنامه‌ریزی کرده و امروز اسکلتِ بنا در مرحله تکمیل و به شمایل مسجدی با ارتفاعِ بسیار بیشتر از ضوابط ساخت و ساز در اطراف بناهای تاریخی و حتی لکه‌های ارزشمند تاریخی در حال تکمیل است.
اما بعد از این اقدام، نوبت به فضای خالی و مقابل مقبره این دو امامزاده رسید تا نه تنها جایِ خالی چنارِ بسیار قدیمی امامزاده را پر کنند، بلکه باز هم به نامِ گسترش امامزاده و ایجادِ شبستانِ جدیدتری برای مقبره، این‌بار در حدود پنج‌متری مقبره گودبرداری را آغاز کردند و کارگران گاهی مصالح را جابه‌جا می‌کنند. حالا هم میل‌گردهای شبستانِ جدید امامزاده رو به آسمان بلنده شده‌اند.
از سوی دیگر در ورودیِ جدید امامزاده که گویا مدتی است باز شده، دو ساختمانِ قدیمی با معماری متفاوتی که بیشتر فضای خانه‌های قدیمی جنوب کشور را به یاد می‌آورند، خودنمایی می‌کنند، دو ساختمانِ خالی که گویا منتظرند برای گرفتنِ کاربری‌های جدید!
یکی از افرادی که به نظر کارمندِ امامزاده شاید هم یکی از پیمانکاران برای ساختِ شبستان جدید امامزاده است این دو بنا را خانه مسکونی شخصی معرفی می‌کند که حدود ۷۰ سال قبل و حتی کمی قبل‌تر از زمانی که فرمانفرمایان در این منطقه بوده‌اند، ساخته شده است و اکنون آن را وقف امامزاده کرده‌اند که احتمالا برای درامدزایی استفاده می‌شود.
او درباره کارگاه فعالِ کنار امامزاده نیز می‌گوید: قصد گسترش فضای شبستان امامزاده را دارند که حدود سال‌های ۱۳۳۷ از خشت و گل به صورت امروز بازسازی شده و حتی قرار است نمای آن شبیه به نمای امامزاده ساخته شود.
اسناد تاریخی می‌گویند «عینعلی» و «زینعلی» از فرزندان امام سجاد (ع) هستند. عینعلی در زمان شهادت هفت یا یازده‌ساله و زینعلی سیزده یا پانزده‌ساله بوده که در این مکان به شهادت رسیده و در همین نقطه به خاک سپرده شده‌اند. تاریخ ساخت بنای این امامزاده به دوره فتحعلی شاه قاجار برمی‌گردد و بنای امروزی آن در سال ۱۳۳۷ به دستور ناصر فرمانفرما ساخته شده است. این بنا در سال ۱۳۷۶ توسط مرحوم فریدون پرهیزگار بازسازی و در سال ۱۳۸۰ ضریح جدیدی اثر استاد ابوالحسنی میبدی برای آن تدارک دیده شد که جایگزین ضریح چوبی مشبک قبلی شد.
بقعه امامزاده از خارج به شکل مربع دیده می‌شود ولی از داخل هشت‌ضلعی است. وارد ساختمان امامزاده که شوید، مانند بسیاری از اماکن مذهبی در ایران، آینه‌کاری‌ها از تزیینات اصلی این نوع بناهای مذهبی محسوب می‌شود. بنای امامزاده نیز درست در وسط یک حیاط بزرگ و زیبا قرار گرفته که ساخت و سازهای اطرافش نه تنها فضای باغ‌مانند این محوطه در دره قدیمی پونک قدیمی را پاک کرده، بلکه درختان چنار کهن و قطور امامزاده نیز به مرور در حال از بین رفتن هستند، درست مانند باغ‌های پونک که جای درختانش این روزها فقط آجر و سنگ و خشت در بدقواره‌ترین شکل ممکن روییده‌اند.
انتهای پیام
