پایگاه صلح خبر – گروه سیاست: اول اردیبهشت ۱۴۰۲ بود که علی اکبر احمدیان به سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی منصوب شد. چهره‌ای کمتر شناخته شده که پیش‌تر اسمش در ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ عنوان شده بود که با حکم رهبر انقلاب به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمد.
علی اکبر احمدیان نظامی ایرانی، ۶۲ ساله و متولد کرمان است. در طی دوران مدرسه همواره در فهرست دانش آموزان ممتاز بوده و از زمان دبیرستان و در بحبوحه انقلاب، فعالیت انقلابی خود را در دوران دبیرستان آغاز کرد.
در کنکور در لیست رتبه‌های برتر جای گرفت و در رشته دندان پزشکی وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد، ولی اندکی کوتاه بعد از قبولی به طور داوطلبانه عازم جبهه‌های نبرد شد و به عنوان رزمنده بسیجی در جبهه جنوب به خدمت انقلاب در آمد.
در سال ۱۳۶۰ علی اکبر احمدیان به مأموریتی جدید اعزام شد، مأموریتی که شاید اولین تجربه امنیتی‌اش قلمداد شود.
در بحبوحه جنگ که صدامیان به خوزستان هجوم بردند، مردم بخش‌های جنوبی به سمت استان هرمزگان به ویژه بندرعباس پناهنده شدند.
بخش قابل توجهی از پناهندگان در بندر عباس سکنی گزیدند تا بار دیگر در آرامش زندگی کنند. آرامشی که البته زیاد پایدار نماند و پای گروهک‌های چپ مارکسیستی به بندرعباس باز شد.
شعار نویسی‌های متعدد، بمب گذاری‌ها و فعالیت‌های آشوبگرانه خواب را از چشم ملت ربوده بود.
در واقع این فعالیت‌های خرابکارانه ریشه در تفکرات شخصی به نام اشرف دهقان داشت که بنا داشت همزمان که تمرکز دستگاه‌های امنیتی دفاعی کشور روی جنگ است، کنترل روستاها و شهرهای کوچک را از دست دولت بگیرد و ابزار رسیدن به این اهداف آشوبگرانه، فعالیت‌های اوباش‌گرایانه مسلحانه بوده است.

اشرف دهقان که مغز متفکر حملات تروریستی بندر عباس بوده است
عاقبت با دست گرفتن پرونده بندرعباس توسط سپاه و تدابیر محسن رضایی و فعالیت‌های مستمر اطلاعاتی و ارسال نیروهای تازه نفس و زبده، شبکه نفوذی تحت هدایت اشرف دهقان متلاشی و غائله بندرعباس برطرف شد.
در آن برهه سپاه اقدام به مدیریت و ساماندهی بسیجی‌ها و پاسدارها تحت یک شبکه مستقل و منظم امنیتی کرد که با تلاش‌های شهید کلاهدوز بخشی از این پاسدارها به این مناطق اعزام شدند و علی اکبر احمدیان هم جزو نیروهای ارسالی بوده که نقش مهمی در مقابله با آشوبگران و بازگرداندن امنیت به بندرعباس ایفا کرد. این اولین تجربه فعالیت امنیتی احمدیان در سن ۲۰ سالگی بوده است‌.
در سال ۶۱ در جریان عملیات فتح المبین، احمدیان وارد بدنه فرماندهی سپاه شد و در منطقه جنگی دزفول حضور داشت. ظرف مدت کوتاهی به رئیس ستاد منطقه ۶ سپاه در کرمان منصوب شد و در عملیات‌های خیبر و والفجر مقدماتی و والفجر ۳ حضوری فعال داشت.
از سال ۶۳ ضمن فرماندهی منطقه، رئیس ستاد قرارگاه نوح نبی (ع) را برعهده گرفت. قرارگاهی که مسئولیت پشتیبانی و مهندسی جنگ را بر عهده داشت و قوت گرفتن این قرارگاه، نقش مهمی در توفیقات رزمندگان در جبهه‌های حق علیه باطل داشت.
در سال ۶۴ و با شدت گرفتن تنش‌های دریایی با عراق، امام خمینی (ره) در سال ۶۴ و با صدور یک حکم تاریخی دستور به تأسیس نیروی دریایی سپاه داد.

حکم دستنویس امام که به فرمانده وقت مأموریت دادند نیروی دریایی و هوایی و زمینی سپاه بنیان‌گذاری شود
در این سال اکبریان به ریاست ستاد نیروی دریایی سپاه منصوب شد و به همراه دیگر فرماندهان شاکله ندسا را تدوین کردند و هسته اولیه نیروی دریایی سپاه در قالب یک نیروی تاکتیکی طرح ریزی شد و در منطقه خلیج فارس و مرزهای آبی با عراق (اروندرود) اقدام به عملیات کردند و این نقطه عطفی در تاریخ دریایی ایران محسوب می‌شود.
در سال ۱۳۶۶ احمدیان اقدام به برگزاری یک مانور بزرگ دریایی با نام شهادت در منطقه خلیج فارس نمود و بخش دریایی سپاه که تازه ساختار تشکیلاتی به خود گرفته بود در مقابل رئیس جمهور و فرمانده سپاه اقدام به برگزاری تمرینات و رژه دریایی کردند.

بازدید آیت الله خامنه‌ای از مانور شهادت سپاه که طرح آن توسط علی اکبر احمدیان تنظیم شده بود
در این مانور بیش از ۶۰۰ قایق تندرو و شناور مسلح حضور داشتند که اولین نمایش عمومی نیروی دریایی سپاه هم محسوب می‌شود.
با افزایش حملات ارتش عراق به کشتی‌های تجاری ایرانی با هدف کشاندن جنگ از میادین نبرد به سفره مردم، ایران پیامی قاطع صادر می‌کند. اگر ما از صادرات نفت محروم شویم، تمام خلیج‌فارس محروم خواهد شد. از آن زمان اقدام متقابل توسط ایران شروع شد و نیروی دریایی ارتش با مین ریزی در مناطق پرتردد و پرمناقشه و نیروی دریایی سپاه با حمله به نفت‌کش‌های مورد حمایت عراقی و دولت‌های متحد آن، اقدام به مقابله‌به‌مثل با عراقی‌ها کردند.
در این برهه احمدیان و باقی رزمندگان در سپاه و ارتش با استراتژی نبرد نامتقارن، به استقبال دشمن می‌روند و با موفقیت ضربات سختی را به آمریکایی‌ها می‌زنند. عاقبت بعد از گذشت ۳ سال آمریکایی‌ها عقب می‌کشند و جنگ موسوم به نفتکش‌ها با پیروزی ایران و بازگشت امنیت دریایی به کشور پایان یافت.
توسعه رزم نیروی دریایی سپاه به جنگ تحمیلی محدود نشد و از سال ۱۳۶۸ که احمدیان به عنوان قائم مقام نیروی دریایی سپاه منصوب شد. در واقع دریابان علی شمخانی فرمانده نیروی دریایی سپاه در آن زمان بود و احمدیان قائم مقام او محسوب می‌شد. به همراهی باقی فرماندهان ندسا به توسعه رزمی ندسا را ادامه دادند و ضمن افزایش کمی و کیفی قایق‌ها اقدام به خدمت گیری تناژهای بالاتر و نصب موشک‌های دقیق‌تر روی قایق‌ها کردند. در این مدت وی در توسعه و ارتقای نیروی دریایی سپاه، به خدمت‌گیری، خرید و تأمین تجهیزات جدید تیروی دریایی، شناورهای جدید و موشک‌انداز از جمله ذوالفقارها و نیز تربیت نیروها و کادر، زحمات زیادی کشید.

ناوچه تندر ندسا که اوایل دهه هفتاد به خدمت گرفته شد
همچنین به خدمت‌گیری ناوچه‌های سری تندر که شعاع عملیاتی سپاه را تا حد زیادی افزایش داد، از دیگر خدمات احمدیان در قامت معاونت نیروی دریایی سپاه بوده است.
وی به طور همزمان تحصیلاتش خودش را ادامه داد و مدرک دکترای خود را در رشته دندان پزشکی از دانشگاه تهران دریافت کرد.

در سال ۱۳۷۶ به فرماندهی نیروی دریایی سپاه منصوب شد و توسعه رزمی و ساختاری سپاه کما فی‌السابق ادامه پیدا کرد.
در سال ۱۳۷۸ فرماندهی معظم کل قوا، وی را به سمت ریاست ستاد مشترک سپاه منصوب کردند. در این زمان همزمان و با حفظ سمت و در حدود دو سال به عنوان رئیس دانشگاه امام حسین (ع) خدمت کرد.
سپاه که از اوایل دهه هفتاد دستخوش تحولاتی شده بود، در دوران سردار احمدیان تحول ساختاری را متحمل شد.
بر اساس طرح تحول ساختاری که توسط وی تنظیم شد، شاکله ساختاری و عملکردی سپاه دستخوش تغییراتی شد و متناسب با شرایط و اوضاع، نوع مأموریت سپاه تغییر پیدا کرد.
قبل از اعمال تغییرات، ساختار سپاه کمی پراکنده بود، به دلیل گستردگی واحدهای سپاه در جنگ و پراکندگی نیروهای سپاه در دو منطقه جنوب و غرب، ساختار قدیمی متناسب با تهدیدات نظامی امنیتی دهه شصت شکل گرفته بود و در دوران سردار احمدیان نظم بیشتری به خود گرفت. ساختاری که ممکن بود با چالش‌های روز دچار مشکل شود، دستخوش تحول و بهسازی ساختاری شد.
بعد از این تحول ساختاری، فعالیت سپاه به طور متوازن در کشور گسترش پیدا کرد و در حوزه‌های نظامی، امنیتی، انتظامی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی پر توان تر از گذشته به خدمت رسانی به مردم پرداخت.

احمدیان در دوران تصدی رئیس ستاد مشترک سپاه
در حوزه مطالعاتی، فعالیت‌های او فراتر از دانشگاه علوم پزشکی تهران بوده و موفق به اخذ دکترای مدیریت استراتژیک از دانشگاه عالی دفاع ملی شد. فن استراتژی به مدیران این امکان را می‌دهد که با برنامه ریزی روی منابع موجود، برای دستیابی به اهداف مشخص در واحد زمانی معین برنامه ریزی کنند.
به طوری که یک مدیر استراتژیست قادر است در یک نظام مدون، مأموریت هر یک از اشخاص را در یک ساختار مدون منظم در راستای اهداف مورد نظر سازمان مشخص کند. به زبان ساده‌تر، مدیریت استراتژیک این قدرت را به ما می‌دهد که مشخص کنیم کجا هستیم و هدف از فعالیت، رسیدن به چه نقطه‌ای است و به کمک علم استراتژی می‌توانیم مسیر موفقیت و دستیابی به اهداف سازمانی مورد نظر را با اطمینان بیشتری طی کنیم.
تسلط سردار احمدیان به مبانی طرح‌ریزی سیستم و علوم استراتژیک باعث شد تا حضرت آیت الله خامنه ای در سال ۸۶ طی حکمی او را به سمت ریاست مرکز راهبردی سپاه منصوب کنند.
مرکز امور راهبردی سپاه به مثابه مغز تصمیم گیر و برنامه ریز سپاه عمل می‌کند و با نگاهی به گستره فعالیت سپاه و توفیقات حاصله در منازعات نظامی- امنیتی منطقه در دهه هشتاد و نود (فتنه داعش) و همینطور توسعه سریع قرارگاه‌های سازندگی و شرکت‌های دانش بنیان داخلی با حمایت سپاه و همینطور فعالیت‌های ضد تحریمی سپاه در حوزه کشاورزی، تولید دارو، تأمین مواد اولیه صنایع، کشتی سازی، صنایع راهبردی و توسعه زیرساخت‌های ریلی و ارتباطی و … اهمیت این تحولات درک می‌شود.
سردار احمدیان در تاریخ ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ با حکم رهبر انقلاب به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام در آمد تا هوش مدیریتی وی در تصمیم گیری‌های کلان کشوری هم مورد استفاده قرار بگیرد و تقریباً ۸ ماه بعد هم جایگزین سرلشکر شمخانی در شورای عالی امنیت ملی شد.
بعد از انتصاب سردار احمدیان به عنوان دبیر عالی شورا از سوی رئیس جمهور، رهبر انقلاب هم وی را به عنوان نماینده رهبری در شعام منصوب کردند.
شرایط کشور و جایگاه شورای عالی امنیت ملی
از زمانی که آمریکایی‌ها به بهانه مقابله با سلاح‌های کشتار جمعی تهاجم سرتاسری خود به منطقه را آغاز کردند و دخالتشان در امور داخلی کشورهای منطقه را افزایش دادند آرامش از منطقه رنگ باخت.
از اوایل دهه هشتاد بحران‌های سنگین امنیتی نظامی در خاورمیانه شکل گرفت و منطقه محل نزاع گروهک‌های تکفیری، سربازان خارجی و جنگ‌های داخلی شد.
بحران‌هایی که چالش‌های متعددی برای ایران به عنوان کشوری در قلب خاورمیانه پیش آورد و ساختار نظامی امنیتی کشور را درگیر خود کرد.
از فعالیت‌های تروریستی گروهک‌های مسلح در منطقه و پشتیبانی اطلاعاتی آمریکا و انگلیس تا توافق طالبان با آمریکایی‌ها و سقوط دولت این کشور، آتش جنگ و تنش را در منطقه نگه داشته است و برای صاحب نظران و مردم اثبات شده است که تا خروج آخرین سرباز آمریکایی از منطقه و آزادی قدس از دست محور فتنه، این مشکلات همچنان ادامه دار خواهد بود.
شورای عالی امنیت ملی مغز تصمیم‌گیری کشور در حوزه‌های نظامی، امنیتی و انتظامی است و این نهاد استراتژیک تمامی فعالیت‌ها و تصمیم گیری‌های کشور در مقابل تهدیدات سخت و نرم را رصد و مدیریت می‌کند و متناسب با مصالح کشور و مردم و در نظر گرفتن مسئله امنیت ملی اقدام به اخذ تصمیم می‌کند.
دبیر شورای عالی امنیت ملی به عنوان مهم‌ترین رکن ثابت این شورا که اداره دبیرخانه و نظارت بر اجرای تصمیمات و مصوبات را بر عهده دارد و از لحظه ابلاغ تصمیم به نهادهای اجرایی اعم از مجریه، مقننه و قضائیه و امنیتی دفاعی انتظامی دبیر شورا اجرایی شدن تصمیمات شورا را نظارت می‌کند و نقش محوری در فعالیت شورا ایفا می‌کند.
این سردار تجربه‌های دفاعی امنیتی بسیار بالایی دارد اما توانایی واقعی او کار ستادی، فکری، برنامه‌ریزی سازماندهی است. وی نیرویی راهبردی با توان تفکر بالا است و در هر بخش و سازمانی که بوده است منشأ تحولات قابل توجهی شده است. توان ایجاد تحولات گسترده در مجموعه‌های تحت مدیریت خود و نیز فهم راهبردی قابل توجه در کنار اشراف و شناخت بالا از کشور از ویژگی‌های اوست.
همچنین وی در ۱۰ سالی که در مرکز راهبردی کشور حضور داشته است وظایف و فعالیت‌هایی که محدود به سپاه نبوده و شامل دیگر امور ملی می‌شده است را مستقیماً زیر نظر مقام معظم رهبری انجام داده است.
انتصاب یک مدیر حاذق و مسلط به علوم استراتژیک در این سمت، بیانگر عزم راسخ برای افزایش کارآمدی و قدرت عمل شورا است که امید می‌رود با دقت عمل و کارآمدی بالای دریادار علی اکبر احمدی در دبیرخانه، شورای عالی امنیت ملی بیش از پیش به حراست از ایران اسلامی بپردازد و منشأ خدمات و برکات زیاد بیش از پیش برای کشور شود.