این شاعر و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با صلح خبر با بیان‌که غلط‌نویسی‌ها چند جور است که فقط یک‌جور آن در فضای مجازی دیده می‌شود، اظهار کرد: انواع غلط‌نویسی‌ها در فضاهای دیگر هم هست. مثلا در کتاب‌ها و مقاله‌ها اخیرا یک عده تعمدا بازی کردن با خط را شروع کرده‌اند. به‌طور مثال، کلمات مرکب را شدیدا گسسته می‌نویسند؛ در این حد که «امروز» را «امروز» می‌نویسند. بخشی از این غلط‌نویسی‌ها تعمدا و طراحی‌شده برای از بین بردن خط فارسی و گسسته‌سازی از متون کهن است. این بخش در فضای مجازی هم هست که کاملا تعمدی است.
او افزود: برخی از کسانی که گرایش‌های قومی دارند کلمات فارسی یا عربی را تعمدا غلط می‌نویسند؛ مثلا «محبت» را «مهبت» می‌نویسند. کسانی که به زبان فارسی علاقه‌مندند حتما باید نسبت به این بخش که کاملا طراحی‌شده است، واکنش نشان دهند، چون در زبان‌های دیگر کسی اجازه نمی‌دهد این‌طور با رسم‌الخط‌شان بازی کنند.
امینی سپس درباره بخش دیگری از غلط‌نویسی‌ها که توسط نوجوانان و جوانان شکل می‌گیرد، گفت: اما بخش دیگری از این غلط‌نوسی‌ها هم ناشی از تفریحات بچه‌های نوجوان است که مثلا «آیه» را «عایه» می‌نویسند؛ این یک‌جور تجربه‌اندوزی دوران نوجوانی است. نوجوانان همه‌چیزشان متفاوت است؛ همان‌طور که در خیابان هم اگر ببینید لباس پوشیدن‌شان با بقیه جامعه فرق دارد؛ چون در دوره نوجوانی هستند و می‌خواهند هویت پیدا کنند. اما وقتی غلط‌نویسی‌ها طراحی‌شده هستند، اصلا طبیعی نیست. این مسئله حتی به کتاب‌های علمی و درسی و مقاله‌های دانشگاهی هم وارد شده است.
این مدرس دانشگاه در ادامه درباره میزان غلط‌نویسی‌های کتاب‌ها گفت: تعداد زیادی ناشر داریم که اصلا دغدغه خط، زبان و ویرایش ندارند؛ درحالی‌که برخی از ناشران هم هستند که به رسم‌الخط و زبان اهمیت می‌دهند. عده زیادی از ناشران کتاب‌هایی پر از غلط منتشر می‌کنند و اصلا عین خیال‌شان هم نیست که کتاب را همراه با غلط منتشر کرده‌اند، در حالی‌که پول هم از مولف گرفته‌اند.
امینی با اشاره به ویراستاران و مسئولیتی که درباره اصلاح غلط‌نویسی‌های کتاب‌ها دارند، اعلام نمود: ویراستاران همه یک‌رتبه نیستند. در بین ویراستاران هم یک عده افراد دقیق و باسواد هستند و در مقابل، عده‌ای هم به نظر می‌رسد که انگار فقط دوره کوتاه‌مدتی را برای یادگیری آن گذرانده‌اند و چندان سواد درست و حسابی ندارند و گاهی حتی درست را به غلط تبدیل می‌کنند. انگار این‌هایی که تدریس ویراستاری می‌کنند از خودشان قوانینی درمی‌آورند و به بچه‌ها یاد می‌دهند.
او همچنین به عملکرد کند فرهنگستان زبان و ادب فارسی درباره مسئله غلط‌نویسی و مسائلی شبیه به آن اشاره و اظهار کرد: فرهنگستان با همه توانایی‌ها و شخصیت‌های برجسته‌ای که دارد، شاید به‌خاطر خلأ قانونی یا امکاناتش، خیلی با سکوت و منفعل کار را برگزار می‌کند و فعال وارد ماجرا نمی‌شود و خیلی کند عمل می‌کند.
اسماعیل امینی در پایان اظهار کرد: خواندن و نوشتن در خط فارسی بخش مهمی از هویت ماست. ما در نظام تعلیم و تربیت متاسفانه به خواندن و نوشتن اهمیت نمی‌دهیم و بچه‌های دبیرستانی ما دائم مشغول تست زدن هستند؛ در حالی‌که نه درست می‌خوانند و نه درست می‌نویسند. آن‌ها به دانشگاه می‌آیند اما حتی از نوشتن معمولی یک خط عاجزند. دانشجوهایی داشتیم که با رتبه‌های خوب به دانشگاه آمده‌اند اما حتی از نوشتن اسم‌شان عاجزند. این اشکال از نظام تعلیم و تربیت ماست، چون همه چیز آن شده است کنکور. مگر این کنکور چقدر حیاتی است؟ نگران این نیستیم که بچه‌های ما خواندن بلد نیستند، حرف زدن بلد نیستند، کتاب نمی‌خوانند، و فقط نگران کنکور و تست زدن هستیم. ما باید روی این مسئله کار کنیم چون نسلی را پرورش داده‌ایم که مدرک دارد اما سواد ندارد.
انتهای پیام
