به گزارش مجله ورزشی پایگاه صلح خبر ؛ ورزش > فوتبال – همشهری آنلاین:سال‌ها پیش فوتبال ایتالیا برای من نمونه‌ی کاملی بود از یک فوتبال نچسب و من دافعه‌ی عجیبی نسبت به آن‌ها و ستاره‌هایشان داشتم. شاید دلیل آن رقابت تنگاتنگ تیم ملی ایتالیا و برزیلِ محبوب من بود در سال‌های آغازین عشقم به فوتبال و در اوج آن […]
به گزارش مجله ورزشی پایگاه صلح خبر ؛ 
ورزش > فوتبال – همشهری آنلاین:
سال‌ها پیش فوتبال ایتالیا برای من نمونه‌ی کاملی بود از یک فوتبال نچسب و من دافعه‌ی عجیبی نسبت به آن‌ها و ستاره‌هایشان داشتم. شاید دلیل آن رقابت تنگاتنگ تیم ملی ایتالیا و برزیلِ محبوب من بود در سال‌های آغازین عشقم به فوتبال و در اوج آن فینال جام‌جهانی نودوچهار و بوسه‌ی پالیوکا به تیرک دروازه…
اما حالا و بعد از گذشت بیش ار بیست‌سال از آن دوران، من از نفرتم به فوتبال ایتالیا شرم‌سارم. نه این‌که هوادارشان باشم، نه، اما حاضرم برای آن‌ها، برای فوتبالشان، باشگاه‌هایشان، مربی‌هایشان و علی‌الخصوص ستاره‌هایشان کلاه از سر برداشته و ساعت‌ها ایستاده کف بزنم. فوتبالی که استانداردهای خاص خودش را دارد. باشگاه‌هایی که بانوی پیرش بعد از این‌که از عرش به فرش می‌رسد، دوباره روی پای خود می‌ایستد و مقتدرتر از قبل در ایتالیا و اروپا آقایی می‌کند. مربی‌هایی که همین امسال سه لیگ معتبر اروپایی را با تیم‌هایشان فتح کرده‌اند و البته فراموش نمی‌کنیم قهرمانی سال گذشته‌ی لسترِ کوچک را در لیگ وحشتناک انگلیس با یک مربی ایتالیایی.
و اما ستاره‌هایشان…
ستاره‌هایی که نماد بارزی هستند برای عشق، وفاداری، تعصب و عِرق به تیم‌شان. ستاره‌هایی که بلدند چگونه اسطوره شوند و اسطوره بمانند. ستاره‌هایی درخشان‌تر از ستاره‌های روی پیراهن تیم ملی ایتالیا. ستاره‌هایی نظیر پائولو مالدینی، الساندرو دل‌پیرو، جیان‌لوییجی بوفون و البته فرانچسکو توتی…
نوشته: سینا یغمایی
Let’s block ads! (Why?)
اگر خبر یا گزارشی دارید از بخش خبریار صلح خبر برای ما ارسال نمایید.
قوانین خبریار صلح خبر
- لطفا در ارسال اخبار و تصاویر و گزارش های خود قوانین و مقرارت را رعایت فرمایید.
- از ارسال مطالب خلاف عفت عمومی یا تصاویر موهون اکیدا خودداری فرمایید.
- در صورت مشاهده تخلف پس از تذکر ، حساب کاربری موردنظر بلافاصله حذف می گردد.
