مجید انصاری می‌گوید: حضرت امام به دلیل کسالتی که داشتند در زمان‌های مشخصی در طول شبانه‌روز باید دارو مصرف می‌کردند.

وقتی برای خوردن قرصشان یک لیوان آب خدمت ایشان می‌بردند و ایشان مقداری از آب لیوان را با داروها می‌خوردند، محال بود مقدار آب لیوان را دور بریزند یا برگردانند.

ایشان باقیمانده آب را بالای تختشان می‌گذاشتند و یک دستمال یا ظرف تمیزی روی آن قرار می‌دادند و در نوبت بعدی تا آخرین قطره آب را حتماً مصرف می‌کردند.

همچنین در زمان وضو گرفتن حضرت امام، هیچ‌گاه دیده نشد که ایشان شیر آب را باز بگذارند.

امام وقتی مثلاً می‌خواستند یک مشت آب بگیرند حتماً یک دستشان روی شیر آب بود و مشتشان را به‌گونه‌ای محکم می‌گرفتند که آب زمین نریزد و بعد از پر شدن مشتشان آب را می‌بستند.
امام می‌فرمودند بهترین وضو وضوی پیغمبر (ص) است.

یک مشت آب به دست‌ها کافی است؛

برخلاف بعضی از ماها که فکر می‌کنیم هر چه قدر در غسل و وضو آب بیشتری مصرف کنیم تقدس دارد و بهتر است.