فرهنگ > هنر – همشهری آنلاین:
مرد خانواده جعبه می‌سازد و زن روی جعبه‌ها و زیورآلات چوبی که مرد ساخته، تصویرسازی می‌کند. زوجی که ساکن بجنورد هستند و حدود دو سال است این کار را شروع کرده‌اند و از این که در نمایشگاه صنایع‌دستی حضور یافته‌اند، پشیمان هستند.

به گزارش ايسنا؛ «کبری احمدی» بیان می‌کند: از این هنر در بجنورد از استقبال چندانی نمی‌کنند و بیشتر قالی و گلیم می‌پسندند. من و همسرم هم برای معرفی کارهایمان یا آنها را در نمایشگاه ارائه می‌دهیم و یا از طریق شبکه‌های اجتماعی معرفی می‌کنیم.

و که 23 سال دارد و گرافیک خوانده اظهار می‌کند: طرح‌هایی که روی چوب پیاده می‌کنم، تنها یک‌بار اتفاق می‌افتد و ممکن نیست یک طرح را روی یک جعبه دیگری بکشم. تصویرسازی‌هایی که سایه می‌اندازد، 4 ساعت زمان می‌برد و تنها می‌توانم یک کار را در طول روز انجام دهم؛ زیرا بیشتر از یک کار چشم‌ها و گردنم را آزاد می‌دهد.

این هنرمند که در بیست و ششمین نمایشگاه صنایع دستی به صورت زنده تصویرسازی روی چوب را انجام می‌دهد، بیان می‌کند: دو روز اول نمایشگاه به دنبال این بودیم که مسئولان فنی برای غرفه ما لامپ نصب کنند، ما دو روز اول نمایشگاه را در تاریکی گذراندیم. قسمت‌هایی از نمایشگاه هم فضای بسته و بدون تهویه‌ای دارد. از طرفی مردم به این قسمت‌ها کمتر سر می‌زنند.

احمدی ادامه می‌دهد: ما و دو نفر دیگر با هم یک غرفه گرفتیم و روز سوم نمایشگاه هزینه‌ای که برای غرفه پرداخت کرده‌ایم تازه جبران شد. در کل از اینکه در نمایشگاه صنایع دستی غرفه گرفتیم پشیمان هستیم. هزینه رفت و آمد، خوراک و اقامت هم که بحث دیگری است. از طرفی تبلیغات و ساعت برپایی نمایشگاه هم خوب نبود.

«جواد یوسفی طبری» هم که 23 سال دارد و جعبه های‌چوبی تولید می‌کند، می‌گوید: با وضعیتی که می‌بینم، باید منتظر واردات صنایع دستی بیشتری از چین باشیم، زیرا اجناس چینی ارزان است و ما باید برای آنکه محصولات خودمان را معرفی کنیم با اجناس چینی رقابت کنیم.

او اضافه می‌کند: ناظر کیفی نمایشگاه قیمت 60 هزار تومانی یک جعبه را 30 هزار تومان ارزیابی کرد، در حالی که تنها 10 هزار تومان برای سنگ فیروزه‌ای که روی جعبه کار شده بود، پرداخت کردم و اگر هزینه مواد اولیه، پول آب و برق کارگاه و دستمزد را هم به آن اضافه کنم، به زور به 60 هزار تومان می رسد!

این هنرمند می‌گوید: زمانی کشوره کره نمی‌توانست ماشین صادر کند، درهای کشورش را بست و روی کیفیت ماشین‌های داخلی کار کردند و زمانی که به درجه کیفی مطلوب رسیدند، ماشین‌هایشان را به آمریکا صادر کردند؛ اما ایران هیچ وقت نتوانست چنین کاری را انجام دهد. همیشه راه واردات جنس‌های بی کیفیت ارزان قیمت در کشور ما باز است.

او ادامه می‌دهد: ما حتا با بانک‌های کشورهای خارجی هم ارتباط نداریم، آن وقت می‌خواهیم صنایع دستی‌مان را به کشورهای دیگر هم صادرات کنیم!

یوسفی طبری درباره اینکه آیا در نمایشگاه سفارش عمده کاری به او داده‌اند یا نه؟ بیان می‌کند: برخی کارهای ما را پسندیدند، اما پیشنهاد دادند، کارهایی را که با چوب فندق و گردو درست کرده‌ام را با قیمت هشت هزار تومان بفروشم تا تعداد زیادی از کارها را خریداری کنند، در حالی که چنین کاری برای من صرفه اقتصادی ندارد.

این هنرمند می‌گوید: پودر چوبی که در حین کار وارد چشمم می‌شود ،بسیار آزار دهنده است، مگر من چند سال دیگر می‌توانم این کار را انجام دهم که کارهایم را با قیمت پایین عرضه کنم؟!

Let’s block ads! (Why?)

RSS