به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هوشنگ اعلم، مدیر ماهنامه ادبی آزما و از پیشکسوتان رسانه نگاری در نشست رسانه‌های مجازی و آینده خبرنگاری، نکات مهمی را برای استفاده خبرنگاران مطرح کرد که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

-خبرنگاران با مسایل مجازی که آمده است نگران آینده شغلی خود نباشند. کار خبر قابل اجرا با هیچ چیزی جُز انسان نیست. شاید شما بتوانید با واقعیت مجازی، مخاطبان را به میدان جنگ ببرید و آنها از طریق ابزار و تکنولوژی، واقعیات سه بعدی جنگ را ببینند، ولی هرگز نمی‌توانند دلایل جنگ و تعداد کشته شده‌ها را بنویسند.

-خبرنگار چشم بیدار جامعه است و به هیچ احدی جز جامعه‌اش بدهکار نیست. اگر شرمندگی داریم در برابر جامعه داریم.

-خبرنگار فقط باید به حقیقت پایبند باشد و رسالت خبرنگاری جز این نیست. در زندگی حرفه‌ای مجبور به مخابره خبر نیستید ولی ما از نوشتن رهایی نداریم. باید بنویسیم. با خودکار و مداد و روی کاغذی باید بنویسیم.

-خبرها نوشته می‌شوند ولی من خط نویسنده و خبرنگار آن را نمی‌بینم. در زندگی شخصی شما فقط دستخط شماست که می‌ماند و هویت شما را می‌سازد و شما را متمایز می‌کند از دیگران.

-مرحوم ابوالحسن نجفی سال‌ها پیش نوشته‌های بهرام صادقی را برای من آورد. جاهایی که خطش بد شده، یا نوشته را خط زده، از طریق نوشته‌های او، حالت و هویتش را درک می‌کنم.

-نامه‌های بتهون به خانواده‌اش را هنوز هم می‌خوانند، وقتی می‌خوانید به بتهون نزدیک می‌شوید. اگر فردا دست نوشته‌ای نداشته باشید آنچه درباره مسایل شخصی خود نوشته‌اید واقعا قابل دستیابی است؟ متخصصان می‌گویند نمی‌دانیم، چون هر اتفاقی ممکن است بیفتد.

-گروهی از دانشمندان گفتند قرن 21 ممکن است خالی‌ترین قرن تاریخ باشد چون نوشته و سندی از آن نیست. الان این نوشته‌ها در فضای مجازی قابل دستیابی است ولی متخصصان می‌گویند نمی‌دانیم آیا فردا این نوشته‌ها در دسترس‌اند.

-ما می‌دانیم تغییرات شگرف است ولی این‌که دنیای فردا چطوری است را نمی‌دانیم. این بزرگترین چالش ماست. ما نمی‌دانیم تکنولوژی چطور می‌شود. ما از نوشتن رهایی نداریم. تنها سندی که در طول تاریخ باقی خواهد ماند، دست نوشته‌های شماست.

-کتاب‌های خانم فالاچی در دسترس همه است ولی همه می‌خواهند بدانند وقتی او کتاب می‌نوشت، چه حس و حالی داشت. خبرنگاران امروز باید نویسندگان و تحلیل‌گران فردا باشند. باید با خودکار روی کاغذ بنویسید. نوشته دیجیتال، حس و عاطفه ندارد. انسان بدون حس و عاطفه یک ربات است.

-در خبرگزاری‌ها بخشنامه صادر می‌کنند نوشتن با قلم و کاغذ ممنوع؛ این ممنوعیت تا زمانی که در محل کار هستید عیب ندارد ولی بیرون از محل کار، هویت شما با نوشته شخصی‌تان رقم می‌خورد.

-علی‌رغم همه دشواری کار خبرنگاران جوان، با وجود همه بخشنامه‌ها و مانند آن، تغییرات مدیریتی زیاد در رسانه‌ها، با همه محدودیت‌ها، خبرنگاران جوان نباید یک اصل را فراموش کنند. خبرنگاران نه ابزار هستند و نه قرار است تبدیل به ابزار شوند، خطاب به خبرنگاران می‌گویم آن کاری که می‌دانید درست است انجام دهید. در قاموس کار رسانه‌ای، اخلاق حرفه‌ای از همه چیز مهم‌تر است و باعث می‌شود جایگاه شما در جامعه تثبیت شود.
اولین نشانه اخبار حرفه‌ای، امانتداری و بیان حقایق است. فقط و فقط خودتان را وامدار و مدوین جامعه‌تان بدانید؛ همین مردمی که اصلا شما نمی‌شناسید و ممکن است آنها شما را نشناسند. ما دنبال شهرت نیامدیم. ما دنبال عشقی آمده‌ایم که چشم بیدار مردم باشیم. آن چیزی که مردم نمی‌بینند را ببینیم و به آنها منتقل کنیم.

57231