روزنامه خراسان – شهریار پوری: هر ساله با نزدیک شدن به پایان سال میلادی، جشن های سینمایی به بررسی بهترین های سال خواهند پرداخت، برخی از این جشن ها موضوعی هستند و به دسته خاصی از فیلم ها می پردازند یا داورانش را قشر خاصی تشکیل می دهند، اما برخی دیگر نگاه کلی تری دارند و همه فیلم ها را در نظر می گیرند. این جشن ها از اوایل آذر تا اواسط اسفند هر سال برگزار می شوند که به این دوره «فصل جوایز» گفته می شود. این فصل با جوایز گاتهام آغاز می شود و با اهدای مهم ترین آن ها، یعنی جوایز اسکار به پایان می رسد.

 

علاوه بر گاتهام و اسکار، جوایز فیلم هالیوود، حلقه منتقدان نیویورک، انجمن منتقدان لس آنجلس، منتقدان انجمن ملی، گلدن گلوب، آکادمی فیلم بریتانیا و جوایز مستقل اسپریت مهم ترین این جشن ها هستند. برخی از فیلم ها در پایان سال، مشتری دایمی این جشنواره ها خواهند بود و در همه آن ها با نامزدهای متعدد حضور دارند، برخی ممکن است با یک نامزد در همه آن ها حضور داشته باشند و برخی دیگر هم در یکی دو جشن، حضور کم رنگی داشته باشند. اما مهم ترین مشتریان فصل جوایز امسال چه فیلم هایی هستند؟

 

 

 

 

هنروران: مریل استریپ، تام هنکس و آلیسون بری

 

خلاصه داستان: «پست» داستان افشای اسناد پنتاگون توسط روزنامه «واشنگتن پست» است. این اسناد فعالیت های وزارت دفاع آمریکا را در دوره جنگ ویتنام منتشر می کند و به چهار رئیس جمهور آمریکا در طول سه دهه اشاره های مستقیمی دارد.

 

درباره فیلم: «پست» فیلمی دیگر درباره روزنامه نگاری تحقیقی است که احتمالاً آن را باید به فهرست بهترین فیلم ها درباره این شغل اضافه کرد. اسپیلبرگ از انگشت شمار کارگردان هایی است که حتی در بدترین فیلم های خود هم می تواند مخاطب را تا انتها با خود همراه کند. اما سرگرمی برای حضور در فصل جوایز کافی نیست، «پست» هم البته یک سروگردن از فیلم های چند وقت اخیر بالاتر است. منتقدانی که فیلم را دیده اند معتقدند بعد از «مونیخ» این بهترین فیلم اسپیلبرگ است. علاوه بر او، دو نام بزرگ دیگر هم در فیلم حضور دارند که هرکدام وزنه ای برای هر فیلمی به حساب می آیند؛ مریل استریپ و تام هنکس هنروران اصلی فیلم هستند.

 

جوایز احتمالی: بهترین هنرور زن و مرد، فیلم نامه، موسیقی، کارگردانی و فیلم

 

رقابت مریل استریپ برای این فیلم با فرانسیس مک دورموند برای «سه بیلبورد…» از هیجان های فصل جوایز است. مریل استریپ ستاره بی چون وچرای جشن هاست و در سینما به یک اسطوره تبدیل شده، مک دورمند هم از پرافتخارترین هنروران زن تاریخ سینماست. تام هنکس هم که بعد از سال 2000 و فیلم «دورافتاده» دیگر نامزد اسکار نشده، به نظر می رسد با این فیلم به جوایز آکادمی باز خواهد گشت. در بخش کارگردانی و بهترین فیلم هم «پست» با وجود رقیب های قدرتمند شانس زیادی برای تصاحب جایزه دارد.

 

---

 

 

 

 

 

هنروران: داگ جونز، مایکل شانون و سالی هاوکینز

 

خلاصه داستان: دوران جنگ سرد است و «الیزا» سرایدار یک آزمایشگاه دولتی. او در این مکان تنهاست و روزها به کُندی سپری می شود. اما با کشف آزمایش های مخفی دولت، «الیزا» درگیر ماجرایی می شود که در آن دیگر خبری از کسالت و تنهایی نیست.

 

درباره فیلم: «شکل آب» بازگشت قدرتمندانه ای برای گیرمو دل تورو است. گرچه فیلم های این کارگردان در سال های اخیر درباره همان نگاه فانتزی اش به سینما بود اما از «هزارتوی پن» در سال 2006، هیچ فیلمی از او این چنین ستایش نشده است. «شکل آب» یک عاشقانه عجیب و فانتزی است، فیلمی که تاکنون خیلی مورد توجه بوده و نظر جشنواره های زیادی را به خود جلب کرده است.

 

جوایز احتمالی: بهترین جلوه های صوتی و تصویری، چهره پردازی، تدوین، موسیقی، فیلم نامه، هنرور مرد مکمل، هنرور زن، کارگردانی و فیلم

 

توانایی فنی «شکل آب»، حضور فیلم در بخش های فنی و تکنیکی را ضمانت می کند. مواردی مانند طراحی صحنه، فیلم برداری، چهره پردازی و جلوه های ویژه می توانند شانس های اصلی فیلم باشند. این اثر احتمالاً در بخش فیلم نامه غیراقتباسی هم حرف های زیادی برای گفتن دارد. همه هنروران فیلم شانس دریافت جوایز مختلف را دارند اما سالی هاوکینز را باید یکی از سه شانس اصلی دریافت جایزه بهترین هنرور زن سال معرفی کرد. خود جناب دل تورو هم می تواند در این فصل جوایز سینمایی، افتخارات خود را بیشتر و جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کند. اما انتخاب شدن این فیلم به عنوان بهترین فیلم در جشن های غیرموضوعی مانند اسکار، کمی دور از انتظار خواهد بود. با این حال «شکل آب» از مهم ترین نقش آفرینان فصل جوایز است.

 

---

 

 

 

 

 

هنروران: دنیل کالویا، آلیسون ویلیامز

 

خلاصه داستان: قرار است دختر سفیدپوست داستان، نامزد احتمالی سیاه پوستش را به خانواده اش معرفی کند. خانواده ای مرفه که خانه ای در میان جنگل دارند. همه چیز خیلی عادی به نظر می رسد اما ناگهان ماجرا آغاز می شود.

 

درباره فیلم: «برو بیرون» از شگفتی های 2017 است و حضورش در بخش جوایز پایان سال، یک شوک سینمایی به یادماندنی. کمتر فیلمی در ژانر ترسناک توانسته تا این حد نظر منتقدان و البته گیشه را به خود جلب کند اما «برو بیرون» بسیار بیشتر از یک فیلم ترسناک خوش ساخت است. فیلم علاوه بر لحظات دلهره آور متفاوت، یک بیانیه خوش نمایش ضدنژادپرستی هم هست. اما برای فهمیدن این که موفقیت های «برو بیرون» در پایان سال، سر و شکل افسانه پریان به خود می گیرد یا پیشرفتش در حد همین پدیده باقی می ماند، باید یکی دو ماه صبر کرد.

 

جوایز احتمالی: بهترین فیلم برداری، فیلم نامه، هنرور مرد، کارگردانی و فیلم

 

احتمال اهدای جایزه بهترین فیلم نامه به جردن پیله خیلی زیاد است. هم موضوع نژادپرستی مورد توجه جشن هاست و هم متن، کیفیت بالایی دارد. البته زمان اکران فیلم که در اوایل سال بوده، باعث می شود «برو بیرون» از شانس های اصلی کسب جوایز کمی دور شود. اهدای جایزه بهترین کارگردان هم در جشنواره های موضوعی بسیار محتمل تر است. پیش بینی غیرخوش بینانه برای «برو بیرون»، حضور پررنگ در میان نامزدها و ناکامی در دریافت جایزه خواهد بود.

 

---

 

 

 

 

 

هنروران: فرانسیس مک دورموند، وودی هارلسون و سم راکول

 

خلاصه داستان: ماه ها پیش دختر «میلدر»، مورد آزار و اذیت قرار گرفته و به قتل رسیده است. حالا این مادر تنها، احساس می کند که پلیس و به خصوص رئیس آن ها علاقه ای به پیدا کردن قاتل ندارد و حتی سرنخ ها را دنبال نمی کند، به همین دلیل خود دست به کار می شود.

 

درباره فیلم: مارتین مک دونا را بیشتر با دو فیلم درخشانش، «در بروژ» و «هفت روانی» می شناسیم؛ کارگردانی با نگاه طنز منحصربه فرد که در همان فیلم اولش توانست اسکار بهترین فیلم نامه را دریافت کند. حالا او سراغ داستانی رفته که شاید در ظاهر، ماجرایی تکراری به نظر برسد اما در نمایش این روایت، یک فیلم کاملاً متفاوت است. منتقدان، مردم و البته جشنواره ها «سه بیلبورد…» را تا این جا خیلی دوست داشته اند و به نظر باید فیلم را در میان رقیب های اصلی فصل جوایز دانست.

جوایز احتمالی: بهترین فیلم نامه غیراقتباسی، هنرور زن اصلی، هنرور مرد و زن مکمل، کارگردانی و فیلم

 

کمدی سیاه، ژانر موردعلاقه مک دوناست. وقتی این کمدی درباره خشم و بخشش باشد، طرفداران فیلم هم زیاد می شوند. حال وهوای فیلم و نظر جشن ها در سال های گذشته خیلی به «سه بیلبورد…» نزدیک است. خود فیلم تقریباً از نامزدهای قطعی بهترین فیلم است. اما شانس دریافت جایزه برای مک دورموند قوی تر از پیش بینی های دیگر است. مادری تنها و به دنبال انتقام، با کمی درون مایه های جنون، همان چیزی است که جشن های سینمایی دوست دارند. این البته اولین افتخارات مک دورموند نیست، او جزو معدود افرادی است که تاج سه گانه بازیگری (اسکار، تونی و امی) را دریافت کرده است.

 

---

 

 

 

 

 

هنروران: مارگو رابی، سباستین استان و آلیسون جنی

 

خلاصه داستان: در سال 1994 «تونیا هاردینگ» و «جف گیلولی»، مردی را استخدام می کنند تا پای رقیب هاردینگ در مسابقات اسکیت نمایشی را بشکند. این اتفاق به یک بمب خبری تبدیل می شود و زندگی حرفه ای هاردینگ به مخاطره می افتد.

 

درباره فیلم: کریگ گیلسپی استرالیایی کارگردان خوش نامی است، او در سال 2007 با فیلم فوق العاده «لارس و دختر واقعی» تماشاگران و منتقدان را غافلگیر کرد. اما پس از آن یک کارگردان رده خوب باقی ماند؛ فیلم سازی که هنوز به سطح اول سینمای جهان نرسیده و امیدوار است با یک داستان ورزشی دیگر و این بار درباره اسکیت نمایشی خود را ثابت کند.

 

جوایز احتمالی: بهترین هنرور زن، هنرور زن مکمل و فیلم

 

در نمایش های اولیه و جشنواره ای «من، تونیا» بیش از آن که برای کریگ گیلسپی دستاوردی داشته باشد، برای مارگو رابی جایزه و نامزدی به همراه داشته است. سال 2017 هم سال سختی برای پیش بینی بهترین هنرور زن است اما رابی این شانس را دارد که حداقل در میان نامزدها حضوری ثابت داشته باشد. آلیسون جنی، هنرور باتجربه هم از دیگر غافلگیری های «من، تونیا» ست. جنی برای دریافت جایزه هنرور نقش مکمل زن شانس زیادی در پایان سال دارد. با دو بازی بسیار خوب و یک داستان پرکشش، احتمالاً نام فیلم را در میان نامزدهای بهترین فیلم در جوایز پایان سال خواهیم دید.

 

---

 

 

 

 

هنروران: هری استایل، تام هاردی و مارک رایلنس

 

خلاصه داستان: این فیلم داستان نجات گروهی از سربازان محاصره شده ارتش متفقین در بندر دانکرک فرانسه است که تحت حملات ارتش آلمان قرار دارند. یکی از روی آسمان، یکی با قایق تفریحی و دیگری با دست خالی و حتی بدون اسلحه سعی در نجات دارند.

 

درباره فیلم: جای هیچ شک و شبهه ای نیست که کریستوفر نولان یکی از مهم ترین کارگردان های کنونی دنیاست. فیلم های نولان همیشه در گیشه و میان تماشاگران محبوب بوده اند، فیلم هایی مانند سه گانه بتمن، «بی خوابی» و «تلقین» همه نمره قابل قبولی در میان منتقدان کسب کرده اند و فروش مناسبی هم داشته اند. ماجرای «دانکرک» هم متفاوت از بقیه نیست. «دانکرک» فروش بالایی داشت و در میان منتقدان حرفه ای سینما هم مورد تحسین قرار گرفت، اما تا چه اندازه می تواند در فصل جوایز سینمایی خودنمایی کند؟ فیلم های نولان در این زمینه تجربه زیادی ندارند.

 

جوایز احتمالی: جلوه های صوتی و تصویری، فیلم برداری، موسیقی متن، هنرور مرد مکمل، کارگردانی، بهترین فیلم
«دانکرک» در بخش های مختلفی می تواند نامزد یا برنده جایزه شود. بازی ها برتر است و کارگردانی و تصویربرداری حماسی آن در بالاترین سطح قرار دارد. قدرت فیلم روی پرده بزرگ احتمالاً داوران را برای اهدای جایزه به بخش های فیلم برداری و صدا ترغیب می کند. موسیقی «دانکرک» هم می تواند جایزه ای دیگر برای هانس زیمر به همراه داشته باشد. خود نولان نیز جزو نامزدهای بالقوه بهترین کارگردانی جشنواره های پایان سال است. حتی شاید بتوان برای مارک رایلنس هم برای بهترین هنرور نقش مکمل، شانس دریافت جایزه قائل شد. «دانکرک» اما فیلمی جنگی است و ممکن است راه فیلمِ شایسته «لبه تیغ» مل گیبسون را طی کند و کمتر مورد توجه قرار بگیرد.

 

---

 

 

 

 

هنروران: سائوریس رونان، لوکاس هِجز و لوری متکاف

 

خلاصه داستان: «کریستین مک فرسون» دانش آموز دبیرستانی، رابطه خوبی با خانواده اش ندارد و ترجیح می دهد بیشتر زمان خود را با بهترین دوستش «جولی» بگذراند. رابطه این دو و ماجراجویی های کریستین اتفاقاتی هم برای او به همراه دارد.

 

درباره فیلم: «لیدی برد» هم مانند «برو بیرون» یکی از غافلگیری های جذاب 2017 بوده؛ اولین فیلمی که گرتا گروینگِ هنرور، به تنهایی نوشته و کارگردانی کرده است. پیش از موفقیت «لیدی برد»، گروینگ را برای بازی های درخشان در فیلم های مستقلی چون «دوشیزه آمریکایی» و فرانسیس ها» می شناختند اما «لیدی برد» باعث شد بعد از مدت ها یک کارگردان زن آینده دار به هالیوود اضافه شود. فیلم تا اندازه زیادی شبیه زندگی نامه گروینگ هم هست، فیلمی که اگر شکست می خورد احتمالاً آخرین فیلم کارگردانش بود اما «لیدی برد» از بهترین های سال است و هیچ بعید نیست فیلم بعدی گروینگ، یک فیلم پرخرج و پرستاره باشد.

 

جوایز احتمالی: بهترین فیلم نامه غیراقتباسی، هنرور مکمل زن، هنرور زن، کارگردانی و فیلم

«لیدی برد» تقریباً در تمام فهرست های بهترین های سال حضور دارد. همین استقبال اولیه نشان می دهد نام فیلم را حداقل در میان بهترین ها خواهیم دید. گرتا گروینگ هم می تواند در بخش کارگردانان حضور داشته باشد و با کمی شانس ممکن است بعد از کاترین بیگلو، به دومین کارگردان زن تاریخ تبدیل شود که اسکار بهترین کارگردانی را گرفته. بازی درخشان سائوریس رونان و لوری متکاف هم برای حضور در میان بهترین های هنرور نقش اول و مکمل زن چیزی کم از دیگران ندارد.

 

 

«مرا به نام خودت صدا بزن» و «هنرور فاجعه» دیگر فیلم هایی هستند که نامشان را در فصل جوایز زیاد خواهید شنید. هر دو در بخش بهترین فیلم، بهترین فیلم نامه و بهترین هنرور، احتمالاً حضور دارند. جو رایت کارگردان شناخته شده با فیلم «تاریک ترین ساعت» می تواند شانس حضور در جشنواره های مختلف را داشته باشد، به ویژه این که داستان فیلم به وینستون چرچیل در جنگ جهانی می پردازد و گری اولدمن یکی از بهترین نقش هایش را ایفا کرده است. «پروژه فلوریدا» با بازی ویلم دفو و کارگردانی شان بیکر هم جزو بهترین های سال است اما برای حضور در دسته پیروزها، باید به تک ستاره اش ویلم دفو در بخش بهترین هنرور مرد اکتفا کند.

 

«بازی مولی» هم گرچه در فصل جوایز حضور خواهد داشت اما از این درام جنایی نباید انتظارهای زیادی داشت. با این حال در بخش فیلم نامه نباید نوشته های جناب سورکین را دست کم گرفت. «همه پول های جهان» اثر ریدلی اسکات که در هفته های اخیر به خاطر کنار گذاشتن کوین اسپیسی حسابی خبرساز شده، در بخش های مکمل می تواند شانسی در جشنواره های پایان سال داشته باشد و جالب این که از کریستوفر پلامر، جانشین دقیقه نودی کوین اسپیسی به عنوان یکی از شانس های دریافت جایزه و حتی اسکار نام برده می شود!