این روزها شاهد شنیدن وعده‌های مختلف از سوی
نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری هستیم. وعده‌هایی که بیشتر طعم اقتصادی دارد. یکی
از ایجاد 5 میلیون شغل سخن می‌گوید و دیگری از افزایش یارانه‌ها. این وعده‌ها در
حالی از زبان این نامزدها خارج می‌شود که هنوز اعلام نکرده‌اند از چه روش‌هایی می‌خواهند
این شعارهای اقتصادی خود را عملیاتی کنند.

آنها فقط به صورت کلی می‌گویند می‌شود 5 میلیون
شغل ایجاد کرد. می‌شود با وجود سرمایه های داخلی یارانه بالای 100 هزار تومان داد.

به پاسخ یکی از نامزدها در مورد اشتغال دقت
کنید:« برخی ایجاد تردید کردند که مگر می شود یک میلیون شغل ایجاد کرد اما ما
می گوییم با استفاده از ظرفیت همین کشور و سرمایه هایش می توانیم سالانه یک میلیون
شغل ایجاد کنیم»

نامزدی دیگر می‌گوید:« به مردم قول می‌دهم اگر
در طول این دوره توفیق خدمت به مردم را پیدا کنم 5 میلیون شغل با کمک مردم ایجاد
می‌کنم تا بتوانیم بخشی از مشکلات را حل و فصل کنیم.»

این “کلمات” برای مردم پاسخ مناسبی
نیست. مردم دوست دارند بدانند چگونه می‌شود در عرض یک سال، 5 میلیون شغل در کشور
ایجاد کرد. اگر این کار شدنی است چرا تا به امروز این تعداد شغل در ایران ایجاد
نشده است؟ از کدام منابع می‌شود یارانه 150 هزار تومانی داد؟ اگر شدنی است چرا تا
به امروز این میزان یارانه پرداخت نشده است؟

دولت روحانی تنها 4 سال است که در راس کار است و
قبل از آن دولت و مجلسی در راس امور بودند که وابسته به این افراد بودند.

امروز این سوال در اذهان ایجاد شده است که چه فرقی میان شعارهای این
نامزدها با شعارهای آن هزار و چند نفری است که نتوانستند وارد کارزار انتخابات
شوند. افرادی که از مردم عادی شهرها و روستاهای کشور بودند. 

– بیایید برای درک بهتر این معنا برخی از
شعارهای آن نامزدها را با هم مرور کنیم.

– آمده ام تا بگویم قدرت باید در دست خانمها
باشد.

– در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ماهی
15 میلیون به بیکاران پرداخت می کنم.

– راه حل مشکلات اقتصادی کشور پرورش شتر مرغ است.

– برای مقابله با دونالد ترامپ رییس جمهور
آمریکا با او در اقیانوس آرام مسابقه شنا استقامت به مدت چهار ساعت بدون استراحت
خواهم داد.

– به هر ایرانی 300 هزار تومان یارانه می دهم.

– یکی از برنامه هایم از بین بردن مواد مخدر
است.

– شعارم «مسکن دلباز» است

– حق و حقوق بیکاری می‌دهم

 این افراد هم شعار می‌دادند. اگر از آنها
هم سوال می‌شد چگونه می‌خواهید این شعارها را محقق کنید، می‌گفتند ما می‌توانیم با
وجود سرمایه‌های داخلی مثلا ماهی 15 میلیون به بیکاران بدهم.

زمانی به مردم وعده داده شد که با پول یارانه‌ها
آنها زندگی خوب و بدون مشکلی خواهند داشت اما از زمان پرداخت یارانه‌ها مردم شاهد
تورم‌های کمر شکن بودند. وضع به گونه‌ای شده است که مردم حاضر هستند تمام یارانه‌هایی
که تا امروز گرفته‌اند را بدهند و اوضاع ایران به قبل از پرداخت یارانه‌ها و تحریم‌ها
برگردد.

باید از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری درخواست
کنیم از دادن شعارهای کلی و بدون پشتوانه پرهیز کنند و اجازه ندهند بین مسئولان و
مردم بی‌اعتماد ایجاد شوند. بسیاری از مردم بر این باور هستند که مسئولان در ایران
در ایام انتخابات تنها و تنها خوب حرف می‌زنند اما بعد از آن هیچ عملی از آنها سر
نمی‌زند.

27219